Kunst op zondag Archives - Pagina 17 van 56

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Noordoost-Groningen

23 augustus 2020 , 08:00 , door Wilma Takes a Break

VERSLAG - Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke vierde zondag van de maand een bijdrage van Wilma takes a break.

Voor Kunst op Zondag ging ik op zoek naar kunst ‘boven Groningen’. De promotiespreuk van de VVV Groningen is ‘er gaat niets boven Groningen’, maar dat trek ik graag in twijfel. Onze tweede corona-vakantie-in-eigenland bracht me naar Noordoost-Groningen. Daar ontdekte ik een aantal mooie kleine musea die ik je graag aan je wil voorstellen.

Kunstronde Groningen Henk_Helmantel_2020 © foto Wilma_Lankhorst

Henk Helmantel Thuis 2020 © foto Wilma Lankhorst..

Helmantel Thuis in Westeremden

Ooit van Westeremden gehoord? Ik niet, wel van het buurtdorp Loppersum. Naast de Andreaskerk uit de 13de-eeuw ligt De Weem, de voormalige pastorie, in Westeremden. In het schuurgedeelte van de volledig gerenoveerde pastorie is Museum Helmantel ondergebracht. Dit jaar viert dit museum haar 35ste verjaardag met de tentoonstelling Helmantel Thuis. In dit jubeljaar staat het werk van de meester-schilder des huizes zelf centraal.

Kunstronde Groningen Henk_Helmantel_in zijn atelier © foto Wilma_Lankhorst

Henk Helmantel in zijn atelier © foto Wilma Lankhorst 2020.

Meester realist

Henk Helmantel is geboren en getogen in Westeremden (22 februari 1945). Hij wordt tot de groep van de Noordelijke Realisten gerekend. Helmantel schildert een ei zo levensecht dat je bang bent dat de schaal breekt als je er lang naar kijkt. Naast dieren, planten en stillevens is Helmantel gefascineerd door de stilte van kleine, oude parochiekerkjes.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Het grote gebeuren

16 augustus 2020 , 08:00 , door P.J. Cokema

Kunt u zich voorstellen dat straatartiesten gevaarlijk zijn?, vroegen we u, omdat in het centrum van Amsterdam een verbod op straatoptredens van kracht is.

Dan maar een stukje verderop gekeken en in Floradorp, een buurt in Amsterdam-Noord, kwamen we kunst op straat tegen.

Een heuse Mondriaan op boogiewoogie muziek. Het blijkt om ‘Het Grote Gebeuren’ te gaan. Een project van Guda Koster en Frans van Tartwijk. Toen door de lockdown de kunst zich digitaal terugtrok, wilden zij met hun werk de straat opgaan om kunst terug te brengen in de publieke ruimte.

Het leidde tot vier performances, die plaats vonden tussen half juni en 10 juli. Ze zijn gefilmd en nu in de internetionale publieke ruimte te zien. Tevens zijn er posters van gemaakt die door heel Amsterdam zijn opgehangen.

In Amsterdam-West, bij het standbeeld van Domela Nieuwenhuis, zien we figuur met een houten bak om zijn/haar middel, waarop een socialistisch-realistisch mozaïek is te zien. De figuur komt in beweging zodra er socialistisch repertoire uit de dertiger jaren klinkt (herkent u iets?). Een performance over verleden en toekomst, over utopie en ideologie, aldus de kunstenaars.

Kijk ook naar de overige twee performances. In park Frankendael (Amsterdam-Oost), over dieren die leegte vullen die door de lockdown is ontstaan en wandelende architectuur op de Amsterdamse Zuidas.

Foto: Joan (cc)

Kunst op zondag | Odapark

9 augustus 2020 , 08:00 , door M&M

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke tweede zondag van de maand verbinden M&M een door Maria Willems gemaakte foto aan meestal een gedicht, maar dit keer een verslag, van Michiel van Hunenstijn.

Een zonnig bezoek aan Odapark Venray

Het Odapark in Venray, nee, ik had er nog nooit van gehoord. Negentien hectares geaccidenteerd terrein met bos, zandvlakte en stuifduin met daarin verspreid moderne kunst: sculpturen, beelden en andere objecten. Om even met wat praktische informatie te beginnen: parkeren kan er gratis voor de deur en, ook niet onbelangrijk om te melden: de toegang is gratis. Het park kan niet op slot, dat zal er vast mee te maken hebben.

Wandelgidsjes

Omdat de beelden kriskras verspreid door het park staan, zijn er twee wandelgidsjes verkrijgbaar bij het theehuis, tevens informatiepunt en giftshop, in het midden van het park. Reken voor beide wandelingen rustig een uur per wandeling.

The Revenge Of The Fascist Fruit Boys

Als je van figuratieve kunst houdt, die niet saai pretentieus is, maar wel van kunst die vrolijk is, die een beetje prikkelt, dan zit je goed bij het Odapark. We zullen bij wat kunstwerken langsgaan.

Neem nou het beeld waarmee M&M de wandeling begonnen: The Revenge Of The Fascist Fruit Boys van Shaun Doyle en Mally Mallison. Dat is geen saai beeld. Wel kleurrijk. Daar gebeurt van alles. Dat is actie. Dat is knokken in de kooi. En er zijn al slachtoffers: de hotdog is al down, met de tomatenketchup naast zich. De meloenboy is ook al out. De frietzak geeft zich nog niet gewonnen, die trapt nog van zich af. Ja, gezond eten is een gevecht, hup friet!

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | XL Kunst

2 augustus 2020 , 08:00 , door Krina van der Drift

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke eerste zondag van de maand een bijdrage van Krina van der Drift van Kunstdwalingen.

Op een rustige zondagochtend togen we weer eens naar de Kunsthal in Rotterdam. Dit keer vooral om de tentoonstelling Black Album White Cube ( A journey into art and music) te zien en ook even de tentoonstelling “Extra Large” wandkleden mee te pakken. Mijn gezelschap had niet veel zin in die wandkleden en eerlijk gezegd sprak het onderwerp wandkleden mij nou ook niet heel erg aan, maar ja, je bent er dan toch…. En wat dan heel vaak gebeurt; je wordt volkomen verrast! Je komt voor die ene tentoonstelling (waar je misschien een klein beetje meer van had verwacht), maar je doet een mooie ontdekking met de andere tentoonstelling. Prachtige, hele grote handgeweven wandkleden met ontwerpen van wereldberoemde kunstenaars als Picasso, Le Corbusier, Miró en vele anderen; eerlijk gezegd wist ik van het bestaan niet af. De tentoonstelling belicht een periode van honderd jaar, van direct na de Eerste Wereldoorlog tot nu.

Bovenstaand wandkleed van Louis Anquetin is een onderdeel van een vierdelige serie met als thema de Grote Oorlog, die op dat moment nog aan de gang was. Een heel groot werk vol met symbolen en mythologische toespelingen. Het is een beetje veel bij elkaar, maar als je de tijd neemt zie je prachtige details. Het medaillon in het midden is een eerbetoon aan de vrouwen die tijdens de moeilijke oorlogsjaren een cruciale rol speelden. Anqeutin was een Franse kunstschilder die bevriend was met van Gogh, Gauguin en Picasso.

Foto: Joan (cc)

Zomer 2020: Kunstroute door Zuid-Limburg

26 juli 2020 , 08:00 , door Wilma Takes a Break

REPORTAGE - Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke vierde zondag van de maand een bijdrage van Wilma takes a break.

Voor Kunst op Zondag hebben we in juli een kunstroute door Zuid-Limburg gemaakt. De focus lag in deze verkenningstocht op het ontdekken van kleine musea en bijzondere cultuurparels. Limburg is ook bekend door de vele kastelen. Daarom begint de kunstroute door Zuid-Limburg in Kasteel Hoesbroek. Ik wens je een mooie zomer!

Kunstroute door Zuid-Limburg Hoensbroek_kasteel_de grote sael © foto Wilma_Lankhorst

Sfeer impressie van de grote sael in Kasteel Hoensbroek

Kasteel Hoensbroek

Kasteel Hoensbroek is één van de grootste waterkastelen van Europa. Tijdens deze coronazomer is htt een interessante optie om dit grote complex eens te bezoeken. Het oudste gedeelte van het kasteel stamt uit 1360. Tot 1920 heeft er altijd een vertegenwoordiger van de Heren van Hoensbroek in dit complex gewoond. Tijdens de rondleiding krijg je zowel een indruk van de middeleeuwse sfeer als die van de 18de-eeuwse pruikentijd.

Kasteel Hoensbroek is gratis te bezoeken met een Museumkaart. Meld je vooraf online even aan.
Via deze link kun je het kasteel alvast virtueel verkennen.

Kunstroute door Zuid-Limburg Sittard_De_Domijnen_erfgoedcentrum_24 topstukken gang © foto Wilma_Lankhorst

Gang van het Erfgoedcentrum met toegang tot 24 Topstukken.

