‘Hoe vrijhandel een vies woord werd,’ kopte de Volkskrant vorige week. In het artikel kregen de critici van CETA, TTIP en TTP onderuit de zak: ‘Velen stellen zich niet meer open voor de wereld maar sluiten zich ervoor af. Zij zien haar niet als bron van welvaart maar als bedreiging. Vrijhandel en globalisering zijn scheldwoorden geworden. Grenzen dicht en luiken dicht.’ Oeps. Daar werd heel GroenLinks – een partij die niet vreselijk hecht aan nationale grenzen – zonder pardon in het kamp van de eng-nationalisten geparkeerd. Ook de VVD en D66 hanteren dit frame om het verzet tegen de aankomende internationale handelsverdragen te bagatelliseren. De argumenten van veel tegenstanders zijn echter van een andere orde: zij vinden dat CETA en TTIP teveel ruimte geven aan multinationals. De verdragen scheppen voor multinationals een level playing field: ze kunnen zich grosso modo overal hetzelfde gedragen. Maar dat gaat evident ten koste van lokale producenten, die nu vaak al moeite hebben zich stand te houden, en van met moeite tot stand gekomen nationale milieu- en arbeidsregels.
The Court concludes that the arbitration clause in the BIT [bilateral investment treaty] has an adverse effect on the autonomy of EU law, and is therefore incompatible with EU law.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
OPINIE - De vrijhandelsverdragen waarover de Europese Unie onderhandelt met de Verenigde Staten, Canada en nog 20 andere landen, moeten de kwakkelende Europese economieën uit het slop trekken. Het is echter maar zeer de vraag of ze dat gaan doen, en of de prijs daarvoor niet veel te hoog is, stelt SP-Europarlementariër Anne-Marie Mineur.
1 juni volgend jaar is het tien jaar geleden dat Nederland massaal tegen de Europese Grondwet stemde. De opkomst was verrassend hoog (63,3%) en ook het aantal nee-stemmers (61,5%) overdonderde iedereen. Desondanks ondertekenden op 13 december 2007 de toenmalige 27 lidstaten van de EU het Verdrag van Lissabon, dat voor 98,6% overeenkwam met de Europese Grondwet. Slechts zes van de 448 artikelen werd geschrapt, die ook nog eens uitsluitend bijzaken betroffen.
Steeph, welbekend bij Sargasso-lezers, las de Europese Grondwet in 2005 en concludeerde dat de grootste makke van de Europese Grondwet was, dat het ontbrak aan democratische controle. Ook maakte hij bezwaar tegen het feit dat de politieke stroming van het moment – het neoliberalisme — werd vastgelegd in de grondwet. “Het vrijemarktprincipe als integraal onderdeel van grote stukken van deze grondwet”, aldus Steeph. Toch is die Grondwet er gewoon gekomen, en met dat Europa hebben we op dit moment te maken. Dat is goed te merken. De vrijhandelsverdragen waarover de EU op dit moment onderhandelt (TTIP met de Verenigde Staten, CETA met Canada en TiSA met 22 zeer uiteenlopende landen), ondergraven de democratie nog verder, en geven ruim baan aan de vrije markt, privatisering en lage overheidsbemoeienis.
Non-tarifaire beperkingen
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dit jaar viert ISDS zijn 50ste verjaardag. Hella Hueck vraagt zich af hoe het nog blijft bestaan:
Investor- state dispute settlement. Dat is een arbitragesysteem waarbij buitenlandse investeerders staten buiten de nationale rechter om kunnen aanklagen. In een paar jaar tijd is de weerstand van burgers tegen handelsverdragen en dit soort arbitragetribunalen toegenomen.
Kunnen we van ISDS af? (Spoiler alert: nee, voorlopig niet.)
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het CETA-handelsverdrag is officieel van kracht. Volgens Lilianne Ploumen is zo’n verdrag een middel om de wereldhandel te verduurzamen. Maar de handelsregels omtrent mens en milieu in het Europees-Canadese mega-akkoord zijn niet meer dan ‘slappe voornemens’. Mede dankzij verzet uit Nederland zelf.
Nu is dat niet echt verrassend volgens europarlementariër Bas Eickhout:
Voor handelsambtenaren is milieu per definitie een handelsbarrière.
Daarom zijn de duurzaamheidshoofdstukken in CETA niet meer dan een intentieverklaring met goede voornemens. Terwijl de handelsbepalingen wel juridisch vastgelegd en dus afdwingbaar zijn.
„Er is een hoop sympathie voor Canada in Europa, en voor Trudeau persoonlijk. Dus we hebben een kans om te zeggen: om vriendschap te bouwen is het nodig om uitwisselingen met elkaar te hebben. We zullen de bevolking van Europa ervan overtuigen dat Canada een vriend is. De beste weg vooruit voor de EU is dit verdrag met ons te ratificeren.”
Het CETA-verdrag voor vrijhandel tussen Canada en de EU, nog uitonderhandeld onder de vorige, conservatieve Canadese regering, ligt onder vuur. Dus zet de Canadese minister van Buitenlandse Zaken, Stéphane Dion, het hoge knuffelgehalte van de nieuwe premier in om de scepsis weg te nemen.
Greenpeace Nederland onthult maandagochtend geheime documenten van de TTIP-onderhandelingen.
“Deze documenten laten zien dat miljoenen mensen terecht bezorgd zijn over TTIP”, zegt Faiza Oulahsen, campaigner bij Greenpeace Nederland. “TTIP is een gigantische verschuiving van de macht van burgers naar grote bedrijven.”
De Duitse Europarlementariër Sven Giegold van de Groenen vindt de openbaarmaking een service aan de democratie.
Update 2-5-2016: Nu staan ze online.
“Europa kan alleen een akkoord met de Amerikanen bereiken als het haar principes overboord gooit; de enige juiste conclusie is om met de onderhandelingen over TTIP te stoppen.” stelt GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout na de openbaarmaking van TTIP-documenten door Greenpeace.
ACHTERGROND - Arjen Lubach legt tijdens Zondag met Lubach uit wat het vrijhandelsverdrag TTIP nu eigenlijk inhoudt.
Hier alle eerdere artikelen over TTIP op Sargasso.
Nieuwe handelsverdragen pakken niet goed uit. TTIP kost banen en economische groei, CETA kost geld en democratie
Er wordt een petitie gestart waarin de EU-commissie opgeroepen wordt te stoppen met de onderhandelingen voor de handelsakkoorden TTIP en CETA. Belangrijkste redenen zijn het gebrek aan democratische participatie bij de totstandkoming en de mogelijk afbraak van bestaande standaarden ten behoeve van winst van bedrijven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.