“Ik spreek zo vaak islamitische vrouwen en meisjes die vertellen dat ze niet vrij zijn. Die vertellen over vrouwen die ze kennen – het gaat nooit over henzelf – die erg jong getrouwd zijn en dat niemand gelukkig is. Of dat ze bang zijn een glas wijn te drinken op een terras, of een sigaret op te steken. En dat zijn de kleine voorbeelden. Het gaat ook om vrouwen die niet de vrijheid hebben de opleiding te volgen die ze willen, of hun eigen partner te kiezen.”
(Andrée van Es in Het Parool)
Er is al veel gezegd over het recent verschenen onderzoek over salafisme, de fundamentalistische stroming in de islam. Belangrijkste gevolgtrekking: strenggelovige oudere moslimmannen lopen elkaar de hele dag door de maat te nemen maar zouden verder geen gevaar vormen voor de Nederlandse samenleving. Maar volgens Andrée van Es (GroenLinks), de dit jaar aangetreden diversiteitswethouder van Amsterdam, is er een grote maar: ´We hebben het er niet over wat dit betekent voor de vrouwen in die orthodoxe gemeenschappen.’ En als diversiteitswethouder is Van Es niet van plan om haar mond te houden, waarvan akte.
Reacties (11)
Daarnaast is de definitie van ‘orthodoxie’ ook nogal rekbaar. In de NRC-next stonden een aantal vragen die onder ‘gematigd orthodox’ vielen als je vindt dat dat niet mag. Daaronder vallen o.a.: verblijven op een plek waar alcohol geschonken wordt, gouden sieraden voor mannen en het gebed uitstellen.
Respectievelijk 31, 29 en 19% van de moslims vinden dat dat niet mag, maar die zijn daarmee “slechts” matig orthodox. Totaal valt 54% van de moslims hieronder.
Dus wat is ‘orthodox’? Zo streng mogelijk je geloof belijden, of je geloof belijden op een dusdanige manier dat het meedraaien in de (open) samenleving in de weg staat. Ik vind dat laatste.
@1, wat bedoel je?
@2 dat de onderzoekers zeggen dat het wel meevalt met orthodoxie onder moslims (‘slechts 8% sterk orthodox’), maar dat als je kijkt naar wat de stellingen zijn waardoor je door een afwijzend antwoord daarop als ‘matig orthodox’ bestempeld wordt, dan denk ik: ‘oei, dan ben je in mijn ogen al behoorlijk streng in de leer en dan heb je het niet makkelijk hier’.
Om als streng orthodox bestempeld te worden, moet je dingen afwijzen als luisteren naar niet-religieuze muziek en personen van het andere geslacht de hand schudden. Volgens mij ligt de grens daar al voor. Of andersom: als 8% van de moslims zo leeft, dan vind ik dat niet weinig.
dan denk ik: ‘oei, dan ben je in mijn ogen al behoorlijk streng in de leer en dan heb je het niet makkelijk hier’.
Dan vind ik dat je overdrijft ;-). Wat je noemt over niet bij alcohol in de buurt willen zijn en geen sieraden voor mannen zijn niet bizar conservatieve standpunten. Ze zijn bizar conservatief in Amsterdam, maar ik vermoed dat velen op de Veluwe en de Alblasserwaard er ongeveer hetzelfde over denken.
Tja. Heel aardig onderwerp hoor die emancipatie van moslimvrouwen, maar daar is natuurlijk niemand in geïnteresseerd.
Repressie van die orthodoxe mannen! Dat is veel leuker.
Ik word altijd een beetje misselijk van dit soort berichten
@1
In ieder geval iedereen met religieuze kledij is orthodox.
Over diversiteit gesproken, kunnen we het niet over iets anders hebben? De Yunnan chinezen zijn deze week eigenlijk aan de beurt. Een mens wordt volledig ongelukkig van zinloze breedbanddiscussie.
Ja, dat lijkt me wel levensgevaarlijk: moslims die geen alcohol drinken, geen gouden sieraden dragen en het gebed niet uitstellen. Oei oei.
Ik heb respect voor deze ‘afvallige’ moslima’s. Denk vooral zelf. Zorg dat jij een gelukkig mens wordt zonder dat ten koste van anderen te laten gaan. Daar ben je in mijn optiek geen mindere moslim om. Daarbij aangetekend dat ik geen enkele notie heb van wat het -om het even welk- geloofsboek voorschrijft :-)
Het probleem zit ‘m niet in de orthodoxie, het zit ‘m in de bij-effecten: de intimidatie van en het geweld tegen vrouwen in mediterrane culturen. Voor mijn part draag je een jurk en een hoed en zwaai je met je reet vijf keer per dag naar het westen. Zolang je je dochter maar niet opsluit.
Het probleem zit ‘m ook in het voorstellings-vermogen van de wetgever. De zaken die zij aanpakt, en de bewoordingen die zij daarbij gebruikt, zijn altijd het gevolg van een bepaalde cultuur. Het is niet voor niets dat artikel 23 (de uitruil tussen de liberalen en de gelovigen) nog steeds controversieel is: wij weten heus wel wat wij met de SGP en haar consorten te schaften hebben, het is alleen altijd zo laveren he: tussen het verheffings-ideaal en de vrijheid.
Maar als een nieuwe cultuur zich daartussen wringt, dan gebeuren er opeens allerlei dingen waar de wetgever zich gewoon geen voorstelling van gemaakt had: jonge meisjes verminken of doden omdat ze verkeerd naar de buurjongen hebben gekeken ? Dat hadden we ons zelfs bij de SGP niet voorgesteld. En wat moeten we daaraan doen dan ? Want het is duidelijk ongewenst. Ja, straffen natuurlijk, maar hoe /voorkom/ je het ? Het maakbaarheids-ideaal gaat opeens aan diggelen.