serie

Elders in de Wereld

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de Wereld is een vaste rubriek op Sargasso waarin we stilstaan bij nieuws uit de verschillende werelddelen.


Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld kan China vrede brengen

Het conflict in tussen Soedan en Zuid-Soedan gaat over olie. De meeste olie wordt gewonnen in Zuid-Soedan, maar de pijpleidingen bevinden zich in het noorden. De twee landen houden elkaar in een ongemakkelijke wurggreep.

China is de grote puppet master die van bovenaf aan de touwtjes trekt. China heeft flink geïnvesteerd in de beide Soedans en de enige manier waarop de Soedans dat geld kunnen terugbetalen is door olie te verkopen. China piekert er echter niet over om pijpleidingen in Zuid-Soedan aan te leggen.

Gek genoeg kan deze positie een vredesoplossing dichterbij brengen. Niet dat China nu graag zijn diplomatieke spieren laat rommelen en zich bemoeit met de interne zaken van de twee ruzieschoppers, maar China heeft een groot economisch belang dat de investeringen worden terugbetaald. Een vredessituatie is profijtelijker.

Een goede analyse vind je hier, bij Al Jazeera. Er wordt flink de tijd genomen om de verschillende belangen bloot te leggen.

Een tweede prima verhaal gaat over de groeiende discriminatie van en het toenemende geweld tegen Afrikanen in Israel. De plaatjes op het blog van Al Jazeera zeggen eigenlijk al genoeg: verbrand speelgoed op een kinderdagverblijf voor Eritrese en Soedanese vluchtelingen. Het feit dat de Israelische regeringen veel van deze vluchtelingen als ‘infiltranten’ bestempelt, maakt de geweldsdrempel er niet hoger op.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld is Chavez een voorbeeld en een vijand

De lofzang op Chavez komt op een wat raar moment, want het is nog maar de vraag hoelang Chavez in het zadel kan blijven.

In The Guardian houdt historicus Richard Gott een warm pleidooi voor Chavez. Europa kan veel van hem leren. De dictator uit Venezuela is dan misschien wat clownesque, je kan hem niet beschuldigen van inconsistentie. Al 13 jaar houdt Chavez tirades tegen het neoliberalisme en het Amerikaanse imperialisme. En hij schraagt zijn woorden met geld. Helpt bijvoorbeeld verarmde Amerikanen aan goedkope olie. Waarom zouden de Zuid-Europese landen niet eens met hem gaan praten? 

,,Chávez and his co-religionaries in the new “Bolivarian revolution” have called for “21st-century socialism”, not a return to Soviet-style economics or the continuation of the mundane social democratic adaptation of capitalism, but, as the Ecuadorean president Rafael Correa has described it, the re-establishment of national planning by the state “for the development of the majority of the people”. Greece has a wonderful chance to change the history of Europe and to throw their caps of Bolívar into the air, as once the Italian carbonari did in Paris all those years ago.”

Het klinkt mij een beetje als het gedweep met Castro in de jaren zestig en zeventig: op zijn zachtst gezegd, nogal bijziend.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld worden de grenzen van NAVO geschetst

Tijdschrift Foreign Policy hield in aanloop naar de NAVO-top van 20 mei een enquete onder 57 experts over de staat en de toekomst van het bondgenootschap. Enkele conclusies:

De respondenten vinden geen overeenstemming in het benoemen van de hoofdtaken van NAVO. Wel is er grote consensus over dat de rol van NAVO ook buiten het verdragsgebied ligt.

Het zit Griekenland niet mee. Als er één land uit moet, kiezen de meeste experts voor Griekenland. Ze zijn het getreiter jegens Turkije en Macedonië zat. Een goede kandidaat-lidstaat is Zweden.

Opvallend is de opinie over het lidmaatschap van Rusland. Slechts tien respondenten wijst dat lidmaatschap categorisch af. De rest zegt ja, of staat ervoor open over een tijdje.

Welke NAVO-missies waren succesvol? Van meest naar minst: Bosnië, Kosovo, Libië, Golf van Aden (piraterij), Irak, Afghanistan. De meningen over Libië als model voor toekomstige missies zijn verdeeld. Probleem daarbij wel is dat Europa dit soort missies niet zonder de VS kan klaarspelen. Syrië wordt niet gezien als doelwit. De volgende actie zal wel plaatsvinden in het Midden-Oosten, denkt een meerderheid.

Opvallend is ook de verdeeldheid over Al Qaida. Op de vraag of Al Qaida terug zal keren als NAVO uit Afghanistan vertrekt, tekent zich een tweesplitsing af.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld probeert een draak vrienden te maken

De groei van een supermacht gaat nooit zonder groeipijnen. Zo’n grote bullebak als China kan niet anders dan op andermans tenen staan, terwijl hij uitgroeit tot de dominante wereldspeler van de 21ste eeuw. We lezen dan vooral ook over conflicten met buurlanden. Maar soms is er ook goed nieuws te melden. Tenminste, ogenschijnlijk goed nieuws.

