Quote du Jour – Van den Heuvel en der Sloot

"Zeven miljoen kijkers en te veel vertegenwoordigers van de media die wegzinken in het drijfzand van een bedenkelijke provocateur en een gedrogeerde leugenaar zou ons de stuipen op het lijf moeten jagen." Good old Aad van den Heuvel schetst een zwartgallig vergezicht waarin het justitiële apparaat enkel nog dient als smaakmaker voor de mediaconsumptie. Het strafrecht als televisieshow. Dit is natuurlijk zwaar overdreven. Ten eerste is PeterEr natuurlijk niet iedereen. Want niet iedereen kan zo sterk beargumenteerd en zo nauwkeurig rondom de randen van het toelaatbare een onderzoek uitzetten. Maurice de Hond kreeg bijvoorbeeld al een fikse tik op zijn opiniespitzengefühl voor zijn overijverig ge-cluedo. Trouwens, sowieso krijgt niet iedereen een grote zak geld van een televisiezender in het vertrouwen dat dit in een vakmatig gemaakt tv-programma uitmondt. Zonder stuipen op het lijf zou overigens wel mogen worden nagedacht over de boulevardburger zonder eigen leven en met de nieuwste camera, die wachtend op zelfmoordvliegtuigen

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige