This is where Alexis Tsipras’s logic loses me. The man has been battered for five months in negotiations that led to proposals that made his pre-election campaign promises seem like a distant memory. The troika appears to have been moving the goalposts even after he was told that his complete capitulation was a “good basis” for discussion and leaked a document full of red ink, giving the world the impression that they wanted to show who is in charge. The troika deleted half of the measures contained in his proposal – the good basis for discussion, that is –effectively demanding him to further concede on VAT, pensions and the labour market, just one week before the programme’s expiry date.
They have made it difficult for him in every imaginable way because they don’t trust him, they don’t like his ideological background and they think that he is setting a bad example for other movements across Europe that question the established eurozone orthodoxy.
They have made these views abundantly clear in the public debate. Naturally this raises the question what makes Alexis Tsipras believe that with a No vote he will find himself in a better negotiating position and that the other side will be in any way inclined to offer him a deal that has repeatedly been denied.
Yiannis Mouzakis legt op MacroPolis uit waarom hij deze zondag ‘Ja’ gaat stemmen. Niet omdat hij nu zo positief is over de bezuinigingsmaatregelen die de Trojka Griekenland oplegt, maar omdat ook met een ‘Nee’ de beperkingen voor Griekse banken om leningen te verstrekken eindeloos gehandhaafd zullen blijven, hetgeen de Griekse economie nog verder zal verkreupelen.
Dit is wat Yanis Varoufakis, de Griekse minister van financiën, over het referendum te zeggen heeft:
Varoufakis spreekt daarin over nieuwe voorstellen die hij toegezonden krijgt vanuit Brussel. Wie Varoufakis daar dan precies mee bedoelt is onduidelijk, want volgens Jeroen Dijsselbloem zuigt hij dat compleet uit zijn duim.
Kortom: wat de Europese geldschieters betreft is het slikken of stikken voor de Grieken. Dat referendum wordt nog spannend zo.
Reacties (15)
Hij wil op zijn minst een kwijtschelding zoals Duitsland in 1953 heeft gekregen :
http://www.ftm.nl/exclusive/het-gelijk-van-de-koopman/
https://decorrespondent.nl/2385/De-geschiedenis-leert-wat-de-Grieken-willen-is-heel-redelijk-en-wat-de-Duitsers-willen-hypocriet/143484698115-be745364
Lenen Griekse landen nu ook al geld aan Griekenland?
The world according to Tsipras
http://www.ekathimerini.com/198861/opinion/ekathimerini/comment/the-world-according-to-tsipras
En het verhaal van Junker:
http://www.spiegel.de/international/europe/eu-commission-president-juncker-on-greece-and-tsipras-a-1039738.html
@2: Ik vermoed dat er ‘griekse banken’ moet staan.
Verder vind ik die Juncker een jankerd, zit voortdurend in de slachtofferrol.
Met een ‘ja’-stem lever je je helemaal uit aan de neo-liberale heilstaat die the powers-that-be van Griekenland en Europa willen maken. ‘Nee’ is de middelvinger naar dat. Stap er uit, en laat zien dat er een alternatief is, ook richting de andere landen.
@2, @3 Dank, gecorrigeerd!
Wat stemt Sargasso?
Ik ben benieuwd wat het Sargassopubliek zou stemmen, en wat je verwacht als jouw stem wint.
Has Greece always wanted Grexit?
http://www.washingtonpost.com/blogs/monkey-cage/wp/2015/07/04/has-grexit-always-been-the-desired-endgame-of-the-greek-government/
@6: Joh, geef daar eerst zelf eens antwoord op.
voorzover ik het begrijp wil de Eurogroep best praten over schuldreductie/kwijtschelding.
Moet ook gewoonweg, daar is bijna elke econoom het volgens mij wel over eens.
Maar de EU will éérst dat Griekenland hervormd zoals gewenst,
pas daarna wil men praten over de schuldenberg.
En Griekenland wil nu reeds toezeggingen over kwijtschelding,
het is Tsipras anders onmogelijk aan de kiezer uit te leggen dat de pensioenen etc. nu toch gaan worden aangepakt.
@3 Dat Juncker er zit is ook een bewijs dat Merkel niet altijd haar zin krijgt. Ze vond hem teveel een ritselaar. Op zijn poging iets te ritselen voor Griekenland is hij afgeknapt. Tsipras is erin geslaagd het zelfs bij Juncker te verbruien. Dat zegt wel iets.
Als de Grieken ja zeggen en Tsipras opstapt, zul je zien dat een volgende regering binnen de kortste keren een deal heeft waarbij middels quantitative easing de inflatie opgevoerd wordt en via een of andere truc de Griekse schuld niet wordt kwijtgescholden maar tegelijkertijd ook enorm verlicht, zodat iedereen kan zeggen dat hij zijn zin gekregen heeft. Laat dat maar aan mannetjes als Juncker over. Met Tsipras gaat dat niet gebeuren. De rest van Europa is te bang dat Griekenland onder hem de bestedingsruimte zal gebruiken om overheidsbanen te creeren.