Museum de Domijnen in Sittard

Een kleine 20 kilometer ten noorden van Hoensbroek ligt Sittard/Geleen. In het Erfgoedcentrum De Domijnen wordt het verhaal van stad en streek in 24 topstukken verteld. De geschiedenis begint met een vuurbijl gevonden in Wijlre, deze vuurbijl is zo’n 115.000 jaar oud. Via de Romeinen, de Franken, de Ridders en Bokkenrijders kom je in de 20ste eeuw. Hier sta je oog in oog met de Hollanders, de mijnwerkers, de schippers en de Joden. 24 Topstukken vertellen je het verhaal van voorspoed en tegenslag, van oorlog en vrede, van autochtonen en nieuwkomers, van geloof en bijgeloof.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Olielampen

19 juli 2020 , 08:00 , door Jona Lendering

ACHTERGROND - Het Römisch-Germanisches Museum in Keulen is momenteel wegens een langdurige verbouwing gesloten. Ik hoop dat als het weer open gaat, ook de studiecollectie olielampjes er weer is: ooit hingen er honderden lampjes, met allerlei afbeeldingen, zodat je een fantastisch beeld kreeg van wat de Romeinen leuke afbeeldingen vonden. Je had bloemen, mythen, erotiek, goden, dieren, voorwerpen, gladiatoren: alles wat een mens maar verzinnen kon stond wel eens op zo’n lamp.

Maar er valt met lampen meer te vertellen. Het bovenstaande plaatje is een stadsgezicht. Gevonden in Keulen (en in principe te zien in het Römisch-Germanisches Museum) maar vervaardigd in Noord-Afrika. Dat vertelt ook iets over de antieke netwerken. Blijkbaar is ooit iemand van Karthago naar Keulen gegaan – we hebben uit die laatste stad ook de grafsteen van een legionair uit Tunesië die overleden is aan de Rijn – en heeft deze lamp meegenomen.

Fenicische olielamp (Musée d’Utique)

De oudste olielampen waren simpele schaaltjes zoals de bovenstaande uit Utica: een schaaltje waarin twee lonten konden branden, drijvend op een kraal. Later werden de bovenkanten bedekt, zodat een lampje kon worden meegenomen zonder dat je olie lekte (en per ongeluk je huis in brand stak), en al snel kwamen de mooiste plaatjes erop.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Diversiteit

12 juli 2020 , 08:00 , door M&M

"The Shooting at Watou", werk van Folkert de Jong in Watou 2006

t/m 29 aug. Galerie Fons Welters, Amsterdam, The Shooting at Watou – Folkert de Jong, Watou 2006

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke tweede zondag van de maand verbinden M&M een door Maria Willems gemaakte foto aan een gedicht van Michiel van Hunenstijn.

Diversiteit

Het is die vrouw die je blik ontwijkt,
die je niet aankijkt. Het is de vrouw
die in zichzelf praat, hardop, hele
verhalen, dialogen. Het is de man
met dat rare loopje en met dat
samenraapsel van kleren. Het is
dat meisje dat gebaren maakt,
iets in haar omgeving bezweert.

Het is die man die ’s nachts, maar
ook overdag schreeuwend over
straat gaat. Het is de jongen die
de muren van zijn kamer rood
schildert. Het is de vrouw met haar
bonte volgepakte karretje die niemand
vertrouwt. Het is de man die altijd met
een plastic capuchon over zijn hoofd
gebogen door de stad loopt. Het is
die dikke man die altijd met die vlag,
met dat embleem zwaait. Die vrouw
met dat slechte gebit, die zo naar rook
stinkt en hele verhalen heeft. Het is
dat meisje dat dacht dat ze een uiltje
was en ook nog een vlinder. Het was
die jongen die net wat te veel en te vaak
gebruikt had: geen tand meer in zijn mond.
Het is die man die met dat bord om zijn
nek bij de kerk staat, dat hij schuldig
was aan alles. Het is die man met dat
mes, die heb je ook, oppassen. Het is
die man met zijn slechte gezondheid,
baan kwijt, vrouw kwijt, huis kwijt,
geld kwijt – alles. Het is die man die
denkt dat hij machten heeft. Het is die
jonge man die stemmen hoort en gaat
met dat graatmagere meisje dat trilt.
Het is die vrouw die, ondanks medicatie,
alle remmen van de fantasie losgooit.
Het is die man die denkt dat iedereen,
dus ook jij, het op hem gemunt heeft.
Het is die man die niks zegt en kleurrijke
kunstwerken maakt met veel tekst.
Het is die vrouw die altijd hetzelfde rondje
loopt, op dezelfde tijd. En dan altijd
dezelfde muren en palen aanraakt.
Het is die jongen die met zijn kermis-verlichte
fiets rondjes rijdt door de nacht. Het is
diezelfde jongen die met zijn muziekfiets
rondjes rijdt. Het is, het zijn, ik ben.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Allemaal wonderen in Utrecht

5 juli 2020 , 08:00 , door Krina van der Drift

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke eerste zondag van de maand een bijdrage van Krina van der Drift van Kunstdwalingen.

