COLUMN - Werk en privé, die zijn gescheiden. Werk mag best leuk en interessant zijn, anders is het moeilijk vol te houden. Maar het is iets anders dan mijn privéleven. Dat is sociaal, fun, echt leven en meer.
Tot ik ineens maanden niet meer fysiek op mijn werk kon zijn. Negen maanden thuiswerken, slechts 5 keer op kantoor klant geweest.
En toen werd me pas duidelijk hoe een wezenlijk onderdeel werk is van mijn sociaal leven. De interactie met collega’s, in het eggie, van dichtbij, met fysiek en mimiek en al, dat voedt mijn menszijn. Ik ben een sociaal dier. Ook op mijn werk.
En op mijn werk ben ik ook een privépersoon. Ik heb het over mijn familieleven, over scheiding, over voetbal, over de verbouwing, over van alles. Er is nauwelijks verschil met mijn privéleven. En ik laaf me er aan. Ik haal er energie uit. Ik leef.
En dat voel ik nu pas goed, nu ik weer naar zestien tegeltjes met nauwelijks zichtbare gezichten zit te staren.
Ik smacht naar ze, ik zou mijn collega’s nu direct om de hals vliegen en knuffelen. Al mijn terughoudendheid het raam uit. Ik wil weer SAMEN werken!
Reacties (1)
Mee eens. En ook mis ik onverwachte ontmoetingen. Een collega die ik anders (en nu) niet zie, spreek of zag ik bij de koffieautomaat of de lunchpauze. Maar nu ontmoet ik mensen alleen op afspraak; weinig onverwachte ontmoetingen meer.