“De krokodillentranen van Pierre Heijnen roepen bij mij één emotie op: de irritatie van een old-school, regentesk bestuurder, die wel eventjes zal bepalen welke documenten een journalist wel of niet mag zien. Je snapt toch niet dat er een kloof tussen burger en politiek is. De waakhond van de democratie moet kennelijk verworden tot een soort schoothondje” (Brenno de Winter, journalist en beroepswobber)
De VVOJ, de vereniging van onderzoeksjournalisten, bracht het boek “Een muur van rubber” uit, dat beschrijft hoe Nederlandse overheden omgaan met de Wet openbaarheid van bestuur (Wob).
Veel journalisten moeten bedelen om documenten via een Wob-verzoek openbaar te krijgen. PvdA-kamerlid Pierre Heijnen nam het tijdens de presentatie van het boek echter op voor de ‘oh zo arme ambtenaren’. Volgens Heijnen mogen er in Nederland ook niet meer wobbende journalisten als Brenno de Winter bijkomen, want het zijn er toch al teveel. Bovendien, vindt hij, zou ‘het systeem’ verstoppen door al die Wob-aanvragen.
De praktijk is echter schrijnend. Samen met het zeer ondemocratische Zimbabwe heeft Nederland de traagste toegang tot overheidsinformatie ter wereld, blijkt uit cijfers. Nederlandse overheden kunnen – met foefjes en trucjes – de beantwoording van een Wob-verzoek zelfs met vijf maanden rekken.
Ter vergelijk: in Estonia moet de overheid binnen vijf dagen antwoorden.
Reacties (13)
Brenno toont met wobben aan dat het slecht gesteld is met de informatievoorziening inderdaad. Ik ben het er wel mee eens dat er niet teveel gewobt zou moeten worden. Het is nl nogal omslachtig.
In plaats daarvan moet de overheid gewoon niet zo zeiken over documenten waarvan iedereen weet dat het gewoon openbaar dient te zijn. Op internet die hap dus! Enige reden dat ze dat niet doen is dat slimme journalisten wel eens de macht kunnen gaan controleren en dat is vervelend als je je eigen plannetjes er nog doorheen wilt drukken…
Ik krijg steeds meer het gevoel dat als we over twintig jaar terugkijken op het kabinet JP-4, dat we dan alleen maar zullen kunnen verzuchten: wat een watjes.
Estonia heet hier te lande echt Estland. ;-)
@3: Ik durfde het al niet te zeggen uit angst mijn reputatie waar te maken.
@1: Je geeft zelf al aan dat wobben helemaal niet omslachtig hoeft te zijn. Gewoon minder materiaal “als vanzelfsprekend” aan de openbaarheid onttrekken. Er moet gewoon zo weinig informatie zijn die niet standaard openbaar is, dat er maar weinig extra gewobbed kán worden. Dan kan de verwerking van de resterende aanvragen meteen ook veel sneller (die termijn van Estland mogen we best overnemen).
“De praktijk is echter schrijnend. Samen met het zeer ondemocratische Zimbabwe heeft Nederland de traagste toegang tot overheidsinformatie ter wereld, blijkt uit cijfers. Nederlandse overheden kunnen – met foefjes en trucjes – de beantwoording van een Wob-verzoek zelfs met vijf maanden rekken.”
Zegt voldoende, toch? Tel daarbij op journalist-body-checkende JP-beveiligers e.d. en de pers die zelf overal wat z’n bek maar open trek achteraan holt en (zelfopgelegde) fractiediscipline door en voor kamerleden, en je weet hoe droevig het met de controle op de uitvoerende macht gesteld is.
Ik zie een taak voor het staatshoofd, maar die doet niks anders dan parlementariers op het matje roepen.
Dit bewijst imho dat de NL Overheid veel te verbergen en ook veel te vrezen heeft.
Zimbabwe, de nieuwe godwin.
@5 De Wob behoort een stok achter de deur te zijn van onwillige overheden, niet als standaardprocedure om iets van informatie los te krijgen. Dat bedoelde ik meer. Maar daarover zijn we het wel eens denk ik.
met z’n allen: http://www.wobverzoek.nl
Als je op de site van de Winter kijkt, ziet je dat de wob-verzoeken over onderwerpen gaan, die helemaal niet vertrouwelijk hoeven zijn. (http://www.bigwobber.nl/) Als Heijnen die gegevens gewoon direct openbaar maakt, is er geen probleem.
Net als al het gedoe over het koningshuis, waar alles tot een privé-kwestie wordt verklaard, zie je dat geheimhouding zich tegen je keert. Het creëert wantrouwen bij de burgers.
En waarom zijn het altijd PvdA’ers die zo regentesk reageren?
Typische gang van zaken in dit land: informatieverstrekking door de overheid is normaal tot er een WOB ingevoerd wordt. Dan gaan overheden zich in bochten wringen om GEEN informatie te verstrekken omdat de WOB er is. Vervolgens klagen de overheden dat de WOB hen te veel werk bezorgt, dus de regels van de WOB worden opgerekt zodat de overheden minder moeite hebben om zaken onder de pet te houden.
Zo is het overigens ook gegaan met de privacy: die ellende is ook begonnen nadat er een wet ter bescherming van de privacy was ingevoerd.
Lesson learned: als iets geregeld wordt “voor de burger”, is dat vervolgens aanleiding voor de overheid om zich eraan te onttrekken en de burger te frustreren.
Ik dacht: die vraag stel ik even aan de overheid: http://vragen.blogspot.com/2009/12/wob.html