Ik zou wel eens onder zijn schedel willen kijken, naar zijn agenda.
#2
mescaline
Breaking news: Gonzales is put forward in the congress’ OUT-box.
Wat Al Gore zo opschrijft over dat groeiende proces van non-braining in media en politiek, ik vind dat toch wel goed gedaan. Maar wat larie zegt is ook niet uit te vlakken.
#3
HansR
Het lijkt me wel duidelijk wat Gore’s agenda is: als ik dan geen president mag zijn dan val ik de republikeinen aan en steun mijn democraten. De democratische strijd tegen het republikeinse gekonkel rond verkiezingen en oorlogen. De teloorgang van de democratie.
Prima toch: als je de invloed en het niveau hebt moet je dat aanwenden. Beter dan politici waar je het niet mee eens bent vermoorden en zeggen dat een loslopende gek het heeft gedaan. Hij blijft praten en pogen de ratio terug te brengen in het beheer van het volk.
Ik kan ‘m wel waarderen.
We the people—as Lincoln put it, “even we here”—are collectively still the key to the survival of America’s democracy.
#4
downplayer
Ik ben er toch wel vrijzeker van dat Gore zelf nog eens voor het hoogste ambt gaat. Vanuit zijn (tijdelijke) positie als een buitenstaander in de strijd heeft hij z’n handen vrij om aan z’n imago van degelijke, visionaire idealist te werken, wat hij ook hard (en succesvol) aan het doen is.
Gore laat zien dat hij visionair is en een doel heeft met de VS. Bovendien levert laat dit betoog zien dat hij zich bewust is van zowel het mediacircus als de zwaktes in de moderne democratie-en (m.n. de massa van ‘newly educated’ die zich niet betrokken voelen bijhet besluitvormingsproces). Met deze uitgangspositie weet Gore zich in de strijd om het presidentschap mogelijk te onttrekken aan waar hij het allermeest tegenop ziet: het georkestreerde mediacircus rond zijn imago.
Aan de andere kant laat hij hiermee natuurlijk ook zien dat gevecht wel aante durven, maar dan op een niveautje hoger. Ik koop op de politieke aandelenmarkt vast wat aandelen Gore!
Reacties (4)
Ik zou wel eens onder zijn schedel willen kijken, naar zijn agenda.
Breaking news: Gonzales is put forward in the congress’ OUT-box.
Wat Al Gore zo opschrijft over dat groeiende proces van non-braining in media en politiek, ik vind dat toch wel goed gedaan. Maar wat larie zegt is ook niet uit te vlakken.
Het lijkt me wel duidelijk wat Gore’s agenda is: als ik dan geen president mag zijn dan val ik de republikeinen aan en steun mijn democraten. De democratische strijd tegen het republikeinse gekonkel rond verkiezingen en oorlogen. De teloorgang van de democratie.
Prima toch: als je de invloed en het niveau hebt moet je dat aanwenden. Beter dan politici waar je het niet mee eens bent vermoorden en zeggen dat een loslopende gek het heeft gedaan. Hij blijft praten en pogen de ratio terug te brengen in het beheer van het volk.
Ik kan ‘m wel waarderen.
We the people—as Lincoln put it, “even we here”—are collectively still the key to the survival of America’s democracy.
Ik ben er toch wel vrijzeker van dat Gore zelf nog eens voor het hoogste ambt gaat. Vanuit zijn (tijdelijke) positie als een buitenstaander in de strijd heeft hij z’n handen vrij om aan z’n imago van degelijke, visionaire idealist te werken, wat hij ook hard (en succesvol) aan het doen is.
Gore laat zien dat hij visionair is en een doel heeft met de VS. Bovendien levert laat dit betoog zien dat hij zich bewust is van zowel het mediacircus als de zwaktes in de moderne democratie-en (m.n. de massa van ‘newly educated’ die zich niet betrokken voelen bijhet besluitvormingsproces). Met deze uitgangspositie weet Gore zich in de strijd om het presidentschap mogelijk te onttrekken aan waar hij het allermeest tegenop ziet: het georkestreerde mediacircus rond zijn imago.
Aan de andere kant laat hij hiermee natuurlijk ook zien dat gevecht wel aante durven, maar dan op een niveautje hoger. Ik koop op de politieke aandelenmarkt vast wat aandelen Gore!