“Er wordt hier nóóit gedemonstreerd. Een deel van de betogers zijn ordinaire relschoppers. De rest bestaat uit jongeren die werk eisen. Ze willen onmiddellijk een baan en dat gaat natuurlijk niet.”
Aan het woord is de Rotterdamse havenbaron Meijer over de situatie in Oman. Hij is wereldwijs geworden in de Europoort en wil er in het AD van 1 maart nog wel een schepje bovenop doen: “De betogingen lopen steeds uit de hand als demonstranten het politiebureau aanvallen. De politie hier is normaal heel vredelievend, in mijn ogen te vredelievend. Maar als de agenten in het nauw komen, schieten ze met rubberen kogels en traangas. Er is een dode gevallen waardoor de betogers nog bozer zijn en winkels plunderen.”
Je gelooft je ogen toch niet als je dit leest. Waar was die man de afgelopen maand? Maar als het goed is dan zegt je verstand dat je niet naïef moet zijn. Handel is handel en dan gaat de blik op oneindig en het verstand op nul. De motor van de Nederlandse economie moet draaien en uitbreiden ook in landen waar de politie uit een stel lievige watjes bestaat. De Rotterdamse haven wil de samenwerking in Oman niet in gevaar laten brengen door hangjongeren. Ze maken er gebruik van de helft van de 13 miljard kostende haven. Waar opgetreden moet worden gaan de handen uit de mouwen, zeker als daar ook nog een grijpstuiver mee verdient kan worden.
Amnesty International kijkt ook met kritische blik naar Oman, maar dan anders: “Leden van twee stammen hadden nog altijd niet dezelfde economische en sociale rechten als de rest van de bevolking. De vrijheid van meningsuiting werd verder beperkt en verscheidene journalisten en schrijvers werden lastiggevallen door de autoriteiten. Vrouwen werden gediscrimineerd, in de wet en in de praktijk,” zo vat de mensenrechtenorganisatie de recente situatie samen.
Ook de feiten laten zien dat ik niet naïef moet zijn. Oman is een serieuze klant op de Nederlandse wapenmarkt. Maar Nederland dient ook als doorvoerhaven. Vorige week kwam ik een partijtje Britse rel bestrijding traangasgranaten tegen dat in 2007 via Schiphol naar het sultanaat werd verscheept. Als het om wapenexporten gaat doen 010 en 020 niet echt voor elkaar onder. Via Rotterdam kreeg de sultan dan ook een paar miljoen klein kaliber patronen.
Rond de recente leveringen aan Bahrein van traangas ontstond commotie in het Verenigd Koninkrijk. Via Schiphol gaan verschillende keren Franse traangasgranaten en –werpers naar Bahrein. Wij doen daar minder moeilijk over. Sterker nog ik heb niets gehoord over het feit dat Nederland veel van die rommel doorsluist. De Nederlandse overheid staat op het standpunt: als onze bondgenoten dit hebben goedgekeurd, wie zouden wij dan zijn om nog eens te oordelen over de lading die via de havens passeert. Ook hier betekent wegkijken: kassa.
De sultan kwam via een staatsgreep aan de macht. Maar dat is al meer dan veertig jaar geleden. Oude koeien moet je niet uit de sloot willen halen. De Omani en Nederlanders lijken op elkaar, volgens Meijer. Het zijn beide vriendelijke volken met een handelsgeest. Zou sultan Qaboos Bin Said ook rondrijden in een gouden koets die hij uit dankbaarheid van zijn volk kreeg? Het zou jammer zijn als hij en zijn Koninklijke evenknie uit de lage landen daar niet over zouden kunnen praten. Dus alle relschoppers snel naar huis. Zo niet dan gaat er wel weer een partijtje rel bestrijding wapens door Schiphol of de Rotterdamse haven naar toerisme en handels paradijs Oman.
Meer bij Broekstukken.
Reacties (2)
Kan hem wel een beetje begrijpen. Staat daar waarschijnlijk hoog in een organisatie die veel Omani in dienst heeft. Zolang die onrust aanhoudt zullen de zaken een stuk slechter gaan en mogelijk ontslagen vallen… Dan heb je weer een paar extra werklozen. Slecht voor iedereen.
Zie Bahrein, het niet doorgaan van de GP is niet echt goed voor Henk en Ingrid aldaar.
Ja de politie is veel te lief en alles is goed geregeld in Oman dus wat valt er te protesteren. Vrijheid van meningsuiting is slechts luxe. Met een staatsgreep de macht grijpen juist spannend. Zeurende werkelozen en ander tuig moeten thuis achter de buis.