Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
WW: 3D Digitale Dexter
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Forensische Wetenschap is hot en 3D technologie is zo mogelijk nog hotter. Geen wonder dus dat de combinatie de kop opsteekt. De populairste televisie-vlaggeschepen van het forensisch onderzoek zijn natuurlijk CSI en NCIS, waarin boeven gevangen worden door minutieus laboratoriumwerk in plaats van snelwegachtervolgingen en shoot-outs. En in de televisieserie Dexter is de baan van de seriemoordende hoofdpersoon ‘bloodspatter analyst’. Het is Dexter’s taak om de precieze omstandigheden van een geweldsdelict vast te stellen aan de hand van bloedsporen. Dexter doet dit door met behulp van rode touwtjes de baan van de bloedspetters te reconstrueren. Dit ziet er op televisie natuurlijk schitterend uit, maar het leek mij altijd een erg omslachtige en tijdrovende manier.
Forensisch onderzoekster Ursula Buck van het Institute of Forensic Medicine van de Universiteit Bern moet dit ook bedacht hebben. Haar oplossing is het maken van een 3D model van het plaats delict. Door middel van een laser scanner worden de afstanden in de ruimte gemeten en in combinatie met digitale foto’s wordt een 3D afbeelding geconstrueerd.
Hierna wordt met een tachyometer de exacte lokatie van alle bloedspatten vastgelegd. De software berekent daarna precies de mogelijke banen die de bloeddruppels afgelegd hebben, rekening houdend met de grootte van de druppels.
WW: Metaallucht
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Deze keer op de wetenschaps woensdag iets simpels uit de categorie “leuke weetjes”.
Misschien heb je je wel eens afgevraagd waarom metaal naar metaal ruikt. Om iets te ruiken moeten er moleculen in je neus komen en metalen verdampen – een uitzondering als kwik daargelaten – totaal niet bij kamertemperatuur.
Het antwoord is dat je geen metaal ruikt, maar octenon. Dit molecuul ontstaat als octenol oxideert. Je lichaam maakt veel octenol aan en je huid zit er helemaal vol mee; het is zelfs een van de belangrijkste aantrekkingsstoffen voor muggen. Normaal oxideert het niet aan de lucht, maar metalen katalyseren de reactie. Zo een metaal is bijvoorbeeld het ijzer in bloed, vandaar die metalige smaak van een bloedlip.
Maar metaal ruikt dus niet naar metaal, maar naar je eigen vette handjes.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.