Vorige week bezocht ik het Museum Catharijneconvent in Utrecht. Voor mij was het de eerste keer dat ik weer een museum bezocht na de lockdown en ik vond het een relaxed bezoek. Door het tijdslot en het warme weer vorige week, was het bijzonder rustig en had ik alle tijd om alles eens rustig te bekijken.

De tentoonstelling “Allemaal wonderen” verdient ook zeker tijd en aandacht; heerlijk om je eens te verdiepen in de wonderen die je zomaar mee zou kunnen maken of waar je al zo lang op zit te wachten… Het thema “wonderen” fascineert me enorm en was ook zeker de reden om deze tentoonstelling te bezoeken; wie wil er nou niet eens een wonder meemaken?

De tentoonstelling is onderverdeeld in een aantal hoofdthema’s, te beginnen bij wonderen rondom de dood. De foto hierboven is van een vroeg schilderij van Jan Sluijters “De profeet Elisa wekt de zoon van de vrouw uit Sunem tot leven”, waarmee hij in 1904 een belangrijke prijs, de Prix de Rome, in de wacht sleepte. Een prachtig schilderij wat zeer tot de verbeelding spreekt; zo’n wonder wil iedereen wel achter de hand hebben; opstaan uit de dood maak je niet dagelijks mee en gebeurt toch vooral in religieuze verhalen. En daar heb je het al meteen; gebeuren wonderen alleen als je erin gelooft? Bij binnenkomst van de expositie tref je meteen een grote tekst aan de muur: “Ik ben realistisch, ik verwacht wonderen” van Dr. Wayne Dyer , Dat vind ik nog al een gedurfde uitspraak, maar zeker iets om over na te denken. Dat is misschien het allerleukste aan deze tentoonstelling, dat het je tot nadenken aanzet; iets waar je de volgende dag nog mee bezig bent.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | KunstZomerTexel

28 juni 2020 , 08:00 , door Wilma Takes a Break

VERSLAG - Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke vierde zondag van de maand een bijdrage van Wilma takes a break

KunstZomerTexel is een nieuw initiatief voor kunstliefhebbers om deze zomer het eiland Texel en de Texelse kunstenaars individueel te bezoeken. In verband met de coronamaatregelen zijn alle grote evenement tot 1 september 2020 geannuleerd. Zo ook de kunstevenementen op Texel. De leden van de Stichting Lange Juni hebben een alternatief bedacht zodat je deze zomer toch kunt genieten van de artistiek energie op het eiland.

Mondkapje verplicht tijdens de overtocht © foto Wilma Lankhorst

Texel met trein en (huur)fiets

Het eiland Texel is via Den Helder gemakkelijk per trein te bereiken. De veerboten varen elk half uur en de overtocht duurt maar 20 minuten. Mede hierdoor is Texel een ideale bestemming voor een dagtocht. Je eigen fiets mag voorlopig nog even niet mee in de trein. In de haven van ’t Horntje (Texel) zijn fietsen te huur. Je kunt het eiland ook met de eilandbus verkennen. En als je meer tijd hebt, kun je ook plannen maken voor een mini-vakantie of lange zwoele zomervakantie in eigen land.

Kunst_Zomer_Texel_Rozendijk_Wolkers © foto Wilma_Lankhorst

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Musea: het nieuwe open

21 juni 2020 , 08:00 , door P.J. Cokema

De musea ontvangen weer publiek. Ze zijn gehouden aan een protocol dat moet garanderen dat het bezoek met ‘gezonde afstand’ weer kunst bewondert.

Online kaartjes kopen, vastgestelde routes lopen, beperkt aantal mensen in de gebouwen en in de zalen, overal handgels, geen groepsactiviteiten, performances en workshops. Het is voor iedereen nog wennen dat ‘nieuwe open’.

De voorlichting op de websites van de musea is net zo verschillend als de praktische uitwerking van het protocol.

