While the cost of action will be great, I can assure you that the cost of inaction will be far greater. (..) We will rebuild, we will recover, and the United States of America will emerge stronger than before.
President Obama sprak vannacht voor het eerst het Congres toe. Als politicus, en zeker als democraat, ‘kon’ hij niet alleen verzekeren dat niet ingrijpen geen optie is, maar hij ‘moest’ dit signaal natuurlijk laten uitgaan. In de huidige crisistijd wordt van onze leiders actie gevraagd. En sinds de financiele crisis is omgeslagen in een economische, vragen niet alleen de banken steun, maar willen ook diverse bedrijfstakken van de overheden de middelen om de recessie te overleven.
Zoveel economen er zijn, zoveel meningen zijn er hoe de overheid zich moet opstellen in deze crisis, een crisis die misschien niet is zoals die van de jaren ’30, maar daar wel het meest mee vergeleken is van alle crisissen tot nu toe.
Maar er zijn ook pleidooien voor een niet al te activistische reactie door de overheid. Laat de recessie zijn werk doen, wordt dan geopperd. En daar zit misschien best wat in. Zo bepleit UvA-macro-econoom prof. Roel Beetsma een zeer terughoudende opstelling: Niet bezuinigen, maar ook geen extra uitgaven. En NRC’s Maarten Schinkel blaast zelfs de loftrompet over de kunst van het nietsdoen tijdens deze recessie: “Tijdsdruk, politieke onenigheid en een onzekere effectiviteit staan actief overheidsingrijpen dus nogal in de weg. En draai alle maatregelen maar weer eens terug als de recessie achter de rug is. Dat maakt de optie aantrekkelijk om de zaak gewoon op zijn beloop te laten, maar dan ook niet te paniekerig te doen over het begrotingstekort dat op de korte termijn fors kan oplopen. Niets doen is soms de beste keus. Al zal dat voor de ambtenaren en beslissers in Den Haag niet al te makkelijk zijn.”
Reacties (2)
Ik vind het altijd rot als iemand een stukje schrijft en er geen reacties komen. Dus, bij deze.
Ik vond het bij deze juist wel mooi, Micha:
To react or not to react.
Maar zeker bedankt (kan ik weer gebruiken in mijn jaarlijkse bonusonderhandeling met de heren directeuren).
Twijfelde ook om er nog een polletje bij te gooien: maar ik gok dat de meeste actieve lezers ook vinden dat er actieve acties door de overheid moeten worden genomen in de bestrijding van de recessie. Toch vallen er de nodige vraagtekens bij te plaatsen. Bijvoorbeeld het ‘naar voren halen’ van infrastructurele investeringen, ‘want die moet je toch doen’. Dit is toch geen sluitende redenering: je neemt een voorschot op de toekomst en schuift de rekening door naar later. Is dat niet juist het soort gedrag dat ons (mede) in de huidige penarie heeft gebracht?