Een pleidooi voor de persoonlijke ervaring
Vanavond wordt in Amsterdam het boek ‘Zo begint iedere ziener’ van schrijver en filosoof Coen Simon gepresenteerd. Zijn vorige boekje ‘Waarom we onszelf zoeken, maar niet vinden’ was een anti-zelfhulp boek, ‘voor denkers, tobbers en narcisten’ en roeide dwars tegen de stroom succesboeken en levenskunstfilosofie in. Het viel in de smaak, en ironischer kon de pointe van zijn boekje niet geïllustreerd worden toen hij zelfs werd uitgenodigd om de maand van de spiritualiteit te openen.
Het boek dat vanavond feestelijk wordt uitgereikt aan Connie Palmen borduurt voort op dit thema, en vaart weer stroomopwaarts. Sargasso had al inzage in het manuscript en interviewde de schrijver.
Aan zowel ‘Waarom we onszelf zoeken, maar niet vinden’ en ‘Zo begint iedere ziener’ ligt de secularisatie ten grondslag. Mensen in de Westerse wereld gaan minder naar de Christelijke gebedshuizen, maar dat betekent niet dat ze minder Christelijk zijn geworden (het CDA is nog altijd de grootste partij, bijna niemand noemt zichzelf overtuigd atheïst, enzovoorts). Mensen dragen hun geloof echter in steeds mindere mate gemeenschappelijk uit, en just daarin zit ‘m de crux.
[gplayer href=”2010/02/secularisatie.mp3″ ]Coen Simon – Secularisatie [/gplayer]
In de geest van de Duitse filosoof Peter Sloterdijk vermoedt Simon dat wat mensen (en daarmee de maatschappij) gemeen hebben, ons ontvalt. Bepaalde maatschappelijke eenheden, zoals de rol van de kerk, vallen weg in ons ik-tijdperk, maar die structuren zijn wel nodig om onze kijk op de werkelijkheid te verbinden met die van anderen. Deze ‘fictieven’, de gemeenschappelijke canon van ideeën en gevoelens, zijn aan het afbrokkelen. En mensen zoeken naar alternatieven.