Publiciteitsgeil

Een dozijn aanplakbiljetten. Dat blijkt er waar te zijn van de ‘Shariah-controlled Zone’ in Londen waar vorige week enige ophef over ontstond in kranten en op internet. Wat was er aan de hand? Er was een nieuw clubje moslimfundamentalisten in town, ‘Muslims against Crusades‘, en om te laten zien dat ze de zaken groots aanpakten hadden ze meteen maar even de wijk Waltham Forest uitgeroepen tot voorpost van het kalifaat.

Sensatie in de media natuurlijk: ‘Islamic extremists set up Sharia law controlled zones in British cities‘, kopte de Daily Mail. ‘Islamitische fundamentalisten nemen Londense wijk over‘, papegaaide de Telegraaf. Amanda Kluveld – er altijd als de kippen bij om moslims als het sluipende gevaar voor te stellen – wijdde er twee weken eerder al een suggestieve column aan, en ook Pritt Stift van GeenStijl stonk er met open ogen in.

Maar wat was er nu eigenlijk van waar? Een blogger namens de New English Review – een conservatief blog dat veel bijdragen heeft van Theodore Dalrymple – moest toch in de buurt zijn en maakte een wandelingetje door de wijk.

Grootspraak

Wat blijkt? Het gebral van het clubje baardmansen over een ‘sjaria-gecontroleerde gebied’ blijkt niet meer dan bluf en grootspraak.

“We spotted maybe a dozen [posters]; not the hundreds and thousands threatened. I know that none were spotted mid-week in Walthamstow market, the shopping mall and the vicinity. Many of the posters had been torn down only to be replaced with pristine ones, which may not remain so for very long.”

“The posters also say no to pornography and prostitution, and drugs. No one could argue with that. Except: there is a motel about 100 yards away from these posters where vice is a thriving trade and I am told that Muslim men are among the most regular customers.”

Vreemd, een door de sjaria beheerst gebied waar drugs en prositutie welig tieren en openlijk gepraktiseerd worden. Je zou toch verwachten dat de haraam-politie er met zwepen voor dat hotel zou staan om de hoertjes en hun klanten van hun zondige wegen af te brengen, en baardenbrigades iedereen molesteren die in het openbaar een biertje drinkt. Niets van dat alles.

Islamitische Wilders

Wie zich een beetje verdiept in de bedenker van de actie, Anjem Choudary, komt er al gauw achter dat het hier om een publiciteitsstunt gaat. Sinds de Britse geheime dienst en justitie een einde hebben gemaakt aan zijn dagen als jihadistisch touroperator, is het choqueren van de publieke opinie Choudary’s vaste modus operandi: zoveel mogelijk kabaal maken en de enge moslim uithangen, zo hard mogelijk brullen en sjaria en jihad roepen en zo de media de moslim-boeman geven waar ze naar verlangen. En met succes, want die media tuimelen keer op keer over hem heen met verzoeken om een quoot of een televisieinterview. Dat levert de man bakken gratis publiciteit op, maakt hem berucht, en brengt hem zo nieuwe volgelingen – jongens die boos zijn op de wereld en een helder en hard tegengeluid zoeken tegen de huidige Britse maatschappij. Geert Wilders had het Choudary niet kunnen verbeteren.

Dus als zijn islamofobe tegenhanger naar het Britse hogerhuis komt om diens film Fitna toe te lichten, trommelt Choudary’s Al-Mujahiroon twintig man op om het hoofd van de PVV-leider op te eisen. Wanneer Britse soldaten een ere-defilé krijgen in Wootton Basset, kondigt Choudary aan daar een tegendemonstratie te zullen houden waarin men zal roepen dat die moordenaars hun verdiende loon hebben gekregen en zullen branden in de hel. En als hij aandacht wenst in de Verenigde Staten, roept hij eenvoudig dat hij een demonstratie gaat houden voor het Witte Huis om Amerikaanse moslims op te roepen de sjaria ook in de Nieuwe Wereld te vestigen. En dat keer op keer: of het nu om het Franse niqaabverbod gaat, of het huwelijk van Kate en prins William, of een aflevering van Top Gear in boerka’s, Choudary kondigt aan er bij te zijn of doet wat pittige verklaringen in de pers om er een publicitair slaatje uit te slaan

Het doet allemaal nogal denken aan de Westboro Baptist Church van de bizarre familie Phelps, die eveneens handig gebruik maken van het adagium ’there is no such thing as bad publicity’. Maar waar de christengekkies met hun demonstraties tegen homo’s en gesneuvelde Amerikaanse soldaten vooral belachelijk en irritant worden gevonden, zien hele volksstammen in de fratsen van Choudary & co uiteraard hun bangste vermoedens bevestigd.

Boeman

En Choudary maakt school. In Vlaanderen is de media-strategie overgenomen door Sharia4Belgium, een kopie van Choudary’s Sharia4UK, en Abu Imran, de frontman van de club, is een vlijtige leerling van zijn Britse leermeester. Ze mag dan uit niet veel meer bestaan dan honderd man en een paardekop, maar met veel rellen in Youtube-filmpjes weet de Vlaamse beweging de media uitstekend te bespelen. Nationale aandacht, zelfs tot in Nederland, kreeg ze door een islamkritische lezing te verstoren van Benno Barnard.

Tanguy Veys, inmiddels parlementslid voor het Vlaams Belang en Sam van Rooy, inmiddels fractiemedewerker van de PVV, plaatsten beelden van het incident op Youtube, die vervolgens werden overgenomen door landelijke media. Via dergelijke een-tweetjes bezorgen ideologisch radicale tegenstanders elkaar zo gratis zendtijd om elk hun propaganda te maken. De geschiedenis zit vol ironie, en dit is een van haar knipogen.

Je moet het hem nageven: Anjem Choudary mag dan een publiciteitsgeile propagandist zijn en wat teveel overtuigd van z’n eigen belangrijkheid, maar hij is wel uiterst gewiekst in het bespelen van de media. Men kan de man dan ook geen groter plezier doen dan hem aandacht te geven, en hem voor te stellen als machtig en gevaarlijk. Wil men een boeman? Dan krijgt men een boeman!

Vooralsnog is Choudary met al zijn clubjes na jaren luid op potten en pannen rammelen echter nog altijd tot weinig meer in staat dan een dozijn aanplakbiljetten en het maken van een hoop kabaal. Van de vierentwintig kamerzetels die zijn islamofobe tegenhanger hier in het parlement haalt, kan de gewezen advocaat alleen maar dromen.