De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders
Max Raabe en zijn Palast Orkest doen de muziek uit de decadente jaren ’20 herleven. Net als de Amerikaanse kiezer de politiek van de jaren ’20 doet herleven, zeg maar.
Chastain maakte lekkere heavy metal, halverwege de jaren ’80. Bij mijn weten maken ze overigens nog steeds muziek. Aardig onderscheidend punt, zeker in die tijd, is dat een dame (Leather Leone) de vocalen verzorgt.
Oh deze is leuk! Epica zangeres Simone Simons heeft een een soloalbum opgenomen, in samenwerking met Arjen Anthony Lucassen. En één van de liedjes is een duet samen met Alissa White-Gluz van Arch Enemy! Al dat samenwerkend talent, dat moet iets moois opleveren, niet dan?
Een hele tijd terug deelde ik hier een nummer van de Nederlandse gothicband Malochia (fantastisch nummer overigens, ga het vooral luisteren!). Helaas heeft dat gezelschap het bij één album gehouden. Echter, toevallig kwam ik er laatst achter dat de zangeres van dat gezelschap, Antoinette Legel, wél nog wat meer muziek heeft gemaakt. Onder andere als gastzangeres bij het gothic metal gezelschap Danse Macabre, uit Vlaanderen. Ook dat blijkt zeer de moeite waard, dus bij deze.
Dan Bull is de Britse rapper die deze song in elkaar heeft geknutseld. Hij is vooral bekend voor zijn raps over video games (zoals het jonge grut tegenwoordig computerspelletjes placht te noemen). Het lied gaat over de Arch-Illager, de eindbaas van Minecraft Dungeons. Minecraft kennen de meeste van jullie waarschijnlijk wel, het is zo’n beetje de populairste game ooit. Het is een heel simpel getekende wereld (alleen maar vierkante blokken), maar in principe oneindig en spelers zijn helemaal vrij in wat ze willen doen (bouwen, rondlopen en verkennen, met monsters vechten, etc.). Minecraft Dungeons is een spin-off daarvan, met een duidelijk verhaal met begin en eind. En hoewel de Arch-Illager de grote slechterik op het einde is, is het ook een beetje treurig verhaal, zoals jullie kunnen horen.
Blaze Bayley brengt ouderwetse metal. Hier en daar klinkt ‘ie zelfs een beetje als Ozzy Osbourne. Van 1984 tot 1994 was hij frontman van heavy metalband Wolfsbane, en schakelde daarna tot 1999 over naar Iron Maiden als vervanger van Bruce Dickinson.
Grote schoenen om te vullen. Menige fan reageerde dan ook teleurgesteld. Maar Bayley kan nog steeds een deuntje meezingen, ondanks een hartaanval eerder dit jaar.
De heren van Blackberry Smoke namen violiste Amanda Shires in de arm voor deze cover van Tom Petty and the Heartbreakers uit 1982.
Eigenlijk doen ze het veel te romantisch klinken, want het lied voert een misnoegde minnaar op, die de nukken en streken van zijn lief meer dan beu is. Ze kan gaan, bitst hij haar toe. Maar beter dan hem zal ze waarschijnlijk niet vinden.
Als je het accent hoort, zou je toch niet denken dat deze heren uit Brownsville Texas komen. Laat staan dat je zou raden dat het twee Latino’s betreft. Luis Navarro werd zelfs even over de grens in Mexico geboren. Joel Niño in Los Fresnos.
Inmiddels heeft het duo alweer vier studioplaten achter de kiezen.
De regisseur van deze clip heeft goed naar de vormgeving van gothische horrorfilms uit de vroege jaren ’70 gekeken. Nu nog een paar uitgeholde pompoenen en Halloween kan beginnen.
Misschien klinkt A Forest na al die jaren akoestisch wel beter dan bemiddeld via elektrische gitaren en versterkers. Wist u trouwens dat The Cure 1 november een nieuw studioalbum uitbrengt?
Onlangs kwam ik twee fascinerende trailers tegen voor vampierenfilms die hun inspiratie ontlenen aan het verleden. ‘Le Vourdalak’ uit 1923 en de binnenkort te verschijnen ‘Nosferatu’ van Dave Eggers.
Wat is uw favoriete vampierenfilm?
Over Dionysuss is weinig meer bekend dan dat hij een twintiger uit de Oezbeekse hoofdstad Tasjkent is, die darkwave, witch-house and elektronische post-punk maakt.