Nu Pieter Omtzigt weer aan het werk is en de vacante Kamerzetels van NSC-leden Hertzberger en Zeedijk ingenomen zijn door Sander van Waveren en Willem Koops, kan de Tweede Kamer weer op volle sterkte de regering contoleren. Dat valt tegen. Gisteren bijvoorbeeld, waren 130 van de 150 Kamerleden aanwezig. Dat wil zeggen, ze waren ergens in het gebouw. Bij het toch niet onbelangrijke debat over het rapport van de Staatscommissie Demografische Ontwikkelingen 2050 waren alleen de 14 woordvoerders aanwezig. Andere Kamerleden zaten bij verschillende commissievergaderingen. We nemen aan dat de rest aan het werk was in de fractiekamers of elders in het gebouw in gesprek met lobbyisten of vertegenwoordigers van (een deel van) het volk. Maar waar waren de overige twintig Kamerleden dan? Het volk heeft immers gesproken en gezegd dat er op de 150 zetels ook daadwerkelijk 150 mensen horen te zitten. En zo geschiedde. Op de eerste zitting van de gekozen Kamer. Ze waren allemaal aanwezig om beëdigd te worden. Daarna is de Tweede Kamer geen enkele keer voltallig aanwezig geweest. Naast de werkbezoeken in binnen- en buitenland waren er de nodige griepjes en snotverkoudigheden, zwangerschaps- en ouderschapsverloven en een enkele burn-out en operatieve maagverkleining. Ziekte kan een hardnekkig fenomeen zijn en als dat wat langer duurt is er de mogelijkheid dat een Kamerlid tijdelijk wordt vervangen. Maar behalve bij zwangerschappen is daar geen gebruik van gemaakt. In de eerste periode waren er een zevental Kamerleden die ook nog demissionair bewindspersoon waren. Zij zaten niet alle dagen in de Kamer wegens hun werkzaamheden op de ministeries. Dat heeft natuurlijk het percentage totale aanwezigheid een beetje gedrukt. Hetgeen ook geldt voor de fractievoorzitters die het tot 2 juli druk hadden met de coalitievorming. Zij meden af en toe de hectiek van de Tweede Kamer om in alles rust het snode Schoofkabinet te smeden. Maar dat alles verklaart onvoldoende waarom slechts één keer de Kamerleden voltallig aanwezig waren. Het zal toch niet zo zijn dat er gekozenen zijn spijbelen? Op basis van de in de verslagen van de plenaire vergaderingen vermelde aantallen aanwezige Kamerleden, kunnen we de gemiddelde aanwezigheid vaststellen (periode 6 december tot en met 29 november, 108 plenaire vergaderingen): geen 150 maar gemiddeld 140 Kamerleden per vergaderdag. De plenaire vergaderingen vinden wekelijks plaats op dinsdag, woensdag en donderdag (behalve tijdens recessen en officiële feestdagen). Het lijkt wel of naar mate het einde van de week nadert, er Kamerleden zijn die het wel mooi genoeg vinden. Kijkend naar de aanwezigheid per fractie en/of individuele Kamerleden, is het goed om de periode voor aantreden van het kabinet (2 juli) en de periode daarna in beeld te brengen. De cijfers zijn mogelijk beïnvloed door Kamerleden die tegelijkertijd demissionair bewindspersoon waren en door wisselingen wegens benoemingen in het kabinet. De aanwezigheid per fractie, gerangschikt van laag naar hoog (Totaal aanwezigheid alle fractieleden, gedeeld door aantal fractieleden, in percentages) Even focussen op de aanwezigheid van fracties van de coalitiepartijen. En wie waren er dan het minst aanwezig? (Top-10 minst aanwezig) Halen we uit bovenstaande tabel de Kamerleden/ex-bewindslieden weg, dan is dit de top-10 minst aanwezige Kamerleden. Top-10 minst aanwezig. minus ex-bewindslieden en fractieleiders beoogde coalitiepartijen U ziet: er lijkt tenminste één notoire spijbelaar te zijn. Tot slot: wel zo aardig om de Kamerleden te vermelden met een 100% aanwezigheid: Van Dijk, Ram, Valize, Vlottes (PVV), Van Eijk, Kisteman, Michon-Derkzen, Veltman (VVD), Six Dijkstra (NSC), Thijssen (GL-PvdA), Vermeer (BBB). Af en toe wordt er geroepen dat we een grotere Tweede Kamer zouden moeten hebben. Groeiende bevolking, toenemende werkdrukte en zo. Blijkbaar vinden een aantal gekozen volksvertegenwoordigers dat het best wel minder kan.
DATA - Leden Provinciale Staten in Limburg verzuimen het meest. In Utrecht het minst. Onderzoek a.h.v. 472 notulen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
DATA - Leden van linkse partijen zijn vaker afwezig bij plenaire sessies van de Eerste Kamer dan leden van de VVD of CDA. Braafste jongetjes van de klas zijn ChristenUnie en SGP.
Eerste Kamer-voorzitter Fred de Graaf treedt vandaag terug en het Senaat moet op zoek naar een nieuwe voorzitter. Wie moet dat worden, en van welke partij? Idealiter is de nieuwe voorzitter van een partij iemand die veel aanwezig is bij plenaire vergaderingen van de Eerste Kamer.
De documentatie van de Eerste en Tweede Kamer is helaas nog steeds niet zo toegankelijk dat je met een druk op de knop van willekeurige partijen of Kamerleden de aanwezigheid tevoorschijn kan toveren. Maar met een beetje inspanning was het wel te doen om de 76 plenaire vergaderdagen in de huidige termijn van de Eerste Kamer door te spitten. En na enig telwerk kwam het afwezigheidspercentage naar boven. Over de hele Kamer heen was dat 7,5 procent.
Groenlinks 12,6% SP 10,9% 50Plus 9,2% PvdA 8,4% OSF 7,9% PVV 7,2% CDA 6,7% PvdD 6,6% VVD 5,3% D66 5,3% CU 3,9% SGP 2,6%Op 12 december 2011 werd overigens het laagterecord bereikt. Toen waren er maar 47 Kamerleden -minder dan tweederde van het totaal aantal Senaatsleden- present. Grondwetswijzigingen waren die dag dus uitgesloten.
Enige voorzichtigheid met de interpretatie van deze getallen is wel geboden. Door het kleine aantal vergaderingen en het beperkte aantal leden kan een langdurige ziekte een partij al snel enige procenten kosten. Maar het is wel opvallend dat op links de percentages hoger zijn dan op rechts.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