Alle musea werken met toegang per tijdslot, online te reserveren. Eenmaal binnen mag je bij het ene museum zo lang blijven als je wil, bij een ander moet je er na 1 tot 2 uur weer uit.
Bij de een kun je handgel gebruiken door het met een voetpompje uit de fles te halen, bij een ander staan overal flesjes die iedereen met de handen aanraakt.
De route die je kunt lopen is bij het ene museum vrij strak bepaald, terwijl je in een ander museum wat vrijer rond mag kijken.
In sommige musea zijn ook restaurant, winkel en bibliotheek toegankelijk, bij anderen weer niet.

Soms gaat het er in het museum net zo aan toe als in de rest van de samenleving en loop je het risico dat er toch iemand binnen 1,5 meter naast of achter je gaat staan. (Meneer, u staat te dichtbij! – Nee hoor, ik sta toch 1,5 meter van het schilderij?!).

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Havenhuis Antwerpen

14 juni 2020 , 08:00 , door M&M

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke tweede zondag van de maand verbinden M&M een door Maria Willems gemaakte foto aan een gedicht van Michiel van Hunenstijn.

Havenhuis
Zaha Hadidplein 1
Antwerpen

(een gedicht met een mening)

Ja lach maar. Kijk maar. Wijs maar. Lach maar.
Maar humor ten koste van een ander is niet leuk,
ook niet als het een ding is, een gebouw betreft.
Ja, ik weet waar ik over praat, want ik heb het
nu over mezelf, de Brandweerkazerne
aan het Zaha Hadidplein 1 te Antwerpen.
Ja, dat tragische geval met dat ruimteschip
plompverloren op z’n kop. Niet te missen.
God, wat sta ik er voor joker bij. Bedankt Zaha.

Dan sta je daar, sinds 1912, aan de kade in de
haven, prachtplek, dat uitzicht, de schittering
van het water en de geur van pek en olie.
Je bent een brandweerkazerne, opgebouwd
uit baksteen: deuren, ramen, poorten, binnenplaats,
niks aan de hand, ook al had je een keer
zelf brand op je dak, ironisch genoeg, haha,
Ja, lach er maar om. Maar je had liever brand
op je dak dan dat Havenhuis van Zaha Hadid.
Djesus, heb je dat glimmende geval wel gezien?
Dat drie keer zo duur werd als begroot? En jongens,
nog iets, wie gaat al die ramen lappen? Ik heb hier
een offerte van 65.000 euro. Dat is per jaar, ja.
Het shinen het glanzen, het schitteren heeft een prijs.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Fietsen in Antwerpen

7 juni 2020 , 08:00 , door Krina van der Drift

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke eerste zondag van de maand een bijdrage van Krina van der Drift van Kunstdwalingen.

Afgelopen week gingen de musea open, maar ik heb me er nog niet aan gewaagd en aangezien het ook eigenlijk maar voor een zeer beperkt aantal mensen mogelijk is om een bezoek te plannen, deze keer nog een coronaproof kunstuitje.

Vanaf mijn woonplaats is het drie kwartier rijden en dan ben je in hartje Antwerpen en dat vind ik heel fijn! Wat een leuke stad om te winkelen, terrasjes te pakken en zeker ook heel veel cultuur te snuiven. Wat ik regelmatig doe is een fiets huren en de route fietsen die naar het Middelheim Museum leidt (de route en ander routes zijn verkrijgbaar bij het vvv op de Groenplaats). Wel wil ik erbij vermelden dat ik dat bij voorkeur op zondag doe, want ik ben niet zo gesteld op de Belgische verkeersregels en situaties; het is allemaal toch wat onoverzichtelijker dan in Nederland en op zondag is het wat rustiger.

Mijn eerste stop maak ik steevast bij het KMSKA (Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen, zie foto boven). Het museum wordt al sinds 2011 grondig verbouwd en gerestaureerd en aan de buitenkant ziet het er al prachtig uit; de gevel is al klaar en er wordt nog gewerkt aan een museumtuin. De collectie omvat alle grote Belgische namen uit de zestiend en zeventiende eeuw zoals Jan van Eyck, Hans Memling, Rogier van der Weyden en natuurlijk Peter Paul Rubens, maar ook werk uit latere periodes zoals van James Ensor, Theo van Rysselberghe en Rik Wouters. Het was de bedoeling dat de verbouwing in 2019 klaar zou zijn, maar dat is niet gehaald en nu wordt er gepraat over eind 2021 of zelfs 2022. Je kunt de vorderingen volgen via hun website en het ziet er veelbelovend uit. Ik kan niet wachten tot ze opengaan!