De islamitische Reve

Weet u het nog? De islamitische wereld kan geen Gerard Reve opleveren, zo verkondigde Geert Wilders afgelopen februari, met de stelligheid van iemand die de geschiedenis heeft bestudeerd. Nu was al duidelijk dat Wilders’ beweringen over de intrinsieke achterlijkheid van de islamitische cultuur nonsens waren, maar zoals de Reve-special van het literaire tijdschrift Tirade uit 1983 duidelijk maakt, heeft de Nederlandse dichter zijn meest godslasterlijke uitspraken regelrecht overgenomen van een islamitische mysticus. Abû al-Hasan al-Shustarî (1212-1269) werd in Andalusië geboren. Hij maakte aanvankelijk carrière als zoon van een welgestelde ambtenaar, maar bekeerde zich echter tot het soefisme, de mystieke tak van de islam. Shustarî gaf zijn rijkdom op en maakte vele omzwervingen, waaronder enkele bedevaarten naar Mekka. Hij zou uiteindelijk in Egypte komen te overlijden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Foto’s: China kijkt naar India

China en India worden vaak in een adem genoemd als de meest indrukwekkende opkomende economieën. Maar de verschillen zijn groot. Bijvoorbeeld bestuurlijk: India is de grootste democratie op aarde, terwijl China de grootste autoritair geleide samenleving is. Sociologisch zijn de verschillen nog groter: het Indiase kastenstelsel tegenover het nivellerende communistische model. Maar de culturele verschillen zijn waarschijnlijk het grootst. Als Westerlingen China bezoeken storen ze zich aan het rochelen en kwatten op straat. Maar als Chinezen India bezoeken walgen ze van de stront en de lijken op straat en in het water. Iets wat de Indiërs niet lijkt boeien?

Het bekijkenswaardige blog Chinasmack publiceert een fotoserie van hoe Chinese netizens naar India kijken: een clash of civilizations en lost in translation ervaring pur sang! Bereid u voor op grafische foto’s van rottende lijken in de Ganges, dus alleen als u een balansdagje opteert is dit geschikt als lunchtopic… SCROLL en huiver

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De verwelkte roos

verwelkte-roosVooropgesteld dat ik niet behoor tot de sociaal democratische achterban, wil ik toch proberen een verklaring te geven voor de enorme electorale klappen die de PvdA bij de Europese verkiezingen heeft gekregen. De PvdA zichzelf natuurlijk overduidelijk in de voet geschoten door draaikonterij, gebroken verkiezingsbeloftes (JSF, Irak-onderzoek) en falende en graaiende bestuurders (Vogelaar, Herfkens). Hieronder zal ik een aantal minder voor de hand liggende mogelijke oorzaken bespreken die in samenhang met het bovenstaande een desastreuze combinatie blijken te zijn.

Economische welvaart

De PvdA verliest de helft van haar kiezers. Deels is dit te wijten aan een niet langer noodzakelijk gedachtegoed. Tot vijftien jaar geleden waren er overzichtelijke overkoepelende ideologieën waaruit de maatschappelijke inrichting in grote lijnen eenvoudig ontleend kon worden. Met het verdwijnen van de verzuiling en het eindigen van de Koude Oorlog en de (economische en feitelijk ook sociale) bloei van einde jaren negentig en het begin van deze eeuw verdween de urgentie van het sociaal democratische gedachtegoed. De belangrijkste sociaal democratische idealen zijn ideeën over de economische inrichting van de maatschappij, collectiviteit en daaruit vloeit ook de meeste electorale aantrekkingskracht voort. Te grote welvaart en meer individualisme leiden tot minder sociaal democratische aanhang. De tijdelijke electorale opleving na de ineenstorting van de LPF verhulde dit gegeven nog enigszins, maar met het Europa-brede afhaken van de sociaal democratische achterban kan niemand hier nog onderuit.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Moslims komen van Mars, Westerlingen van Venus?

“Het verschil tussen de joods-christelijke, Westerse beschaving en de moslimbeschaving laat zich in één zin samenvatten: de Westerse beschaving heeft een vrouwelijke structuur. Wij hebben onszelf gefeminiseerd. Dit is de essentie van democratie. We reduceren het testosteron. En dat is heerlijk. Op alle vlakken worden we uniseks.

De moslimcultuur daarentegen heeft een patriarchale structuur. Het is een beschaving van mannen en mannelijke regels. Kijk maar naar het moslimgezin. De man heerst daar over zijn gezin als een tiran. Wat is het toch met die sluier, die de vrouw gevangen houdt? Die staat daar symbool voor! (…)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The crash of civilization

Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte aan gastbijdragen. Deze bijdrag is van Abraham Blauvelt.

Fukuyama concludeerde in zijn The End of History and the Last Man dat na de val het communisme ons Utopia was bereikt. Destijds heb ik hem horen spreken in de Nieuwe Kerk en ik werd ook bevangen door een gevoel van opluchting dat we het eindpunt van de geschiedenis hadden bereikt. Ik zat geramd voor toekomst. De werkelijkheid blijkt weerbarstiger. De liberale democratie als idee staat onder druk door haar eigen falen. Mensen blijken toch minder goed te functioneren dan we dachten, zelfs in het beste systeem dat we hebben kunnen bedenken.

