De rijken zijn altijd de lul

Ontmoet de nieuwe verdrukten der aarde in 'the ol' US of A'. Iets meer dan een week geleden gaf Robert Benmosche, de nieuwe CEO van AIG, in een interview met The Wall Street Journal alsnog commentaar op de wijdverbreide woede die in maart 2009 was ontstaan over het voornemen van het bedrijf om in maart 2009 maar liefst 218 miljoen dollar aan bonussen uit te keren. AIG, zo herinneren we ons misschien nog wel, was een van de hoofdrolspelers in de financiële crash van 2008. Het bedrijf leed in het vierde kwartaal van 2008 een verlies van 62 miljard dollar en moest zodoende met belastinggeld overeind worden gehouden. Om dat soort prestaties te belonen met 218 miljoen dollar lijkt dan inderdaad wat merkwaardig, om het zachtjes uit te drukken. Benmosche ziet dat echter heel anders:

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.