Het heeft de Chinese autoriteiten behaagd om een soort joint-venture eiland in te richten met China en Taiwan als partners. Het gaat om het eiland Pingtang, ter grootte van Malta. Dit eiland is onlangs per brug verbonden aan het Chinese vasteland en de autoriteiten hebben er grootse plannen mee. Het moet een investeringsvriendelijk oord worden, met lage belastingen en, het meest opvallend, dus een gemeenschappelijk bestuur. Taiwanese ambtenaren zijn uitgenodigd om op toekomstige posities te solliciteren. Er kan ook in Taiwanese valuta betaald worden. Het lijkt een handreiking, die in Taipei met de nodige argwaan bekeken wordt. Is dit de eerste stap in de Hong Kong-isering van Taiwan?

Ondertussen kruipen China en Duitsland behaaglijk tegen elkaar aan. Het duo ‘Marx en Mercedes’ doen steeds meer zaken met elkaar, sterker nog, de huidige groei van Duitsland is vooral toe te schrijven aan de toenemende export naar China. China op zijn beurt is op zoek naar een stabiele partner in Europa. Voor het geplaagde continent is deze toenadering niet per se goed nieuws, schrijven onderzoekers van het European Council on Foreign Relations. Als de grootste Europese mogendheid zijn eigen economische belangen volgt, wordt het alleen maar moeilijker om een gezamenlijk China-beleid te ontwikkelen, bijvoorbeeld op het gebied van mensenrechten en klimaatbeleid. Verdeel en heers heet dat.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in Europa kan de persvrijheid nog wel verbeterd worden

Koningin Elizabeth had vorige week in haar troonrede een verrassing voor de pers: de smaadwetten worden veranderd zodat de pers een grotere vrijheid krijgt en journalisten minder bang hoeven te zijn voor processen die zelfs tot het faillissement van hun bedrijf kunnen leiden.  Het huidige systeem van ‘success fees’ komt er in de praktijk op neer dat de rijkste partij aan het kortste eind trekt. Een jarenlang slepende zaak van het Britse model Naomi Campbell tegen de Daily Mirror kostte de krant vorig jaar uiteindelijk een miljoen pond. Met zo’n voorbeeld voor ogen kijk je als journalist wel een beetje uit voordat je over iemand met enig fortuin iets vervelends gaat publiceren. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens veroordeeld het Britse systeem dan ook. Het is opmerkelijk dat het Verenigd Koninkrijk, dat in andere zaken heeft laten weten zich niets van het Hof aan te trekken, nu de kritiek op de persvrijheid wel ter harte neemt.Dankzij de Liberal democrats, wellicht?

In de Press Freedom Index 2011-2012 van Reporters sans Frontières staat het Verenigd Koninkrijk op de 28e plaats, nog onder landen als Jamaica, Namibië, Suriname en Mali. Er moet daar dus nog wel wat gebeuren. Maar dat geldt niet alleen voor de Britten.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld verliest groen en winnen de vrouwen

Voor veel commentatoren kwam de uitslag van de Algerijnse verkiezingen van vorige week donderdag als een volslagen verrassing. De opkomst was met 42,91 procent veel hoger dan verwacht en een zege van de islamisten bleef uit. Wie het wel goed deden waren de vrouwen, zij wonnen een derde van de parlementszetels. Wel in lijn met de verwachtingen veroverde le Front de Libération Nationale (FLN), de partij die al regeert sinds Algerije in de jaren zestig onafhankelijk werd van Frankrijk, bijna de helft van de zetels veroverde. Terwijl buitenlandse waarnemers spreken over redelijk eerlijke en transparante verkiezingen, beschuldigen de islamisten de regering van ‘gecentraliseerde verkiezingsfraude’.

In een eerste analyse spreekt Jadaliyya over een uitslag die onwaarschijnlijk maar niet onmogelijk is, en mogelijk maar niet gevalideerd. Hoewel het nog te vroeg is om de balans op te maken, geeft Jadaliyya al wel een aantal verklaringen. Zowel de overheid als veel politieke leiders hebben de beelden van de Arabische Lente in andere landen met succes geframed als buitenlandse interventie, islamistisch radicalisme en burgeroorlog. Dat de Algerijnse bevolking gevoelig is voor die boodschap, is niet zo vreemd in het licht van de islamistische overwinning en de burgeroorlog van de jaren negentig. Bovendien zijn de islamisten in Algerije, anders dan in Tunesië en Egypte, geen onbekenden in de politiek. Velen zien hen dan ook als belanghebbenden bij het huidige systeem. In ieder geval is de uitslag een steuntje in de rug voor secularisten elders in de regio.

