Klein berichtje van de persbureaus vandaag: elf doden bij een clash tussen de Iraanse politie en drugssmokkelaars in de aan Afghanistan grenzende provincie Khorasan. Het is het soort nieuws dat bekend is uit Mexico, maar ook in Iran is het dagelijkse realiteit. Het land is niet alleen een belangrijke doorvoerhaven van heroïne, maar ook de grootste gebruiker, met zo'n anderhalf miljoen verslaafden. Zo bezien is het niet gek dat Iran een prominente plek claimt in de internationale strijd tegen drugsmisbruik. Dit jaar is het de voorzitter van de Commission on Narcotic Drugs (CND), het centrale VN-orgaan op dit terrein. De CND is tandeloos, maar het is natuurlijk wel een prestigieuze positie die Iran te pakken heeft, in weerwil van westerse protesten. Anderzijds bereikte Iran vorige week een akkoord met Afghanistan om de strijd tegen de drugsbendes beter te coördineren. Dat zal niet zonder Amerikaanse goedkeuring gebeurd zijn - het gevecht tegen drugs is een belangrijke Iraanse bijdrage aan de strijd tegen de taliban. Toch valt er wel wat af te dingen op de anti-drugs credits van Iran. Onder de leiding van president Ahmadinejad heeft het Iraanse anti-drugsbeleid een meer Amerikaanse aanpak gekregen, met nadruk op bestrijding van het aanbod in plaats van de vraag. Onder dezelfde president is Iran echter ook weer verder weggegleden in corruptie. Al voor Ahmadinejad was corruptie een groot probleem in de drugsbestrijding (.pdf), dus dat zal niet minder zijn geworden. En al zullen de ayatollahs waarschijnlijk wel oprecht zijn in hun afschuw van opium, je kunt je toch afvragen of het internationale beleid bij Iran in goede handen is.
Voor al uw commentaar op de afwijzing van de vervolgmissie in Afghanistan door PvdA-leider Bos (Service: NAVO-verzoek (pdf))
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
?We don?t know for a fact where Osama bin Laden is. If we did, we?d go get him”
Eens in de zoveel tijd duiken er geruchten op over Osama bin Laden. Hoe gaat het met hem? Waar houdt hij zich verscholen? Afgelopen week publiceerde de BBC een verklaring van een gevangene in Pakistan. Bin Laden zou begin dit jaar in Afghanistan zijn gesignaleerd.
De Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates wordt om een reactie gevraagd. ‘Kunt u de geruchten bevestigen?’ Wat blijkt? Ze hebben geen flauw idee waar Bin Laden is. De Amerikanen zijn hem kwijt. Interviewer George Stephanopoulos is benieuwd hoe lang de Amerikanen elk spoor al kwijt zijn. Het antwoord is schokkend.
“I think it?s been years.” “Years?!” “I think so.”
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“So while President Obama is receiving his Peace Prize for whatever it is he might do someday on climate change, perhaps someone should ask if the emissions from the Afghan surge will swamp the meager reductions that the US has on the table in Copenhagen. But that’s not really a politically convenient question, now is it?”(Stephen Kretzmann, directeur van Oil Change International)
De Duitse krant Die Welt noemde Barack Obama onlangs een klimaatpresident zonder volk. Obama wil van alles doen om de klimaatverandering tegen te gaan, in de ranglijst van twintig ‘grootste problemen’ zetten Amerikanen het klimaat echter op de twintigste en laatste plaats.
“This is only nation-building. You can’t train an Afghan Army and police force to replace our troops if you have no basic state they feel is worth fighting for. But that will require a transformation by Karzai, starting with the dismissal of his most corrupt aides and installing officials Afghans can trust.”
(columnist Thomas Friedman in The New York Times)
President Obama laat met zijn Afghanistan-beleid een vakkundig staaltje politiek laveren zien. Uit de polls blijkt nu dat het Amerikaanse volk het grotendeels eens is met Obama’s besluit om meer troepen (maar geen hele grote aantallen) te sturen. Volksvertegenwoordigers ter linker- en ter rechterzijde merken dat niemand van hun kiezers zich er verder druk over maakt, voornamelijk omdat iedereen het meeste met de werkloosheid zit en zich het liefst druk maakt over vreemdgaande sportsterren. Dus zullen de volksvertegenwoordigers zich ook niet druk maken. En dit is waarschijnlijk precies waar Obama op uit was. Maar toch, in de oorlog in Afghanistan is er één factor van het grootste belang: de mensen die in Afghanistan wonen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