Huntington en 9/11 hebben bovendien het conflict tussen de beschavingen op scherp gezet. Anders dan Huntington dacht, betreft het niet alleen een conflict tussen beschavingen, maar juist ook een crash van de beschaving. Vanuit het ongenoegen dat uit de poriën van de maatschappij wasemt, zien we de opkomst van Nieuw Rechts als sprekende rioolbuis van het ongenoegen van het dom gehouden klootjesvolk. Een politieke hangplek waar je als onfatsoenlijk mens lekker onfatsoenlijk kunt doen terwijl je toch het eigen gevoel van intrinsiek fatsoen vast kunt houden. Het is helemaal bon ton om Links de schuld te geven van alles, zelfs van het nazisme en om alle moslims als minderwaardige mensen te bestempelen. Ze kunnen niet anders dan onbeschaafd zijn, want ze zijn alleen schatplichtig aan Allah. Die domme Linkse Rakkers hebben dat alleen nog niet door.

Nu in de VS het lelijke ware gezicht van Nieuw Rechts zichtbaar is geworden, keert daar de moraal terug. Nederland als achterlijk kikkerlandje loopt een jaar of acht achter de muziek aan en als je het Nieuw Rechts vraagt is waterboarding morgen legaal, want niet in strijd met de Geneefse conventie. Er heerst immers een burgeroorlog in Gaza-Gouda en die vijandelijke islamitische strijders moeten by any means necessary er vanaf gehouden worden hun snode straatterroristische plannen uit te voeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De botsing der beschavingen

Gisteren is de Amerikaanse denker Samuel P. Huntington overleden. Huntington blonk niet uit door politiek-correcte denkbeelden. In de jaren zestig schreef hij een buitengewoon perverse rechtvaardiging van Amerikaanse acties in Vietnam, waarbij dorpen werden platgebrand en de boerenbevolking werd gedeporteerd. Hiermee werd, volgens Huntington, de boeren in kwestie een dienst bewezen. Door de vernietiging van hun traditionele dorpjes werden ze gedwongen een nieuw, modern leven op te bouwen, met alle materiële gemakken van dien.

Ook meer recent deed Huntington stof opwaaien, met zijn boek ‘The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order‘. Hij betoogde in dit boek dat de wereldpolitiek in toenemende mate bepaald zou worden door conflicten en tegenstellingen tussen zeven of acht grote beschavingen met fundamenteel tegengestelde waarden. Het zou dan bijvoorbeeld gaan om de westerse, de Chinese, of de islamitische beschaving. Deze beschavingen moesten voorzichtig met elkaar omgaan.

De kritiek was, zoals te verwachten, niet mals. De theorie was wel heel weinig genuanceerd, en keerde zich openlijk tegen de multiculturele samenleving. Zodoende was de theorie munitie voor conservatief rechts, en had progressief links er een afkeer van. Als voorbeeld van het laatste kan bijvoorbeeld Edward Said aangevoerd worden, die niet veel van het verhaal heel liet.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Huntington overleden, theorie springlevend


De geestelijk vader van bovenstaande kaart (hier scrollen) is niet meer: de Amerikaanse politicoloog Samuel Huntington, de auteur van het boek ‘The Clash of Civilizations’, is op 24 december op 81-jarige leeftijd overleden (DeTijd).

Toen begin jaren ’90 de Amerikaanse filosoof Francis Fukuyama ‘Het einde van de geschiedenis en de laatste mens’ aankondigde waarin de seculiere vrije markt-democratie wereldwijd zou zegevieren en gewapende conflicten tot het verleden zouden behoren weersprak Huntington deze analyse. Met zijn daarna uitgebrachte boek Clash of Civilizations voorspelde hij juist een opleving van gewapende conflicten tussen volkeren en staten. De scheidslijnen voor de toekomstige conflicten zouden grotendeels bepaald worden door verschillen in religie en maar ook door verbondenheid in taal en geografie.

Wat er daarna gebeurde mag bekend zijn: Ariel Sharon banjerde over de Tempelberg, in New York vlogen er twee vliegtuigen het WTC in, op de Afghaanse berghellingen regenden het daisy cutters, in Bali, Madrid en Londen ontploften er bommen met als doel zoveel mogelijk burgerslachtoffers te maken. Ondertussen werd in Nederland een recalcitrante cineast afgeslacht om z’n woorden en vloog in Syrië de Deense ambassade in de fik vanwege een cartoon. En last but not least trilde Bagdad onder een Shock & Awe campagne die tienduizenden burgerslachtoffers maakte, werd ‘onthoofdingsvideo’ een normaal woord en voerde de nieuwe Iraakse regering een grondwet in die dichterbij de sharia lag dan de oude grondwet van de inmiddels opgehangen (ooit seculiere) dictator.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.