Verschuiven van zorg naar de gemeenten blijkt een misrekening van het Rijk.
Vandaag bracht het Sociaal en Cultureel Planbureau een rapport uit waarin de decentralisatie van deze zorg wordt geëvalueerd. De regering krijgt huiswerk:
De betrokken ministeries zijn nu aan zet om realistische doelen te stellen en regels beter op elkaar af stemmen.
Met de invoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning, de Jeugdwet en de Participatiewet in 2015 waren de verwachtingen hooggespannen: kwetsbare burgers zouden zelfredzamer zijn dan wat men altijd dacht en mensen zouden op miraculeuze wijze meer voor elkaar gaan zorgen.
De hoge verwachtingen waren echter alleen van hen die in sprookjes geloofden. Het was geen misrekening, maar een ordinaire bezuiniging.
Reacties (8)
Of was het zelfs een vooropgezet plan om langs deze weg gemeentelijke “herindelingen” (voor de duidelijkheid: uitsluitend fusies tot grotere gemeentes) af te dwingen, waarbij de collatoral damage voor lief werd genomen?
Of de overheid of de gemeente nu de zorg uitvoert veranderd natuurlijk niets aan de zelfredzaamheid van mensen. Zo’n beleidsverandering doe je omdat je denkt dat de zorgtaak regionaal beter maatwerk oplevert dan nationaal.
Dat dat geld bespaard is een onlogische verwachting door schaalverkleining lopen de kosten eerder op, je kan alleen hopen dat het maatwerk een betere service voor de burger oplevert. Ik denk echter dat men een beetje een te hoge verwachting had van de capaciteiten van regionale ambtenaren en politici. Dit geldt helaas niet alleen voor de zorg, maar voor vele andere beleidszaken, waar lokaal nogal wat aangeprutst wordt.
Als regionaal beleid niet werkt of veel duurder is, kan je dit beter terug naar het rijk brengen en de regio’s hoofdzakelijk een uitvoerende taak geven. Geld erbij is met de miljarden verslindende Corona crisis voorlopig geen optie.
@2: Ik denk dat de rijksoverheid wilde bezuinigen door de gemeenten een dure taak te geven, en dat het “maatwerk” alleen een smoes was.
Door schaalverkleining lopen in dit geval inderdaad de kosten op, want elke gemeente moest deskundig worden om de juiste hulp te bieden.
(spoiler: dat deden niet alle gemeentes).
Het grappige is dat schaalvergroting vaak ook de kosten opjaagt, omdat dan allerlei burokratische lagen erbij komen die bij een kleinere schaal niet nodig zijn. Dit was het geval in het beroepsonderwijs.
Ik vermoed dat een grotere schaal handig is als er niet genoeg deskundigheid is, en een kleinere schaal handig is als verschillende afdelingen elkaar niet nodig hebben. Er is bijv. weinig samenhang tussen een technische opleiding en een pedagogische opleiding.
Was de cynische uitleg niet dat door het aan de gemeente te geven, de gemeente er belang bij had om het zo efficient mogelijk te doen; dat daardoor er bezuiniging bereikt kunnen worden? (zoals dat eerder met de bijstand “gelukt” was)
@4: yep
@3
Het zou me niet verbazen als dat in de zorg ook gebeurt. Maar dan in grote zorgorganisaties zelf, die op die manier topzwaar kunnen worden.
Maar voor het beleid zit dat anders. omdat er amper verschil is tussen hoe de zorg werkt in Rotterdam, Amsterdam, Roermond, of Coevorden. Er is daarom geen enkele reden om die zorg op regionaal niveau aan te sturen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de politie. En daar werd de regionale aansturing nu net weer weggehaald, door hetzelfde kabinet nog wel dat de zorg afschoof op de gemeenten.
Veranderen om het veranderen, of om daadkracht uit te stralen. Het zal wel een kwaal zijn waar de politiek nooit van geneest.
@6: En op de schreden terug keren is gezichtsverlies, dus liever alles wéér omgooien en zo nog meer dure chaos scheppen.
Zie al dat onzalige geëxperimenteer met het onderwijs. Dat bv. de Nederlandse jeugd zich in het Engels zo aardig kan redden komt eerder ondànks de school.
@1: Het paste gewoon in het door dit kabinet Rutten in het financieel/economisch markt systeem !!
RESULTAAT :
Armoede /voedselbanken en een schandalige Tweedeling is deze verfoeide maatschappij!!