@6: Dat is dus een keuze tussen kwaad en erger. Als Krugman, Flassbeck, Panitch eva daar geen antwoord op hebben is het nogal flauw om dat aan het ‘sargassopubliek’ te vragen, zeker als je daar geen fiduci in hebt. Bij Oxi kom je op onbekend terrein en bij Nai op bekend contraproductief terrein. Als je de stukken van Michel hier niet gelezen hebt, kun je altijd nog een ander stuk lezen waarin het gaat over de afwegingen van systematische problemen tegenover lokale problemen en waarbij een deel van de conclusies van Michel onderbouwd worden:
What Really Caused the Eurozone Crisis?
http://streetlightblog.blogspot.nl/2011/09/what-really-caused-eurozone-crisis-part.html
(Wat in de twee delen niet behandeld wordt is het probleem van het plotseling stoppen van kapitaalstromen, die ik gemakshalve in een ander stuk hier maar als een gevolg van de crisis van 2008 zie. Voor zover ik er met mijn kop bij kan is dat merendeels zo, maar het terrein is erg complex).
Dit stuk is al weer vier jaar oud en drie jaar geleden was er artikel van een toen voor velen onbekende man die zich afvroeg waarom er niet over systeemproblemen werd gesproken en waarom Griekenland zo gedemoniseerd wordt.
Sure, There’s Greece… But What About Spain?
http://www.huffingtonpost.com/yanis-varoufakis/greece-spain-eurocrisis_b_1524898.html
Tenslotte is er nog de mededeling van het IMF van afgelopen donderdag die de politieke leiders in Europa hebben getracht tegen te houden en die eindigt met de vraag wat de gevolgen zijn voor andere landen in de periferie als het beleid van de instituties wordt voortgezet zoals dat met Griekenland is gebeurd:
http://www.zerohedge.com/news/2015-07-02/imf-bolsters-greek-no-vote-says-country-needs-debt-haircut
Dijsselbloem zweeg er over en de Nederlandse media besteden er nauwelijks aandacht aan. In Dijsselbloem is meer vertrouwen, volgens Ipsos Synovate, maar in het buitenland is het bepaald niet alleen Slavoj Zizek die daar anders over denkt.
Als je uitgestudeerd bent (dat duurt wel even; er zit ook nog studie van Paul de Grauwe bij dat streetlightblog) kun je ons je mening geven over wie er verantwoordelijk is geweest voor het uit de hand lopen van de situatie.
“Bij Oxi kom je op onbekend terrein en bij Nai op bekend contraproductief terrein.”
Dit eigenlijk. Doorgaan met het afdwingen van het huidige beleid heb je een geval operatie geslaagd, patient overleden. Dan maar liever de onzekerheid. Ook pijnlijk, maar dan heb je je lot tenminste nog in eigen handen.
@10:
Die schuldenlast is allang verschrikkelijk verlicht. Toen de schulden werden overgeheveld naar de EU is tegelijkertijd de rente verlaagt naar percentages lager dan wat Nederland en Duitsland betalen en de looptijden zijn tegen de 30 jaar.
Op die manier konden noordelijke landen zeggen: “iedere euro komt terug” (wel pas op een tijdstap dat die euro 2x minder waard is en de rente is niet eens genoeg om inflatie te compenseren). Terwijl tegelijkertijd Griekenland nauwelijks iets hoeft te betalen.
Maar dat liet ook de mogelijkheid voor Griekenland om net te doen alsof ze geen hulp ontvangen.
@13: Als je schuldenlast hoog genoeg is, kun je ook aan verlaagde rentepercentages nog failliet gaan. Voeg daarbij het kleine bijkomende probleempje dat je nog steeds regelmatig astronomisch hoge termijnen van je enorme schuld moet aflossen, en je zou kunnen begrijpen dat Griekenland zonder schuldverlichting nog steeds financieel klem zit.
Ja: minder pijn op korte termijn, maar geen enkel uitzicht op substantiele verbetering op de lange termijn.
Nee: dikke ellende op de korte termijn, maar wel licht aan het einde van de tunnel. En daarbij een middelvinger richting de Troika.
Ik geloof niet dat de ‘nee’ tot een sterker posititie in de onderhandelingen leidt, er was geen positie en er is er nog steeds geen, te veel landen kunnen zich niet veroorloven ze soft te lijken. de ‘nee’ stem was nodig om Tsipras de democratische basis te geven keiharde maatregelen te nemen als er geen akkoord komt. Op het menu staan: bijdrukken dan Eurobiljetten (er staat een pers in Griekenland), uitgifte van digitale IOU’s als tweede nationale munt en nationaliseren van banken. Zonder duidelijke steun in referendum lastig te verkopen, nu wel te verkopen als de Troika een redelijke deal (met schuldsanering) weigert.