Mensen die we missen: Aaron Swartz

Vandaag, tien jaar geleden, stierf Aaron Swartz. Naar verluidt was hij moe gestreden, kapot geprocedeerd en wilde hij niet langer  leven met het brandmerk ‘misdadiger’. Zijn betekenis voor het internet en dus voor ons: Op 14-jarige leeftijd co-auteur van RSS versie 1.0. Nam deel aan een werkgroep van het World Wide Web Consortium om te helpen bij de ontwikkeling van gemeenschappelijke gegevensformaten die op het World Wide Web worden gebruikt. Was een van de eerste architecten van Creative Commons en ontwikkelaar van de Internet Archives' Open Library. Richtte softwarebedrijf Infogami op dat later fuseerde met de online nieuwssite Reddit, waar hij mede-eigenaar van werd. In 2008 richtte hij Watchdog.net op. Doel: meer politieke transparantie. Die website lijkt niet meer te bestaan. Startte in 2010 Demand Progress op en voerde campagne tegen twee internetcensuurwetten (SOPA/PIPA). Dat jaar begon hij aan Harvard University's Edmond J. Safra Centrum voor Ethiek  ook een onderzoek naar de invloed van ‘het grote geld’ op instellingen, politiek en publieke opinie. Als internetactivist streefde Aaron Swartz naar het gratis beschikbaar maken van overheids- en academische gegevens voor het publiek. De luis in de pels, de ‘pain in the ass’, werd vervolgd voor het openbaar maken van allerlei gegevens die tot dan voor het publiek onbereikbaar waren: In 2009 stelde de FBI een onderzoek naar hem in wegens het publiceren van een deel van de PACER-database. Na twee maanden werd de zaak gesloten zonder strafvervolging. In 2011 werd Swartz beschuldigd van het gebruik van een MIT-computersysteem om talloze academische artikelen te downloaden van het online archief JSTOR. Ondanks dat JSTOR geen aanklacht indiende, werd Swartz aangeklaagd voor 13 misdrijven. De justitiële aanklagers weigerden elke schikkingsvoorstel waarin een gevangenisstraf werd uitgesloten en eisten dat Swartz schuldig zou pleiten aan beschuldigingen van misdrijven. Vooral dat laatste zat Aaron Schwartz enorm dwars en zou mede aanleiding tot zijn dood geweest zijn. Postuum kreeg hij de James Madison Award van de American Library Association omdat hij een "uitgesproken pleitbezorger was voor publieke participatie in de regering en onbeperkte toegang tot collegiaal getoetste wetenschappelijke artikelen". Hij kreeg ook een plaats in de Internet Hall of Fame. Als er een lijst zou zijn van mensen die vandaag de dag erg gemist worden, dan zou Aaron Swartz daar zeker op moeten staan. Zoals zijn vriendin en familie hem bij zijn dood omschreven: Hij gebruikte zijn wonderbaarlijke vaardigheden als programmeur en technoloog niet om zichzelf te verrijken, maar om het internet en de wereld eerlijker en beter te maken Ter herinnering aan Aaron Swartz: de documentaire The Internet’s Own Boy, van regisseur en cineast Brian Knappenberger. https://www.youtube.com/watch?v=9vz06QO3UkQ  

Door: Foto: Sage Ross (cc)

Waarom vervolgt de Amerikaanse justitie illegale upload zwaarder dan poging tot moord?

, door

Hacktivist Aaron Swartz heeft zelfmoord gepleegd, onder de enorme druk van een rechtzaak die de Amerikaanse justitie tegen hem had aangespannen.

Swartz gebruikte een zelfgeschreven programmaatje op zijn laptop (die hij inhaakte op het netwerk van MIT) om miljoenen academische artikelen van JSTOR te verzamelen. Hij wilde die artikelen in het publieke domein gratis toegankelijk maken, vanuit de overtuiging dat kennis vrij toegankelijk hoort te zijn, en niet achter een peperdure betaalmuur afgeschermd hoort te worden. Hij is daar echter nooit aan toegekomen.

Toen de Amerikaanse justitie daar lucht van kreeg, hebben ze hem gerechtelijk vervolgd, en vijftig jaar gevangenisstraf tegen hem geëist. Swartz raakte alleen al bankroet aan de gerechtelijke kosten, en de officier van justitie probeerde hem tot een plea deal te verleiden: zes maanden gevangenisstraf in ruil voor een schuldbekentenis.

Aaron Swartz is 26 jaar oud geworden. Na zijn dood hebben de openbaar aanklagers alle aanklachten ingetrokken.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.