‘C’est une monstre’ [bron]
Aan het woord is de vader van één van de door Marc Dutroux vermoorde kinderen, Paul Marchal. Zijn dochter verdween 5742 dagen geleden.
In het altijd in rep en roer lijkende België is er nieuwe beroering ontstaan omtrent de vrijlating van de inmiddels ex-vrouw van Dutroux: Michelle Martin. Ze zou aan de voorwaarden voldoen om vrij te komen – 15 jaar na de feiten. Een van haar bijdragen: toen Dutroux opgepakt was heeft ze de toen in een vochtige kruipkelder opgesloten kinderen laten uitdrogen en -hongeren. Omdat ze onder ‘invloed’ stond van haar man.
Paul Marchal, heeft naar verluidt een ’telefoonoffensief’ ingezet om de vrijlating te verhinderen. Zo zou hij de oorspronkelijke toezegging van Frankrijk om Martin in een Frans klooster op te nemen, kunnen ompraten bij de Franse minister van Justitie. En in België kan Martin niet wonen. ‘Het is een monster’.
Zou er iemand zijn die die 15 jaar voldoende vindt?
Reacties (20)
Heeft iemand de exacte voorwaarden waaraan ‘het monster’ moet voldoen tijdens haar vervroegde vrijlating?
15 jaar mag inderdaad als te kort worden aangevoeld. Deel v/h probleem is dat het proces pas in 2004 plaatsvond, en de veroordeling dus pas 7 jaar geleden werd uitgesproken. Door de trage rechtsgang heeft de schuldige op dat ogenblik al zoveel jaar in voorhechtenis gezeten, dat de perceptie van een te korte straf vanzelf onstaat. Na de Witte Marsen, kort na het losbarsten van van de zaak-Dutroux in 1996, is Justitie nauwelijks verbeterd in België. De verantwoordelijke ministers (oVLD, PS, CD&V) hebben er te weinig greep op kunnen of willen hebben. En eigenlijk was Justitie al veel langer een ziek kind (ook onder PRL nu MR ministerieel toezicht).
Zo is ook de aanpassing van de wet-Lejeune in 1998, een sof gebleken die vandaag heel voorspelbaar in het gezicht ontploft. Alles had allang veel scherper moeten zijn geregeld.
Zie ook http://reyerslaat.canvas.be/uitzendingen/6533/ … belangrijk facet van de (m.i. terechte) verontwaardiging van de Marchals is dat Martin al eerder voor zulke feiten was veroordeeld: “In april 1989 berecht de rechtbank in Charleroi Michelle Martin met 5 jaar cel voor de feiten uit 1985.” Nadien volgde nog ernstig recidive.
[ wet Lejeune, ik neem aan van jaren ’70, zegt dat een gevangene na 1/3 van zijn straftijd mag vrijkomen… Mits voorbeeldig gedrag, etc. Wat waarschijnlijk on top kwaad bloed zet bij de slachtoffers is dat Martin voor gelijkaardige feiten (hulp aan haar man kinderverkrachter) voordien al eens gestraft is geweest. ]
TJAKKA! Duaalreageren zo da bomb in 2011! :-))
Klikmelink, telkens, en zie ook http://www.pers-gerecht.be/document.php?document_id=122
Paul Marchal heeft het duidelijk nog niet helemaal verwerkt en dat kan je hem moeilijk kwalijk nemen. Ik hoorde hem zelfs kwaad worden over haar keuze om het klooster in te gaan. Wat kan je daar nou op tegen hebben, zou ik denken.
Maar rechtssystemen zijn er niet alleen om slachtoffers gelukkig te maken. Een rechtssysteem is er ook om de rechten van daders te bewaken. Niet zozeer omdat daders nu zoveel rechten moeten hebben, maar vooral om verschillende daders op een eerlijke en vergelijkbare manier te straffen. Niet 3 weken taakstraf voor de ene moord en 30 jaar voor de andere (mits vergelijkbare omstandigheden).
Als het rechtssysteem bepaalt dat 15 jaar zitten genoeg is voor Mevr. Martin, dan kan ze naar 15 jaar naar buiten.
Deze vrouw lijkt me overigens een typische gelegenheidsdader. De kans op recidive lijkt me bijzonder klein. Wat ze heeft gedaan is gruwelijk, maar het was niet echt een bewuste keuze om zichzelf in die situatie te brengen. Het was ook niet echt een misdaad waar ze zelf iets bij te winnen had (geld, lustbevrediging, …).
Ik kan niet beoordelen of de rechtzaak goed is verlopen, in overeenstemming met de regels van de belgische rechtstaat.
Maar ook iemand als de ex-vrouw van Dutroux heeft rechten, bijvoorbeeld om hetzelfde behandeld te worden als minder bekende veroordeelden in het belgische rechtsysteem. Als ze volgens die regels vervroegd kan vrijkomen, dan heeft ze daartoe het recht. Dat je dat als vader van een slachtoffer moeite mee hebt, kan ik me goed voorstellen. Maar dat geeft je nog geen gelijk.