Al Jazeera op haar beurt vraagt zich af of de – vergeleken met eerdere verkiezingen – hoge opkomst geen koren op de molen is van het regime en de kans op veranderingen er kleiner door wordt. Slaat de Arabische Lente Algerije over?

Foto: Riccardof (cc)

Elders mag een homohuwelijk in een Disney-park

Jawel, een trouwceremonie in een Disney-park is hot. Maar in Japan tot voor kort voorbehouden aan traditionele stellen (voor de jonge lezers: een man en een vrouw). Sinds kort echter, mag het, ja heus! Surprise, surprise, in de VS kan het al 5 jaar! Sprookjes worden werkelijkheid.

Er was even sprake van dat dan een van de echtgenoten een jurk aan moest en de andere een pak, want anders zouden de overige bezoekers maar van slag raken. Maar dat is snel tegengesproken. We zullen binnenkort wel de foto’s zien verschijnen.

Veel minder vrolijk is het bericht als zouden de Chinezen proberen Tibettanen te trainen gif in het haar te dragen zodat ze bij audiencie met de echte Daila Lama een moordaanslag zouden kunnen plegen. China ontkent in alle toonaarden uiteraard.
Beetje vreemd is het verhaal wel. Maar goed, het kwam uit de mond van de goede man himself.

U dacht zeker dat de oorlog tussen Rusland en Georgië voorbij was? Echt niet, die gaat gewoon door. Maar dan via de bioscoopschermen. De meest recente slag komt vanuit Rusland. Daar komt de film “8 augustus” uit. Beetje vaag is het wel, want er komen transformers en nog wat aparte dingen in voor. Maar het gaat wel over die oorlog. Benieuwd waar de Georgiërs mee gaan komen.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld bruist het op straat

Een wat gespleten Elders vandaag: lekker low brow met een high brow uitsmijter. Via via kwam ik op een Nigeriaans videoblog (nee ik hoefde geen rekeningnummer af te geven). Daarin staan korte filmpjes, erg amateuristisch, gemaakt met een simpele camera. We zien straattaferelen in Lagos, Nigeria. De ‘journalist’ volgt een mevrouw met een stevig zwiepende bilpartij. Hij vraagt zich af ‘which kind of yansh be dis’ en Yansh zullen wel billen zijn: Yoruba, Hausa, Igbo of Ijaw? (Ik zou het niet weten).

Het is wat platvloers, toegegeven, maar ik hou wel van dit soort filmpjes. Ze geven een hoop couleur locale. Neem de onderstaande filmpjes met kleine en grote stadsergenissen.

Modeadvies

Een ruzie op de markt

Wat een regenbuitje doet met de straten van Lagos

Dammen op zijn Nigeriaans

We praten niet maar schreeuwen

Okee, dit is Sargasso, dus we moeten wel zuur of serieus eindigen, anders wordt ’t allemaal wat te lollig.

Daarom een zwaar gesprek met de Nigeriaans-Amerikaanse schrijver Teju Cole, schrijver van de bejubelde roman Open City. Hij leeft half in de VS en half in Nigeria. In dit interview (25 minuten) vertelt hij wat dat voor hem betekent.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld lijkt de studiemarkt op de huizenmarkt

Het leek zo mooi. De staat bespaart geld door universiteiten af te knijpen (want god verhoede dat je de belastingen verhoogt). Universiteiten verdienen geld door vol voor winst te gaan. En studenten lijken het allemaal te kunnen betalen, omdat ze ogenschijnlijk voor een prikkie kunnen lenen. En zo’n studie, die betaalt zichzelf toch terug?

Nou niet dus.

In de VS wordt de snelste route naar het verwezenlijken van de Amerikaanse droom afgeknepen omdat studeren simpelweg te duur wordt. En wie afgestudeerd is, gaat gebukt onder enorme studieschulden. Een simpele college in Ohio (of all places…) kost ergens tussen de 25.000 en 60.000 dollar per jaar. Per. Jaar. 

