Seks, macht en gender

COLUMN - Nadat bericht werd dat actrice Asia Argento, een van de eersten die filmproducer Harvey Weinstein vorig jaar van seksueel misbruik betichtte, zichzelf ook schuldig had gemaakt aan seksueel wangedrag – ze zou een minderjarige acteur hebben aangerand – was besmuikt gegrinnik te horen. Duh, die vrouwtjes doen het zelf ook! Kijk ze nou in hun hemd staan, met hun #metoo.

Afgelopen weekend publiceerde de Volkskrant een lang en oprecht artikel waarin een aantal mannen aan het woord kwamen die eerder, als minderjarige, in de netten waren verstrikt van een oudere vrouw. Het is de klassieke trope uit de film The Graduate – de moeder van een leeftijdsgenootje als valse verleidster. Indertijd waren de jongens gevleid: een oudere, rijpe vrouw die hen, guppies nog, de moeite waard achtte, wow! Pas later beseften ze dat ze geen idee hadden wat ze eigenlijk overkwam of wat ze deden, laat staan van wat ze zelf wilden. Ze waren hoofdzakelijk overbluft geweest. Hadden hun stem niet kunnen vinden.

We zijn nu eindelijk beland waar we wezen moesten: seksueel wangedrag, grensoverschrijdend gedrag, loopt niet per se langs sekselijnen. We denken te makkelijk dat daders uitsluitend mannen zijn, vrouwen exclusief slachtoffers.

Maar seksueel geweld gaat niet over sekse; het gaat zelfs niet over seks. Het gaat over machtsmisbruik ten eigen bate, gerief, of glorie. Talloos zijn de verhalen over soldaten die door hun meerderen of door een groep collega’s werden verkracht om hen te vernederen; over priesters die koorknapen, misdienaartjes en schooljongens misbruiken; over vaders, stiefvaders en ooms die zonen en neefjes misbruiken, simpelweg omdat ze voorhanden waren en je je driften op hen kunt afreageren.

Toch denken de meeste mensen nog altijd dat alleen vrouwen slachtoffer kunnen zijn van seksueel geweld – een gedachte die wordt gevoed door de notie dat mannen en jongens er altijd wel pap van lusten, zodat zelfs opgedrongen seks voor hen eigenlijk ‘niet echt’ neerkomt op misbruik. En een vrouw als dader valt al helemaal buiten ieders denkraam.

Mag ik de volgende stap voorspellen? Iemand ontdekt dat zelfs binnen lesbische en homoseksuele relaties seksueel geweld voorkomt. Dat lesbische vrouwen elkaar kunnen verkrachten, homoseksuele mannen hun partner soms mishandelen.

Het punt is: er zijn veel vormen van machtsmisbruik. Niet alles laat zich langs genderlijnen uitleggen, al is dat een structurele vorm van machtsverschil. Er zijn ook andere machtsfactoren. Wanneer de ene partij ouder of rijker is, meer privileges of status heeft dan de andere – zijn hun onderlinge relaties, inclusief de seksuele, zelden vrij en onverveerd, en moet de machtiger van de twee de ander het voortouw geven.

Seksueel geweld uitbannen kunnen we niet. Het beste waarop we kunnen hopen – ik schreef dat al dertig jaar geleden – is dat vrouwen even vaak daders worden als mannen nu zijn, en mannen even vaak slachtoffer.

Reacties (6)

#1 AltJohan

@0: “Maar seksueel geweld gaat niet over sekse; het gaat zelfs niet over seks.”
Ik begrijp dat niet.

Is iets pas seks als er plezier en instemming is bij beide partijen?

In mijn beleving is er in de wereld veel slechte seks met dwang en geweld.

  • Volgende discussie
#2 Janos

@1 Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat @0 met “seksueel geweld gaat niet over sekse; het gaat zelfs niet over seks” niet bedoelt dat seksueel geweld geen seks is, maar dat de seks-component daarin niet het belangrijkste is (maar geweld), en seksueel genot van de dader (vaak) ook ondergeschikt is aan het vernederen van de ander.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Joop

@2.

Helemaal eens, seks is ondergeschikt aan andere dingen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 zwik

Vernederen en mishandelen kan ook zonder sex.
Als het doel niet sex is, waarom gebruikt de mishandelaar dan sex?

Ik denk dat er een taboe is om te erkennen dat het bij sexueel geweld ook gewoon om sex kan gaan.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Sylvia

Zonder aan het feit dat ook vrouwen daders (kunnen) zijn afbreuk te willen doen, en dat elke verkrachting voor het slachtoffer heel gewelddadig en vernederend voelt, wil ik er graag op wijzen dat rechtspsycholoog André de Zutter in een recent artikel in het NRC er juist op wees dat
“Verkrachters geven complimentjes, strelen en zoenen, verontschuldigen zich.”

“Terwijl uit mijn en eerder onderzoek blijkt dat verkrachters vaak zielige figuren zijn die geen lief kunnen vinden en dan op de een of andere bizarre manier maar overgaan tot verkrachting. Ze zoeken eerder intimiteit dan macht. Veel verkrachters vragen: kun je van mij houden? Of: mag ik je nummer, kunnen we nog een keer afspreken? Dat soort dingen. Heel beangstigend en onbegrijpelijk, dat iemand zo’n hersenkronkel kan hebben. Dat deed ook iets met mij. Het is makkelijker om te denken: het zijn monsters.”

Bron:
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/09/03/verkrachter-vroeg-om-haar-nummer-a1615025

Het artikel stond in het licht van echte en valse aangiften, en de (voor)oordelen bij de politie vanaf de eerste indruk die gevolgen kunnen hebben voor het dossier en hoe daar jarenlang in verder onderzoek mee wordt omgegaan.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie