Marco, de miljoenen en de media

Journalist/schrijver Menno Pot schreef onlangs voor de Volkskrant dit artikel over de financiële malaise van Marco Borsato. Ook schreef Menno Pot op zijn Hyves-pagina een bespiegeling over het verhaal achter de persconferentie. Sargasso plaatst met toestemming Pots bevindingen. Ik was erbij woensdag, toen Marco Borsato zijn verhaal deed in de bovenzaal van Paradiso, tijdens een persconferentie. Officieel kwam hij alleen maar vertellen dat de Symphonica In Rosso-concerten met Diana Ross kunnen doorgaan, dat hij zelf twee shows gaat geven om de medewerkers te betalen en dat Mojo Concerts te hulp is geschoten. Maar natuurlijk vertelde hij vooral over het failissement van The Entertainment Group, de financiële gevolgen voor hemzelf en - erg belangrijk - hoe hij het allemaal heeft 'beleefd'. Ik moest verslag doen voor de Volkskrant, samen met economie-collega Peter de Waard. Ik heb als journalist vrijwel alleen te maken met collega-popjournalisten uit binnen- en buitenland, en mensen van min of meer serieuze (cultuur)redacties en muziekbladen. Dat is een selectieve populatie binnen de mediawereld: over het algemeen redelijk kalm en integer volk, met een zeker gevoel voor decorum. Heel soms (de Borsato-bijeenkomst was daar een voorbeeld van) doet zich in de periferie van de popmuziek een gebeurtenis voor waar ook andere soorten media op af komen: van RTL Boulevard, Shownieuws en de roddelpers tot DWDD en het NOS Journaal. Bij zulke gelegenheden merk je hoe veel rioolratten er eigenlijk rondlopen in de media. Hoe veel zichzelf overschattende windbuilen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Veiligheid Facilitair Complex

, door

Gisteren schreef ik over de voorstellen van Europa om een bewakingsstaat op te zetten. Belangrijkste drijfveer daarbij lijkt te zijn de vergroting van de controle van de politiek. Hierbij maken ze gebruik van de, opgefokte, angst voor terrorisme. Dat biedt de mogelijkheid om van alles en nog wat van de burgers in de gaten te houden. De politiek lijkt hier de belangrijkste speler in te zijn. Maar is zij dat wel?
Vandaag las ik een magazine verspreid door het ministerie van Binnenlandse Zaken met als titel “Magazine nationale veiligheid en crisisbeheersing”. De inhoud is niet heel bijzonder (na oppervlakkige lezing) behalve dat onze Rembrandt weer eens als deskundige voorbij komt. Maar de omvang viel me op. En de volgende constatering was dat er een enorme hoeveelheid instellingen, bedrijven en overlegorganen genoemd worden. Hier een selectie:
Afdeling Veiligheid binnen Nederland Ondernemend Innovatieland, Veiligheidaward, hoogleraar Veiligheid en Rampenbestrijding (TU Delft), Vraaggestuurde Programma Maatschappelijke Veiligheid (TNO), TNO, TNO, TNO, multidisciplinaire Nederlandse Center for Advanced Gaming & Simulation (TNO, de Universiteit Utrecht en de Hogeschool voor de kunsten), NIFV, E-Semble, VSTEP, Thales, GATE, ISEE Research Centre, Movares, Ministerie van Economische Zaken, vbs2, esimgames, OTCOpn, HITT Traffic, Sagem, Instituut Clingendael, Denktank Nationale Veiligheid, NCTb (grappig dat juist die b een kleine letter is trouwens), Nationaal Adviescentrum Vitale Infrastructuur (NAVI), ROAZ, GHOR, etc….

En door die hoeveelheid betrokken partijen kon ik de associatie met het beruchte fenomeen “Militair Industrieel Complex” niet ontlopen. Het lijkt er sterk op dat rondom het thema veiligheid en crisisbeheersing inmiddels een hele grote bedrijfstak in combinatie met een stevige delegatie overheidsorgaantjes ontstaan is. En dit kan zijn eigen dynamiek krijgen. Bedrijven en organisaties in die branche hebben er immers belang bij dat het onderwerp “hot” blijft, of het nu feitelijk zo is of niet. En daarmee beïnvloed men, mogelijk onbewust, zowel de politiek als het publiek. Magazines, congressen, productbrochures, voorlichtingsfolders, etc… zorgen allemaal voor versterking van de aandacht voor het thema.
Ik heb dit dan ook maar even de werknaam “Veiligheid Facilitair Complex” genoemd. Binnenkort maar eens uitzoeken hoe groot dat complex is en welke belangen daar in meespelen.
Maar het moge duidelijk zijn dat niet alleen de politiek, in Nederland en Europa, verantwoordelijk is voor de terrorismebestrijdingshype.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.