Wetenschappelijk scoren

Wederom een bijdrage van het Rathenau Instituut, dit keer van onderzoekers Laurens Hessels Hij promoveerde op 19 november aan de Universiteit Utrecht op het proefschrift ‘Science and the Struggle for Relevance’. Voor wetenschappers is het publiceren van artikelen een doel op zich geworden. Ooit publiceerden ze om te communiceren met collega’s, vandaag vooral om hun productiviteit te bewijzen. De macht van bibliometrische indicatoren moet worden ingeperkt. Sinds de opkomst van onderzoeksevaluaties in de jaren ’80 hebben we steeds beter inzicht in de wetenschappelijke output van universitaire onderzoekers. Dankzij de Science Citation Index en Google Scholar krijg je met een druk op de knop een lijst met publicaties en citaties van iedere wetenschapper. Onderzoeksfondsen en universiteitsbestuurders wegen prestatiemetingen mee bij beslissingen over financiering en bezuinigingen. Steeds meer universiteiten werken zelfs met bonusregelingen, waarbij publicaties rechtstreeks worden vertaald in onderzoeksfinanciering. Een artikel in een bepaalde tijdschriftencategorie levert dan een geldbedrag op, zonder enige reflectie op de inhoud.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.