“Lassen Sie mich in Ruhe”
Aldus de 86-jarige Heinrich Boere tegen journalisten. Dhr Boere wordt mogelijk alsnog vervolgd voor zijn rol in het vermoorden van drie Nederlandse verzetsstrijders in 1944.
Het is alweer meer dan drie generaties geleden dat de Tweede Wereldoorlog in Europa eindigde. Een korte maar zeer heftige periode in onze geschiedenis. De daden uit die periode zijn al tientallen jaren de bodem voor de uitspraak “dat nooit meer.”
Maar is meer dan 60 jaar niet genoeg om eindelijk mededogen te tonen? Om te laten zien dat we nu wel kunnen doen wat toen niet mogelijk was? Zijn wij niet net zo bruut wanneer we 86-jarige oude mannen met rollators uit een bejaardentehuis halen en een proces met mogelijk ernstige uitspraak laten doormaken? Wanneer is de oorlog afgelopen?
Reacties (35)
In de berichten komt men een vreemde mengeling tegen van moord op verzetsstrijders (?) en moord op anti-Duits gezinde burgers.
Mwoa, als hij zich aan oorlogsmisdaden begaan heeft, is het terecht als hij er voor veroordeeld wordt (of moeten we aan meervoudige moord een verjaringsdatum koppelen?). Vervolgens kun je dan de straf kwijtschelden ivm. gezondheidsredenen (als de man rollatort).
@Bismarck: Dat is wat de wet zegt. Maar je kan natuurlijk ook bepalen dat vanaf nu alle gevallen die nog boven tafel komen niet meer vervolgd zullen worden. Een soort generaal pardon.
Je vraag suggereeert dat er “toen” weinig mededogen is getoond tegenover nazi-beulen en/of collaboreerders met bloed aan hun handen. Dat valt reuze mee, althans, na het kaalscheren van de meisjes en het opsluiten van nsb’ers in een kamp. Misschien dat de gemiddelde burger wel haatdragende gevoelens heeft gehad, maar van officiele zijde is daar weinig uitdrukking aan gegeven en is alles betrekkelijk mild afgehandeld. Er zijn zeer weinig mensen geexecuteerd, en er is heel veel gratie verleend en vele collaboreerders, vooral ook uit het bedrijfslven zijn eenvoudig de dans sowieso ontsprongen. Er is op nederlandse verraders die moorden hebben gepleegd, toen ze eenmaal uit Nederland weg waren nooit goed jacht gemaakt door justitie. Formeel wel natuurlijk, maar er werd maar weinig menskracht voor beschikbaar gesteld. Arnold Karkoens schreef er nog over, hier op Sargasso.
Geval per geval bekijken.
En heel even informeren mij de slachtoffers/nabestaanden ervan.
Kijken of die ook voor een generaal pardon zijn. Als we ervan uitgaan dat het ‘hun’ oorlog was.
Vergeet ook niet dat een erg slechte gezondheid en een hoge leeftijd ook geen beletsel vormden om Milosovic voor een langslepend gerecht te dagen (en hij had zeker de rest van zijn leven ook de bak in gesleten als het tot een veroordeling was gekomen).
Ik voel me prima! Discriminazi!
@3: Generaal Pardon wat straf beteft kan ik me in vinden, maar het gerecht dient waarheidsvinding en daar een “Generaal Pardon” aan geven is wel heel vreemd. Dan zeg je eigenlijk, we willen niet weten wat er toen is gebeurd.
Tja, en wat met die avond in 1942 toen de geweerkolf tegen de deur beukte van het bejaarde echtpaar, werd er toen geluisterd naar hùn “Lassen Sie mich in Ruhe” ?
@Allen: Hiermee worden de daden niet minder afkeurenswaardig. Het gaat er alleen om wat je nu doet als samenleving.
Kijk naar Zuid-Afrika hoe zij dat hebben aangepakt.
