U bent een man van Sta-vast, das zeker. Dat hart is een vondst.
In het Westen tasten de ogen een beeld af van linksboven naar rechtsonder als het ware “beeld-lezen”.Waarbij de zintuiglijke waarneming van de abstractie verwerkt wordt tot een indruk door alle gerelateerde herinneringen mee te slepen en in te bedden. De volgorde wordt dan in ons brein vastgelegd, van het een komt het ander a.h.w.
Uw schets leest dan van licht naar donker, ik hoop dat dat niet de onderstroom van deze verbeeltenis is.
Bij de afgelopen Europa-toestanden had dit beeld wellicht burgers over de streep getrokken, je zou toch bijna Europeaan worden als je blijft kijken.
Yeah -der untergang zit erin… aan de rechterzijde gloort echter hoop, een Babelse toren heeft een open ingang, een open einde, een open hopen.
En is niet alles ooit een droom geweest?
#3
Larie
In alle eerlijkheid..ik kreeg rode wangen toen ik je schets zag (echt, ik worstel, man!)
Op veel meer eer mag een tekenaar niet hopen, denk ik.
Al was het maar omdat, meer en meer in mijn geval, het luciede onbewuste de hand leidt.
Dat, en de onbaatzuchtige liefde uiteraard.
#5
Larie
De geleide hand is een opmerking waar ik dagen over kan mijmeren en dan nog geen stap verder komen want het onderbewuste is dan onbewust.
Reacties (5)
U bent een man van Sta-vast, das zeker. Dat hart is een vondst.
In het Westen tasten de ogen een beeld af van linksboven naar rechtsonder als het ware “beeld-lezen”.Waarbij de zintuiglijke waarneming van de abstractie verwerkt wordt tot een indruk door alle gerelateerde herinneringen mee te slepen en in te bedden. De volgorde wordt dan in ons brein vastgelegd, van het een komt het ander a.h.w.
Uw schets leest dan van licht naar donker, ik hoop dat dat niet de onderstroom van deze verbeeltenis is.
Bij de afgelopen Europa-toestanden had dit beeld wellicht burgers over de streep getrokken, je zou toch bijna Europeaan worden als je blijft kijken.
Yeah -der untergang zit erin… aan de rechterzijde gloort echter hoop, een Babelse toren heeft een open ingang, een open einde, een open hopen.
En is niet alles ooit een droom geweest?
In alle eerlijkheid..ik kreeg rode wangen toen ik je schets zag (echt, ik worstel, man!)
Op veel meer eer mag een tekenaar niet hopen, denk ik.
Al was het maar omdat, meer en meer in mijn geval, het luciede onbewuste de hand leidt.
Dat, en de onbaatzuchtige liefde uiteraard.
De geleide hand is een opmerking waar ik dagen over kan mijmeren en dan nog geen stap verder komen want het onderbewuste is dan onbewust.