Dit is een gastbijdrage van Pablo Eppelin. Dit artikel staat ook op La Ruta.
Hoewel sommigen het anders zouden willen, blijft het bestaan van Nederland onopgemerkt in Centraal-Amerika. Nou ja, enkele uitzonderingen daargelaten: een prins die zich verspreekt over garnalen, meneer van Baalen die is uitgeroepen tot persona non grata in Nicaragua en bodyscanners om het terrorisme te bestrijden. Nederland haalde de afgelopen tijd bovendien de voorpagina’s als land dat sneller dan alle andere landen grootmoedig Haďtiaanse kinderen adopteert. Dat is ongeveer het resultaat van zeventig dagen speuren naar Nederland in het Centraal-Amerikaanse nieuws. Stuk voor stuk voorbijgaande dingen die al snel collectief vergeten worden, behalve natuurlijk de eeuwige roem die Ajax geniet bij de inwoners van de landen van Centraal-Amerika. Verder is Nederland niet zo belangrijk.
Na terugkomst heb ik vele uren slaap nodig om de nachtmerrie van de reis te boven te komen. Als ik wakker word, kom ik op het idee de televisie aan te zetten. Na zeventig dagen weg te zijn geweest, wil ik erachter komen waar in Nederland over gepraat wordt. Precies op de dag waarop Nederland tachtig miljoen euro ophaalt bij een actie voor Haďti. Mooi om te zien hoe de Nederlandse maatschappij zich solidair toont met de Haďtianen. Of beter gezegd, hoe ze massaal in actie komen om enkele miljoenen te verzamelen. Ontroerend.
Maar ik vraag me af hoe lang de Nederlandse bezorgdheid om Haďti zal blijven duren. Bestaat die bezorgdheid alleen in de vorm van geld? Wie denkt er aan Haďti als er geen ramp is gebeurd? Wie interesseert zich voor het Haďti van alledag? Wie interesseert zich voor dat wat corruptie en dictatoriale regeringen hebben aangericht in Haďti? Voor wat de aanwezigheid van de Verenigde Naties en de Verenigde Staten al die jaren hebben bijgedragen aan dit verwoeste land? Een land dat niet alleen verwoest is door de natuur, maar ook door koloniale prestatiedrang.
Terwijl ik naar het nieuws kijk, valt me op hoe snel het VS-leger het land heeft ingenomen om “de hulp te coordineren”. Bewapende soldaten delen medicijnen uit. Vanuit een helikopter gooien ze levensmiddelen naar
wanhopige mensen en leggen ze vliegvelden aan. Het lijkt alsof de VS opnieuw de baas is in Haďti. Natuurlijk is deze operatie humanitair, maar het gebeurt wel met zwaar bewapende patrouilles. Na zeventig dagen zonder tv, komen de beelden van patrouillerende commando’s in Port au Prince hard binnen.
Een ander nieuwsbericht dat me opvalt, is het voorstel van Raymond de Roon, lijsttrekker van de PVV in Almere, om stadscommando’s in het leven te roepen. Hij hoopt op die manier orde en veiligheid af te dwingen in Almere Stad. Om de kosten van deze ordecommando’s te kunnen dekken, wil hij vijftien procent van de gemeentefunctionarissen ontslaan.
Dat doet me denken aan mijn laatste dagen in Costa Rica, waar het thema veiligheid de verkiezingscampagne domineerde. De verschillende kandidaten hamerden op nultolerantie en beloofden de kiezers dat zij met harde hand de criminaliteit zouden aanpakken, desnoods met buurtcommando’s. Ook de pas gekozen president Laura Chinchilla is voor “strenge hand om te straffen en intelligente hand om misdaad te voorkomen” zoals overal op haar verzkiezingenborden stond. Tijdens de twee laatste regeringen is Laura Chinchilla al Vice-minister en Minister van Veiligheid geweest.
Op de tweede dag van mijn terugkomst begin ik zo, ondanks de afstand tussen Nederland en Centraal-Amerika, toch gelijkenissen te zien. Dat de onvrede van de bevolking voortkomt uit criminaliteit is in beide regio’s een stelling die steeds terugkomt in de pers. Het probleem zou moeten worden aangepakt met meer politie, meer onderdrukking, een hoger budget voor veiligheidsdiensten, meer wapens, meer speciale commando’s en meer gevangenissen.
In werkelijkheid zit Nederland niet zover van Centraal-Amerika af; de discussies over criminaliteit zijn vergelijkbaar. Maar slechts weinigen vragen zich af wat de oorzaak van die criminaliteit is. Na een rondreis van vijftig dagen door Mexico en Centraal-Amerika wordt het me steeds duidelijker: als er criminaliteit is, heeft dat te maken met armoede en de drastische toename van economische en sociale ongelijkheid in Centraal-Amerika. Maar het lijkt erop dat weinig mensen bereid zijn om de oorzaak van het probleem aan te pakken. Politici maken gebruik van de meest rendabele strategie: het onderhandelen van de veiligheid. En het volk staat achter ze, doordrongen van angst veroorzaakt door rendabele pagina’s vol criminele gebeurtenissen in de nationale kranten. Stadscommando’s is een gewoon woord geworden. Toeval?
Reacties (17)
Vreemd he dat een leger dat een gebied in gaat dat al voor de ramp bekend stond als vol met zware criminaliteit, zich zou bewapenen en eerst aan hun eigen bescherming zouden denken voor ze zich richten op de humanitaire aspecten.
Het is een versimpeling om criminaliteit alleen te wijten aan economische en sociale ongelijkheid. Hoe groot de armoede ook mag zijn, slechts weinigen vervallen tot criminaliteit.
Verder zijn er niet alleen push- maar ook pullfactoren: criminaliteit is een aanlokkelijke manier om snel veel geld te verdienen. Niet alleen armen vallen daarvoor.
Zit Nederland ook niet zover af van Centraal-Amerika waar het de daadwerkelijke criminaliteit betreft?
“Verder zijn er niet alleen push- maar ook pullfactoren: criminaliteit is een aanlokkelijke manier om snel veel geld te verdienen. Niet alleen armen vallen daarvoor.”
Maar wel hoofdzakelijk.
in Nederland heb je genoeg kansen, bestaansminimum is gegarandeerd, opleiding is vrijwel gratis, genoeg werk, als je in Nederland crimineel wordt dan heb je geen enkel excuus.
Nou ja, in materiele zin natuurlijk wel @KB, maar op een nulurencontract in de schoonmaak of horeca is het middenklasse bestaan – een auto, een woonruimte groter dan 2 kamers – uitgesloten. Wie op dit forum zou daar genoegen mee nemen? (zonder er een moreel issue van te maken)
@5: “opleiding is vrijwel gratis”
Dat was misschien zo toen jij achttien was (jaren ’70?), maar tegenwoordig al lang niet meer.
Criminaliteit is dierlijk gedrag wat het best naar boven komt in een jungle achtige omgeving.
In de oorlog gapte men ook alle aardappelen van het land en gaf men joden aan voor een riks.
Amerika doet tenminste wat, het is hun achtertuin.
Bij Katrina bleef de hulp achterwege en schoot men notabene op de eigen bevolking.
Een stabiele basis gebaseerd op christelijke normen en waarden is toch wat iedereen graag wil?Pies en freedum.
Hoe langer de overheid faalt in het waarborgen van de veiligheid van de burger hoe meer de burger geneigd is om het heft in eigen hand te nemen. Om de rechtstaat te handhaven moet de overheid zo langzamerhand serieus werk van de veiligheidsproblematiek gaan maken. Per slot van rekening gaat het slechts om een enkele raddraaier dus hoe moeilijk kan het zijn?
Ik heb een half uur in de atlas gebladerd, maar ik kon Haďti toch echt niet vinden.
We hebben toch gewoon de politie om de rechtsorde te handhaven? ´
Of is straatcommando een stoere (nare) term voor de straatcoaches van de PvdA?
Laura Prat Bertrams
Die burger van Anton leest vooral de Telegraaf geloof ik.
Anton zelf leert ook weinig tot niets bij.
Zoek de verschillen: http://www.venezuelanalysis.com/analysis/785
@12 Of hij haalt zijn info van de interwebs. In ieder geval niet van de msm waar een structureel probleem als incidentjes wordt afgedaan.
@13 Ik volg je niet. Wat ik uit Pablo’s verhaal opmaak is dat toenemende onveiligheid leidt tot toenemende eigenrichting. In Venuzuela (het Zimbabwe van de toekomst) zie je die trend ook.
Mijn betoog is dat we snel iets aan ons, nu nog overzichtelijk, veiligheidsprobleem moeten doen voordat het verder uit de hand loopt.
Goed geschreven. Ik zou er nog aan willen toevoegen dat er nog een andere bron van misdaad is: drug in combinatie met harde bestrijding daarvan. Op die manier werken drugs als katalysator voor criminaliteit. Deze mix van armoede en drugs is bijzonder effectief voor de roep om een sterke man die de misdaad wel even krachtig zal bestrijden – en dan is de cirkel rond. Qui bono?
Jonge mannen met veel praatjes, veel machogedrag, veel te veel vrije tijd, veel geld nodig, die worden vanzelf een groot probleem in hun woonomgeving in een land waar wapens vrij verkrijgbaar zijn, politie corrupt, rechters corrupt, bestuurders corrupt.
Zuid-Amerikaanse toestanden. Bagno. Maghreb.
Zoals al gezegd.
Multi-aanpak dringend gewenst.
In Nederland is de situatie nergens erger te benoemen dan als: “bijzonder vervelend”. Maar een wegkijkende overheid zet veel kwaad bloed. Voor een deel niet onbegrijpelijk.
“Per slot van rekening gaat het slechts om een enkele raddraaier”
Als dat het geval is, dan is er in Nederland blijkbaar niet zoveel aan de hand en vervult de overheid dus al lang haar taak.