KRAS | Code Oranje

En daar is nummer drie. Na Nieuwe Wegen en Vrij Links gaat nu Code Oranje het proberen. Links, maar ook een beetje xenofoob. Het boegbeeld is deze keer een blanke man die geboren is in 1959. Dat is toch weer eens wat anders dan 1962 en 1964. Een nieuw invalshoek bij de ontginning van de ontevreden, mild racistische, witte ex-arbeider als electorale doelgroep is wel zo verfrissend, niet waar? De ontevreden burger dient gehoord te worden! Hup democratie! Ik dacht het niet. De ontevreden burger is namelijk een volwassen kleuter die op zoek is naar instant politieke gratificatie. Dat is in directe tegenspraak met democratie, het rommelige proces waarin op de lange termijn de meeste mensen een beetje gelijk krijgen. Het maakt niet uit of je xenofoob met een vleugje socialisme bent, of omgekeerd. Het blijft populistisch gelul. En de smadelijke mislukking van Code Oranje gaat mijn gelijk bewijzen.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.