Zwarte man in auto

Voor Philando Castile was het ongeveer de honderdste keer dat de politie hem aanhield: dat schijnt normaal te zijn voor zwarte mannen in Amerika, en helaas soms ook in Nederland. De agent die Castile voorbij had zien rijden en hem tot stoppen had gedwongen, claimde later dat ‘diens neus’ hem deed denken aan die van een gezochte inbreker. Castiles vriendin Diamond, die de auto bestuurde, deed het raampje open. Als rechtgeaard Amerikaanse wapenbezitter zei Castile meteen dat hij een wapen in de auto had liggen en zijn vergunning bij zich had. Castile bleef rustig: hij had vaker met nerveuze agenten te maken gehad. Yanez wilde papieren zien, Castile reikte langzaam naar zijn broekzak, of wellicht naar het dashboardkastje, en Yamez vuurde acuut, vijf keer achtereen. Castile stierf op slag.

Door: Foto: Fibonacci Blue (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steentijd-Indianen

, door
(©Wikimedia Commons, gebruiker Bill Whittaker)

Enkele Clovis-voorwerpen

Wetenschap schrijdt voort met stapjes. Vandaag lezen we over zo’n kleine stap: de ontdekking van een prehistorische nederzetting van zo’n 14.000 jaar oud bij Triquet in westelijk Canada. In Nederland wordt het, zonder veel context, gemeld door Nu.nl. De context is echter boeiend, al moeten we ervoor teruggaan naar de vijftiende eeuw.

Zoals bekend stak Columbus in de zomer van 1492 de Atlantische Oceaan over, op weg naar India. Hij ontdekte enkele eilanden en identificeerde de bewoners als Indiërs. Vijf jaar later constateerde Amerigo Vespucci dat deze eilanden niet behoorden bij India, maar een Nieuwe Wereld vormden, die de cartograaf Waldseemüller in 1507 naar Vespucci “Amerika” doopte. De ontdekking vormde een schok, groter en dieper dan wij ons kunnen voorstellen.

Alle antieke teksten veronderstelden namelijk het bestaan van drie werelddelen – Europa, Azië en Afrika – en de vijftiende-eeuwers wisten dat die waren bevolkt na de Babylonische Spraakverwarring: Genesis 10 bood een overzicht van alle volken. En daarin stonden de Indianen niet. Een nieuw werelddeel bewoond door onbekende mensen: dit was de genadeslag voor een wetenschap waarin men teruggreep op de autoriteit van antieke teksten. Het zou nog even duren voor de moderne wetenschap zou ontstaan, maar de oude wetenschap had dankzij Vespucci een dijk van een geloofwaardigheidsprobleem.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | deru

, door

Deru is Benjamin Wynn, een Amerikaans componist die opereert ergens in het schemergebied tussen hiphop, electronica, avant garde, experiment, new music en nog wat meer. Een een schemergebied is het zeker gezien de duistere sfeertjes die de man neerzet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amerikaanse ex-agent doet boekje open over politiecultuur

, door

Voormalig agent uit Baltimore Michael Wood legt uit hoe het komt dat de Amerikaanse politie vooral achter zwarte jongemannen aanzit, en hen als de vijand beschouwt. Ze zien de burgers volgens Wood niet als volwaardige en gelijkwaardige mensen.

Om te beginnen worden politiekorpsen gedomineerd door blanken, die niet zijn opgegroeid noch wonen in de wijken waar ze patrouilleren. Voor hen zijn de mensen op straat volstrekte vreemden. Zwarte agenten zijn overigens nog wat harder richting zwarte delinquenten en hangjongeren, omdat ze vinden dat die de zwarte gemeenschap een slechte naam bezorgen.

Chefs verwachten een aantal boetes en arrestaties, en die ga je als agent niet halen in een nette blanke wijk. Dus zelfs als je zo’n wijk loopt, ga je op jacht in een arme, zwarte wijk.

Binnen het korps zelf vindt trouwens ook discriminatie plaats. Promoties worden bepaald door de blanke mannen in de hogere rangen, en die trekken mensen voor die op hen lijken: andere blanke mannen dus.

Het hele justitiële systeem drukt zwarten volgens Wood alleen maar de armoedespiraal in. Men pakt bij de vleet jongemannen op wegens kleine drugsvergrijpen of uitstaande boetes, waardoor het enkel nog moeilijker voor hen is iets van hun leven te maken of voor hun kinderen te zorgen. Ook die kinderen groeien vervolgens op voor galg en rad.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Waan van de dag

Schutters openen vuur tijdens Black Lives Matter-demonstratie

, door

Vermoedelijk twee, mogelijk drie sluipschutters hebben het vuur geopend op een demonstratie in Dallas, Texas, waarin politiegeweld tegen zwarte mannen aan de kaak wordt gesteld.

Afgelopen dinsdag werd een straatverkoper door twee politieagenten overmeesterd, en een aantal maal in de borst geschoten, nadat agenten een pistool in zijn zak bemerkten. Volgens een kennis had Alton Sterling het wapen aangeschaft nadat een aantal straatverkopers waren beroofd. De politie hield hem aan omdat Sterling geen vergunning had om CD’s op straat te verkopen.

Closing Time | Boom Bip

, door

Boom Bip is de Amerikaan Bryan Hollon. Ooit begonnen als hiphop producent, is zijn muzikale aanpak in de loop der jaren uitgewaaierd tot een breed scala aan stijlen.

Zoals in dit stuk, uit 2005, waarin hij de samples zelfs helemaal afgezworen heeft.

 

Closing Time | Sussan Deyhim & Richard Horowitz

, door

Sussan Deyhim is een Iraanse danseres en zangeres. Ze begon in de jaren 70 in het nationale ballet van Iran, werkte daarna samen met Bejart, en verhuisde in 1980 naar New York. Daar werkte ze samen met veel internationale artiesten in een breed scala van genres. Ze is vooral bekend vanwege het opvallende gebruik van haar stem.

De muzikant waar ze het meest mee samenwerkt is Richard Horowitz, een Amerikaans componist gespecialiseerd in muziek uit het Midden Oosten.

Waan van de dag

Vuurwapengeweld in de VS

, door

Naar aanleiding van de recente moorden op weer een school in Amerika, zet Vox het vuurwapengeweld in Amerika op een rijtje in een serie ontluisterende grafieken.

 

Closing Time | Sweet bird of truth

, door

Je hebt net je target platgebombardeerd, bent op de terugweg naar je basis, en dan… De bespiegelingen die er door je hoofd schieten op een mooie meidag, terwijl je staartveren akelig schroeien en die Arabische zandzee beneden met angstaanjagende snelheid steeds dichter bij komt…

Sweet Bird of Truth van Matt Johnson alias The The gaat over een Amerikaans piloot die neergeschoten wordt boven een of ander Arabisch land. In 1985 schreef hij het lied; in 86 zou het als single verschijnen, maar Amerika begon toen net met het bombarderen van Libië, dus de platenmaatschappij wilde niet. Uiteindelijk werd het toch uitgebracht, maar op dezelfde dag weer ingetrokken. Johnson bracht een verklaring uit naar de pers, maar die wilden dat weer niet publiceren. Een jaar later werd de single opnieuw uitgebracht, toen de storm inmiddels geluwd was.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende