Overzicht

serie

Closing Time

Foto: Ted (cc)

De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders


Closing Time | Reckoner

, door

Peter Frampton werd eind jaren ’70 een wereldster met hits als ‘Show me the Way’. Toen hij midden jaren ’80 in de schulden raakte, liet jeugdvriend David Bowie hem spelen in diens begeleidingsband.

Frampton mag inmiddels een grijsaard van 74 zijn, hij kan nog steeds een aardig stukje pingelen. De pensionado geniet duidelijk van z’n oude dag. Hij kan doen waar ‘ie zin in heeft. Zoals een mooie gitaarcover van Radiohead maken.

Closing Time | Loverman

, door

Je zal maar een hitsige satyr als Nick Cave aan je deur horen schurken, hinnikend van bronstigheid en huilend van wellust. Daar zou je toch van schrik diep onder de lakens kruipen?

Closing Time | Nightporter

, door

Japan was een Britse artpop/new wave-band die bekendheid verwierf in de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig. Hun albums verkochten goed, meestal meer dan 100.000 platen.

In 1982 ging de band echter uiteen, om zeven jaar later weer bij elkaar te komen als Rain Tree Crow.

Closing Time | The Procrastinator

, door

We blijven nog even hangen in avant-gardistische sferen met het Brooklynse kwartet Wood River.

Frontvrouw en multi-instrumentalist Charlotte Greve zit in tal van muziekprojecten, waar ze dan meestal altsaxofoon speelt.

Closing Time | Livin’ On The Edge Of The Night

, door

We kennen Iggy Pop natuurlijk allemaal als langharig podiumbeest. De punkrocker weet halfnaakt en zwetend, met priemende blik en brutaal charisma hele arena’s tot exase te brengen.

Hier zien we Pop echter gesoigneerd, in maatkostuum, bewegen met een gevaarlijke elegantie.

Closing Time | Electric Callboy

, door

Electro, samen met metalcore en Duitse rap en… eh… ja, whatever. Maakt allemaal niet uit mensen, de liedjes zijn heerlijk catchy, het clipje ziet er gelikt uit en zowel beeld als geluid lopen over van de referenties naar Sci-fi klassiekers. Gewoon luisteren en kijken dus RAAAAAVE ON!!!!!!

Wellicht kenden mensen dit gezelschap vroeger nog onder hun oude naam, want Electric Callboy heette vroeger Eskimo Callboy, maar ja, dat doen we dus niet meer, stigmatiserende namen. Mocht je je trouwens afvragen wat Elizabeth er van vindt (en je een diepgaande professionele analyse van de vocalen wil), bij deze:

Closing Time | Wait Until Morning

, door

‘Heet van de naald’, zeiden ze vroeger, als een plaat net uit was gebracht. Wat zou het equivalent daarvan zijn voor een digitaal geschoten videoclip?

Hoe het ook zij, de Zweedse softgothic retro-rockband Rosegarden Funeral Party voert ons muzikaal terug in de tijd met dit makkelijk wegluisterende deuntje.

Closing Time | Goodbye Stranger

, door

Eigenlijk had ik hier een concertregistratie uit 1979 willen plaatsen, maar het samengeknepen geluid van Rick Davies doet het live toch een stuk minder goed.

Dit was allemaal lang voordat er zoiets als autotune bestond, dat begrijpt u.

Closing Time | Better off Alone

, door

Ambitie kan de dames van Plush niet ontzegd worden. Volgens eigen zeggen is het hun missie de rock weer naar de voorhoede van de muziekindustrie te brengen.

Gaat ze nooit lukken natuurlijk. Daarvoor is het landschap veel te veel veranderd. MTV is dood en de jaren tachtig komen niet meer terug.

Closing Time | Jesus for the Jugular

, door

Finn Andrews en band spelen hier leentjebuur bij Tom Waits, al mist de zanger het rasperige geluid van de oude knorrepot.

Een stemvervormer was geen overbodige luxe geweest, al heeft dit huilerige geluid ook wel wat.

Vorige Volgende