@6: Precies. Een man als Mugabe is ook 80, het zou jammer zijn als de hoge leeftijd de zegeviering van het recht zou verhinderen.
@10: Of naar Chili, of naar Argentië. Het grote verschil is dat er in Nederland/Duitsland geen grote pro-nazi minderheid is waarmee wij rekening moeten houden. In Zuid-Afrika en Latijns-Amerika was de keuze van verzoening boven vergelding een pragmatische.
Zèker nu, zou ik denken.
Als je al netjes 50 jaar de dans ontsnapt zonder verantwoording, zonder een maatschappelijke beoordeling, dan moet je hen zeker in de opnebaarheid berengen.
maar nogmaals: geval per geval. Er is een verschil tussen elke mens, en ja, er bestaan rabiate klootzakken in rollators.
Deze man ontsnapte in 1947 uit de NL gevangenis, was dus al veroordeeld. Heisa om niks. Straf laten uitzitten.
Deze man bestreed Nederlands terrorisme; volgens huidige normen zou hij een lintje moeten krijgen, toch?
Hij zal ontegenzeggenlijk Trots Op Nederland zijn geweest.
@10: Ook in Zuid-Afrika werd wel de beerput even opgetrokken door dat verzoeningscomite. Er werd nagegaan wie welke misdaden gepleegd had en in hoeverre die toe te schrijven waren aan “Befehl ist Befehl”, buitensporige ijver, corruptie, of puur sadisme. Als ik me niet vergis zijn er ook mensen de bak in gedraaid (ik moet toegeven dat ik het niet goed gevolgd heb).
@13: Ah kijk, dat is nieuw voor me. Wel vreemd dat hij zolang ontsnapt is kunnen blijven, in Duitsland notabene! Maar dan lijkt het me toch een kwestie van interpol inschakelen?
“Maar is meer dan 60 jaar niet genoeg om eindelijk mededogen te tonen?”
Ik vind het al behoorlijk mededogend als ze die gast niet ondersteboven in een put met drijfmest flikkeren en er daarna een deksel op lassen.
Kale Kip,
Is dit een van jou Socialistische Uitspraken?
Of ben ik nou een Conservatieve Lul om met jouw woorden te spreken?
Uiteraard heb je een punt Steeph, als je naar contemporaire misdaden en veroordelingen kijkt. Daar lijkt men een stuk coulanter dan tegenover 50 jaar oude daden. Edoch: dit is een principiële kwestie, waar slachtoffers een symbolenstatus hebben gekregen.
Of dat terecht is of niet, is een andere vraag, maar het is vandaag een feit.
Ik denk dat de oorlog in dàt soort vraagstelling pas voorbij is met het overlijden van de laatste dader of slachtoffer.
Nee, deze uitspraak dient om het begrip mededogen te nuanceren.
@Crachàt: Maar waarom dan juist bij alleen deze oorlog zo lang?
En waarom zo hypocriet? We jagen ook niet fanatiek achter onze eigen militairen aan die niet zuiver gehandeld hebben in Indonesië toch.
pssst, Steeph, wat ik nu ga zeggen is bizar, I know, maar blijkbaar dient het een veel groter belang, …………………………………………………………………………….maar te kunnen verdedigen vanuit een historisch besef.
Get in the box-car, God will save you…
*zelfcensuur*
@21: Lijkt me ook in eerste instantie de verantwoordelijkheid van de Indonesiers. Ik heb er bv. sterke twijfel over, dat Nederlanders die zich in de WO2 in Rusland misdragen hebben, daar hier voor zijn veroordeeld.
Nee! Ook doen, en meteen. De Belgische Congo-politiek, hoe de Fransen met Algerije omgingen, of jullie met Indonesie – allemaal mooie zaken die hoog op de agenda moeten.
Maar je geeft het al aan: mensen en maatschappijen zijn niet zo schitterend in het jagen achter ‘eigen’ volk. Bij WO II is er tenminste een lekkere verliezer aan te wijzen in elke nederlands dorp. Dat kan je van niet veel andere conflicten zeggen.
