COLUMN - Dinsdag 4 juli 2023
Ik had bedacht dat ik deze zondag (2 juli) eerst de open dag van de nutstuinen zou gaan bezoeken, om daarna af te reizen naar Jos in Utrecht voor een redactievergadering. Maar dat liep dus even anders. Ik dacht dat de open dag om 12.00u zouden beginnen, dus ik toog met mijn telefooncamera paraat naar de Leusdenhof Nutstuin. Die had ik overigens nog nooit gezien, ik heb zelf een tuin en ik dwaal hier af en toe best wat rond (en je verdwaalt ook makkelijk) maar meestal loop ik mijn vaste routes naar het gezondheidscentrum en de metro. Als ik ergens anders moet zijn, dan moet ik echt Googlemaps erbij pakken en gelukkig kon ik op de website van Buurtvereniging Nellestein een foto vinden van de nutstuin die bij mijn Leusdenhof hoort. Die kon ik matchen met de satellietfoto op Google, al moest ik alsnog wel even zoeken – en er zijn werkzaamheden aan de infrastructuur dus je loopt ook constant tegen hekken en kuilen aan. Maar uiteindelijk vind ik de prachtige tuin. Vol met bloemen, planten en zitjes… maar geen mensen. Ja eentje, in een flits, voor ik de ingang vond. Maar toen ik binnen was, was die pleite. Krijg nou wat! Ik zit niet in whatsapp-groepen van de buurt, heb wel wat telefoonnummers en e-mailadressen, maar ik dacht: ach, misschien ben ik wat vroeg. Laat ik dan tenminste foto’s maken van de bloemenpracht en zo.
Bron: eigen foto’s
Na een half uurtje gaf ik het op en probeerde mijn weg naar huis terug te vinden. Kon ik nog ff een broodje eten voor de trein naar de vergadering zou vertrekken. Onderweg kom ik toch nog een mevrouw tegen en ik vraag haar naar de open dag – ja, die begint om 14.00u. Oeps! Dat gaat ‘m niet worden, want dan moet ik al in Utrecht zijn. Thuis kom ik erachter dat dat nog een hele reis gaat worden, want het is zondag dus alles rijdt minder én er zijn werkzaamheden aan de sporen tussen Amsterdam en Utrecht. Ik meld alvast in Slack aan de andere redactieleden dat ik wat later ben, want ik heb de keuze tussen vier keer ingewikkeld overstappen en te vroeg aankomen, of drie keer overstappen en 20 minuten te laat.
En dan… mis ik ook nog de bus. Godsamme! Dit wordt problematisch, want ik had mezelf aangemeld als notulist, en het reisadvies dat ik nu krijg, brengt me pas om 15.30u op de plaats van bestemming. Ja, echt, want ik moet een andere route nemen en bijna een half uur wachten op de volgende bus naar Bijlmer-Arena. Daar 10 minuten wachten op de trein naar Woerden, waar ik moet overstappen voor Utrecht Centraal, waar ik van spoor 21 naar spoor 1 moet om uiteindelijk in Overvecht te arriveren. Als ik uitgevogeld heb hoe lang het allemaal gaat duren, zeg ik maar even dat iemand aantekeningen moet maken tot ik er ben. Anderhalf uur te laat, shame on me. Nah ja, ik kan er niet zoveel aan doen en gelukkig heeft Jos in de tussentijd opgeschreven wat al besproken is. En ik heb uit verveling wat foto’s van de uitzichten gemaakt tijdens de treinreis.
Bron: eigen foto’s
Nadat ik mijn laptop heb aangezet en aan de wifi gekoppeld, hebben we de hele agenda nog even doorgenomen – ik had me natuurlijk wel goed voorbereid (notuleren is tenslotte onderdeel van mijn vak) en een document gemaakt waar ik de vooraf doorgegeven opmerkingen van Janos, die er niet bij kon zijn, al had genoteerd en alles ingesteld zoals ik het wilde hebben, zodat ik vrij makkelijk mee kan typen en er straks alleen nog maar de toevoegingen van Jos in hoef te plakken en dan is het klaar voor vaststelling.
Ik weet niet of die openbaar beschikbaar zullen komen, maar ik kan je vertellen dat we in die anderhalf uur een hoop besproken hebben en afspraken gemaakt. We hebben elkaar (opnieuw) leren kennen, want de laatste bijeenkomst was… weet ik niet meer. Maar vóór de pandemie in elk geval. En in die tijd kreeg ik een writer’s block van heb ik jou daar – dus vandaar dat je maar weinig artikelen van mij hebt gezien de afgelopen twee jaar. Maar die was wonder boven wonder van de een op de andere dag verdwenen! Al schrijf ik nu minder serieuze (opinie)stukken, want daar word ik echt een beetje moe van, het is zo’n puinhoop in dit land, veel dingen slepen al jaren en dus wordt het een herhaling van zetten en fuck it, ik wil nou weer even ervaren dat het leven ook leuk en interessant is. Gelukkig wordt in de vergadering geopperd dat we de laatste tijd wel heel erg serieus bezig zijn en dat er weer eens wat luchtigheid en humor in de tent geblazen moet worden. Dus dat komt goed uit!
Omdat ik helemaal vergeten ben foto’s te maken tijdens de bijeenkomst zelf (wel onderweg een paar zoals je ziet), sluit ik hier dus af met een stukje Britse humor. Ik kende het kanaal niet maar ik heb me direct geabonneerd. Hilarisch!