De duur van de gevangenisstraf lijkt me niet de discussie..iemand die kinderen willens en wetens van honger laat sterven omdat ze “onder invloed” van iemand staat, verdient levenslange verzorging in een psychiatrische kliniek
recidive lijkt me juist zeer wel mogelijk omdat deze vrouw blijkbaar alle empatische en morele systemen mist die bijna alle mensen in meer of mindere mate wel hebben
@#1: zie #6
@#7+8: weinig spelden tussen te krijgen, men moet het ermee eens zijn. Maar het voelt niet goed aan om tal van redenen. Zoals: recidive (zie hieronder, bron klikmelink), ernst van de feiten en impact ervan op de maatschappij, maar vooral ook omdat de hele zaak geen enkele Belg lekker zit. Als er nu onvrede wordt geventileerd over de wetgeving voorlopige vrijlating, is dat indirect nog steeds onvrede over gebrekkige werking politie en justitie sinds de jaren ’80. Over de onduidelijkheden die nog steeds bestaan, ook nà het proces. En zo voort.
Ter illustratie: http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/belga-algemeen/michelle-martin-laetitia-delhez-wil-vooral-de-bladzijde-omdraaien/article-1195007301351.htm
Waar blijft gvd die vergoeding na alle fouten die er zijn gemaakt in dat onderzoek !?! En ging Justitie geen lessen trekken en beter omgaan met de slachtoffers ? Hoe komt het dan dat de Marchals het alweer uit de pers moesten vernemen ? En zo voort. Knoeiwerk van de Belgische staat, op alle niveaus.
Soit, nil nove sub sole op dat vlak.
En hier dan het beloofde citaat ivm wel degelijk recidive.
“In 1985 verkracht Dutroux voor het eerst vijf tienermeisjes. Martin is daarvan op de hoogte. De twee treden desondanks in 1988 in het huwelijk. Het stel kreeg drie kinderen.
In april 1989 berecht de rechtbank in Charleroi Michelle Martin met 5 jaar cel voor de feiten uit 1985. Dutroux krijgt 13,5 jaar. In 1992 werden ze door de toenmalige Minister van Justitie Melchior Wathelet in toepassing van de Wet Lejeune vervroegd vrijgelaten.
Na hun vrijlating in 1992 vestigen Martin en haar echtgenoot zich in Sars-la-Buissière. Martin is op de hoogte van de ontvoering van de zes meisjes.”
@7: Ik hoorde hem zelfs kwaad worden over haar keuze om het klooster in te gaan. Wat kan je daar nou op tegen hebben, zou ik denken.
Nouja, een veroordeelde kindermisbruikster vervroegd aan een institutie toevertrouwen die op zijn zachtst gezegd een slecht naam heeft in het verdoezelen van zulke vergrijpen lijkt mij niet het meest voor de hand liggend.
Ja ik vind 15 jaar voldoende. De Belgische rechter die het gehele dossier van haver tot gort kende vond dat namelijk. Het vonnis is dus overeenkomstig de regels van de rechtstaat tot stand gekomen. Vervroegde in vrijheidstelling (onder voorwaarden) na ommekomst van de helft van de tijd is gebruikelijk in België en bekend bij de betreffende rechter. Ik ben het dus eens met #7.
@11: In een klooster is de kans op recidive van het kennis hebben en verzwijgen van misdaden van je (ex)huwelijkspartner (die bovendien levenslang vastzit) toch niet zo heel groot lijkt me. Sterker nog, zo lang Dutroux vast zit, lijkt me recidive onmogelijk.
@12: Zij is toch niet voor kindermisbruik veroordeeld (noch deed ze eraan)?
Wat betreft onderduiken in een Franse geloofsgemeenschap na seksuele misdrijven (of erger): ligt momenteel gevoelig in België. Zie namelijk: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.1003645
En zoals gezegd: geen speld tussen te krijgen, #13. Maar dat vonnis voelde al slecht aan na het proces, en ook vandaag kan men merken: die emoties zijn nog altijd niet weggeëbd. Dura sed …
En kijk, qua emotioneel handelen : http://www.hln.be/hln/nl/957/Belgie/article/detail/1263106/2011/05/12/Paul-Marchal-dwarsboomt-vrijlating-Michelle-Martin.dhtml + http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20110512_085 + http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1046031/de-clerck-dutroux-komt-nooit-vrij.aspx
Ceterum censeo: steekvlampolitiek. Nu zijn er weer volop politici bezig met “ah we moeten de wet-Lejeune-bis aanpassen”. Waarom hebben zij er de voorbije 7 jaar niets aan gedaan? Lamstralen. Zo véél problemen in de maatschappij die structureel al decennia bezig zijn, en niets geraakt beslist of hervormd of gemoderniseerd. Zie bv. de straffeloosheid van aannemers als je een huis bouwt. De puinhopen genaamd jeugsanctierecht en jongerenwelzijn (geplaatste jongeren). De armoedebestrijding die al decennia stagneert of verergert. De jaarlijks weerkerende daklozenproblematiek in de winter. Het veel te complexe ondernemersklimaat. En zo voort. Eindeloze lijst = big FAIL van alle partijen.
+ 16bis via de door C’t vermelde bron: http://www.europe1.fr/International/Ne-pas-accepter-la-demande-du-monstre-536599/
Dit monster heeft nog ’t meest wat weg van iets dat vroeger bij de ptt achter een balie zou zitten en tegenwoordig maar bij de ns kaartjes is gaan knippen. Kortom ik blijf bij tbs eventueel met Brandon-tuigje.
Mijn vooroordeel over weer zo’n arme, arme machteloze <roze>vrouw</roze> als willoze speelbal van de demonische <zwart>man</zwart> gecombineerd met het gegeven dat zij de camera hanteerde en de regie-aanwijzingen gaf tijdens het vastleggen van het misbruik weerhouden mij zowel van objectief commentaar als van de mening dat zij niet gewoon zelfs de hele 30 jaar zou moeten uitzitten.
De strafmaat die in 2007 werd uitgesproken was gewoon te licht.