Studeren is niet alleen een opstap, maar een recht, zo is het jarenlang gebracht. The New York Times trekt dan ook de vergelijking met e huizenmarkt: misschien niet qua omvang van het betrokken kapitaal, maar een aantal wervingstechnieken klinkt bekend: ,,At Ohio State, “college can be a reality for everyone, no matter your income or background,” its Web site says, while at Ohio Northern, future students are urged to get over the “sticker shock,” and focus instead on “return on investment.”, tekent de NYT op. ” Colleges are aggressively recruiting students, regardless of their financial circumstances. In admissions offices across the country, professional marketing companies and talented alumni are being enlisted to devise catchy slogans, build enticing Web sites — and essentially outpitch the competition.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld vecht men steeds vaker om olie

Er is altijd om olie geknokt, maar volgens de Amerikaanse professor Michael T. Klare ontstaan er steeds meer conflicten om olie en andere energiebronnen. Niet verwonderlijk: vanwege peak-olie wordt de inzet steeds hoger en is bluffen niet meer genoeg. Alleen al dit jaar ziet Klare zes conflicten die in essentie om energiebezit of de leverage die dat bezit impliceert gaan. Op het uitstekende blog Informed Comment en op Tom Dispatch maakt Klare de volgende opsomming:

1) De oorlog tussen Zuid-Soedan en Soedan. Het is een conflict met vele draden, maar de belangrijkste inzet is de verdeling van het oliegeld tussen de twee landen.

2) De schermutselingen tussen de Filippijnen en China in de Zuid-Chinese Zee. De Filippijnse marine hield een aantal Chinese vissers aan die in haar territoriale wateren aan het vissen waren. Het onderliggende conflict gaat niet over vis, maar over olie en wie de Zuid-Chinese Zee beheerst.

3) Egypte levert geen gas meer aan Israel. Egypte is zelf nauwelijks een olie- of gasproducerend land, maar gebruikt de toevoer naar Israel als leverage, vooral onder grote publieke druk.

4) De Argentijnse regering eigende zich een meederheidsbelang toe in het grotendeels Spaanse oliebedrijf YPF. Enerzijds wordt deze gedeeltelijke nationalisatie uitgevoerd vanuit electorale overwegingen. Anderzijds vindt de regering dat het land te weinig terugziet van zijn energiereserves, vooral schaliegas.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld worden buitenlanders in elkaar geslagen

ChinaSMACK is een heel aardig weblog over China. Het nieuws is niet altijd even verheffend. Het ontleent zijn content aan de vele microblogs en social media-sites in China en vertelt daarmee dus waar veel Chinezen écht mee bezig zijn. Niet met de haperende economie. Niet met de grote verdwijntruc van de Chinese dissident Chen. Maar met bijvoorbeeld  laowei, buitenlanders die op onveiliger wordende straten in China flinke klappen krijgen.

Het eerste ‘slachtoffer’ is een Britse man die een Chinese vrouw zou hebben aangerand. Er is een video viral gegaan waarin je ziet hoe een vrouw ligt te kermen en hoe de toerist vervolgens klappen incasseert. Vooral de door ChinaSMACK verzamelende (vertaalde) comments zijn interessant. Soms ronduit grof. ,,I would first watch him finish raping her then beat him up. This way, there are four advantages: 1. Live AV [adult video, porn]. 2. He’ll have lost his strength and it’ll be easier to beat him up. 3. More convenient for collecting evidence. 4. That’s it.”. Soms politiek correct: ,,This will make things difficult for the Party and government.”. Soms ronduit vijandig: ,,Some laowai are chivalrous, some laowai are immoral~ Girls, don’t blindly worship the foreign!! There are plenty of shameless foreigners!! Like this bastard, if I was present, I’d turn him into an eunuch!”

Foto: Riccardof (cc)

Barroso tart boze Europese burgers

José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, heeft deze week verontwaardigde reacties van meer dan zeshonderd Telegraaflezers over zich afgeroepen toen hij veronderstelde dat we in Nederland ‘geen Griekse stemming‘ zullen krijgen. Hij gelooft niet dat er verband is tussen de aanpak van de Europese schuldencrisis en de aanhang van populistische partijen. Populisme is er altijd al geweest, zegt hij.

Barroso’s  uitspraak is om meerdere redenen onhandig. Met zijn sussende woorden negeert hij de onvrede van Europeanen in en buiten Griekenland die niets moeten hebben van het, in hun ogen, door de EU afgedwongen desastreuze bezuinigingsbeleid. De verkiezingen in Frankrijk en Griekenland laten zien dat de steun voor dat beleid wegvalt. Hij zou er goed aan doen dat te erkennen en aan de Europese burgers te laten weten dat hij de boodschap begrepen heeft. Maar nee: ik maak me niet ongerust, zegt Barroso, en zo geeft hij opnieuw voeding aan de populistische anti-Europese stroming die zich keert tegen de Brusselse technocraten. En tegen alle partijen die de Europese samenwerking verdedigen. Barroso opereert niet alleen onhandig maar in zekere zin ook gevaarlijk. Door de stem van de burgers op deze manier af te doen zet hij het draagvlak voor de EU op het spel. Ook al zou er in de praktijk geen sprake zijn van een serieuze dreiging van het populisme. Daar gaat het ook niet om. Het gaat er om hoe je als politicus reageert op de boodschappen die uit verkiezingsresultaten opklinken.

Vorige Volgende