De economie van de Europese Unie drijft op het heilige principe van het ‘level playing field‘. Lidstaten mogen hun eigen bedrijven niet bevoordelen boven bedrijven uit andere landen. Staatssteun is alleen mogelijk in uitzonderlijke omstandigheden. Zoals nu dus. Maar het loslaten van het verbod op staatssteun heeft vergaande consequenties schrijven Lena Hornkohl en Jens van ’t Klooster op Social Europe.
De toestemming van de Europese Commissie voor staatssteun, inmiddels € 1,9 biljoen, is niet gelijk verdeeld
While wealthy member states are responsible for the majority of the cleared measures, other member states are left behind. Germany alone accounts for 52 per cent of aid approved. Spain, which has been one of the hardest hit by the virus, has so far only promulgated a €20 billion guarantee scheme and yet to be clearly calculated umbrella schemes. These inequalities are exacerbated by other measures not qualifying as state aid in the first place, such as suspensions of payments of corporate and value-added taxes or social-welfare contributions, to the benefit of all undertakings.
The EU’s internal market now presents member states such as Italy and Spain with an impossible choice. They can create a safety net for their firms which matches those available to their French and German competitors. For this, however, they would need to increase their public debts, often already dangerously high. The other option is that their firms will come out of this crisis severely weakened. They may lose a sizeable share of their economy, as companies default, are driven out of the market or face foreign takeovers.
How will increased economic inequalities affect the EU after the crisis ends? It seems very unlikely Spanish citizens will continue to favour a single market whose benefits are distributed so unfairly.
Verwacht mag worden dat landen als Italië en Spanje aanmerkelijk zwakker uit de crisis zullen komen dan landen als Duitsland en Nederland. Met alle gevolgen van dien voor de steun aan de EU. De Franse president Emmanel Macron heeft zijn zorgen er al over uitgesproken, evenals EU-Commissaris Margaret Verstager die uiteindelijk verantwoordelijk is voor het loslaten van het verbod op staatssteun. Maar de lidstaten zijn het niet eens wat er aan gedaan moet worden.
Reacties (7)
“De toestemming van de Europese Commissie voor staatssteun, inmiddels € 1,9 biljoen, is niet gelijk verdeeld” Dat is een intern probleem van de EU zelf, die bepalen dat immers zelf.
Dit hele systeem geeft ook aan waarom we niet aan Corona bonds moeten beginnen, Sommige landen strooien extra rijkelijk met Corona staatsteun, als ze daarvoor de rekening ergens ander zouden kunnen neerleggen zou daar helemaal geen corrigerende limiet op zitten en zou de steun aan de EU van de netto betalende burgers snel wegvallen.
Datzelfde zie je trouwens ook binnen die landen zelf Noord italië wil eigenlijk niet voor het zuiden betalen, idem geld voor Spanje en zelfs in België willen Flamingen niet betalen voor de rijkelijke uitgaven van de Walen. Het is trouwens pertinent onjuist dat die landen het minst profiteren, ze krijgen netto de meeste subsidie, mogen hun schulden goedkoop verkopen aan het ECB, hebben niet meer de super inflatie die ze vroeger hadden en krijgen miljoen extra toeristen over de vloer dankzij de EU. Met uitstappen benadelen ze vooral zichzelf.
Er schiet me een verhaaltje over wat mieren en een sprinkhaan te binnen.
Tja, regels over staatssteun staan niet op zich, die zijn ingebed in het geheel aan level playing field incl. budgetregels. Als lidstaten niet aan de laatste voldoen dan kan het inderdaad zo zijn dat ze onvoldoende in aanmerking komen voor het eerste, met tot gevolg wat er in het stukje wordt beschreven.
Ik zie dat echter niet zozeer als een ònbedoelde consequentie van bestaande mechanismes dan een bedoelde consequentie, wat Bolke @2 zegt. Je lost af zodat je indien nodig bij kunt lenen.
@0 Wat is nu precies het punt? Dat Frankrijk er volgens het stukje dusdanig florisant bijstaat (100% dept to GDP) dat het zich meer bailouts kan permitteren dan Italië? Dat Alitalia onterecht noodleidend is en onder geen voorwaarden door een buitenlandse partij mag worden opgekocht? Dat zwakkere zuidelijke lidstaten geen heil meer zien in de EU en dreigen te vertrekken?
@2: Inderdaad. De mieren waren een toren aan het bouwen, en daarom wilden ze geen geld aan kunstenaars geven.
Dat vooral de aannemer aan die toren verdiende, begrepen de mieren niet.
@4: De aannemers waren ook mieren.
@1:
De EU is geen apart land, wat daar bepaald wordt moet passen in de gemeenschappelijke besluitvorming van de lidstaten en het EP.
Het gaat hier over bedrijven. En over de aantasting van het principe waar de hele EU op draait: het gelijke speelveld.
Dat dit principe sneuvelt als het even moeilijk wordt tekent de crisis waarin de Europese samenwerking verkeert. En dat is volgens mij niet zozeer te wijten aan een virus, maar aan de weigering van de regeringen van de lidstaten om verder te kijken dan de korte termijn en het enge nationale belang.
@3: het gaat er om dat bedrijven uit bv Duitsland Spaanse bedrijven makkelijker uit de markt kunnen wegdrukken en dat heeft zeker gevolgen voor de steun van Spanjaarden voor Europese samenwerking