O, in België wel. Oostfronters zijn hier en daar en tamelijk willekeurig bestraft.
at 23 was dat.
@25: Maar waarvoor zijn ze gestraft? Het feit dat ze zich bij de SS aanmeldden, of voor wat ze daar uitgevreten hebben (maw. was er enige correlatie tussen strafmaat en het aantal burgers dat ze daar hebben vermoord)?
Er is volop mededogen getoond, maar niet altijd met de goede personen.
In Amsterdam werden rond de bevrijding zoveel mogelijk politiedossiers vernietigd, zodat de betrokken politiemannen niet gecompromitteerd kon worden. Ze zijn door een politieman die in het verzet zat voor een deel uit de vuilnisbak gered.
De “foute” politiemensen – fout wil zeggen: verzetsmensen en joden te hebben opgepakt – bleven dus ook gewoon bij de politie zitten. Die agenten hadden het vak soms nog van de SS in Schalkhaar geleerd.
Daar kwam geen verzoening aan te pas.
(Dat Provo in de jaren zestig de politie fascist noemde, klopt dus wel een beetje.)
SS aanmelden, denk ik. Al was het maar de de SS niet echt een geoliede admistratie bijhield daar rond Stalingrad. Ze zijn daar namelijk verloren.
Wat niet bewezen kan worden kan, euh, niet bewezen worden.
ik zou ze verplicht rondlaten lopen met een nazi tattoo op de kop.
Dat gebeurt al, maar uit stoltze vrije wil, hemaworstje.
“Maar is meer dan 60 jaar niet genoeg om eindelijk mededogen te tonen?”
Nee.
“Wanneer is de oorlog afgelopen?”
Uit de geschiedenis blijkt dat (de impact van) een oorlog is afgelopen zodra de volgende uitbreekt.
“Wanneer is de oorlog afgelopen?”
In 1961 had de Japanse radio nog een wekelijks programma om mensen op te sporen die elkaar kwijt waren geraakt tijdens de oorlog.
In 1989 pas is de muur in Duitsland gevallen. Sindsdien is er nog steeds een continue emigratiestroom van oost naar west duitsland. Het welvaartspeil in het oosten is nog steeds de helft van dat in west duidsland, 18 jaar na dato.
Ik weet niet wanneer de oorlog is afgelopen. Ik weet wel dat om oorlog te voeren je een overheid nodig hebt.
Om met de oude kreet te spreken: “Mensen voeren geen oorlog, Overheden voeren oorlog.”
Als je bepaalde keuzes neemt, dan moet je ook kunnen leven met de consequenties. Als dat betekent dat je na 50 jaar alsnog voor het gerecht gedagd gaat worden: het zij zo. Sommige mensen hebben niet kunnen kiezen, en moesten dat bekopen met de dood. Een leven wat grotendeels in rust is geleefd na -wellicht- verantwoordelijk te zijn geweest voor een paar van die doden, is in mijn ogen juist onrechtvaardig.
Wanneer de oorlog (of dé oorlog) is afgelopen, is als er alles aan is gedaan om de schuldigen (alsnog) te pakken te krijgen.
Wat het berechten van de collaborateurs vlak na WOII in Nederland betreft heb ik geen flauw benul van.
In België zijn die waarvan de collaboratie bewezen werd meestal uit hun burgerrechten ontzet. Soms zijn de kinderen mee uit hun rechten ontzet.
Wat het vervolgen nu betreft. Dat moet gebeuren, maar laat ons wel wezen een man van 86 kan je meestal niet echt meer een gevaar voor de maatschappij noemen.
Ik denk dat je idd best even met de nabestaanden gaat overleggen over hoe zij de strafbepaling zien.
De man kan altijd nuttig zijn in het verschaffen van inzichten over het hoe en waarom.