COLUMN - Als u dit leest, ben ik in Libanon. Ik word deze week namelijk vijftig en diende derhalve te beletten dat olijkerds een pop van een oude man voor mijn huis zouden neerzetten om ook de buurt te laten weten dat ik Abraham zie. Wég van huis dus, desnoods naar Beiroet, wat in elk geval het voordeel heeft dat er restaurants zijn die het beste combineren dat Arabische, Ottomaanse en Franse koks ooit hebben bedacht. Als je dan toch vijftig word, doe het dan op een plek waar je lekker kunt eten. En – niet onbelangrijk – waar aardige vrienden wonen.
Uiteraard presenteerde ik in de vorige alinea de redenen voor mijn vakantie in omgekeerde volgorde. Angst voor lolbroekerij was het minst belangrijk, lekker eten is iets belangrijker terwijl mijn vrienden even belangrijk zijn als de behoefte aan rust. Ik heb deze zomer het boek namelijk afgerond waar ik op deze plaats wel eens over heb geschreven, en ik kan u verzekeren: het schrijven van boeken is knap vermoeiend.
Het boek heet Israël verdeeld en gaat over de wereld waarin het christendom en het rabbijnse jodendom zijn ontstaan. Zeg maar de jaren 180 v.Chr. – 70 n.Chr.: de periode waarin de offercultus in de tempel nog het hart van het jodendom vormde. ‘Rabbi’ was nog geen formele titel en de canon van de Bijbel lag nog niet vast.
Over deze tijd zijn al wel boeken, maar het viel me op dat de auteurs steeds selecteren. De meeste boeken behandelen deze tijd omdat Jezus toen leefde en de auteurs selecteren uit de beschikbare informatie datgene wat relevant is voor het latere christendom. Andere boeken behandelen het ontstaan van het rabbijnse jodendom en maken een daarmee overeenkomende selectie. Het antieke jodendom wordt dus door beide soorten auteurs behandeld als een voorstadium van iets dat later belangrijk werd (en nog is); ze schrijven niet over het antieke jodendom zelf.
Ik heb dat anders willen doen. Of dat is gelukt, moeten anderen maar beoordelen. Zelf heb ik in elk geval plezier beleefd aan het uitzoeken hoe de puzzelstukjes zouden moeten liggen. Ook was het gewoon leuk om, meer dan bij eerdere boeken, te ervaren dat mensen met me meedachten: op Sargasso en op mijn eigen blog heb ik tal van aardige (en een paar minder aardige) reacties gehad. Ik heb daar veel van geleerd en ook de titel van het boek is bedacht door een van degenen die reageerden op mijn stukjes.
<Ik onderbreek mijn column voor reclame.>
Wie jarig is, trakteert. Of beter: mijn uitgever (Athenaeum – Polak & Van Gennep) trakteert via mijn schooltje. Mocht het boek u interesseren, dan vindt u hier een kortingsbon (geldig vanaf 29 oktober). Mocht u geïnteresseerd zijn in de achterliggende gedachten, dan bent u welkom op de officiële presentatie.
<Einde van de reclame>
Volgende week weer een gewone column. Goede kans dat die gaat over sjiieten of maronitische christenen.
Reacties (4)
Ter verdere ondersteuning van Jona’s schaamteloze zelfpromotie: ik ben nu ongeveer halverwege Israël verdeeld en het is erg de moeite waard.
Behalve dat het boek de formatieve periode van het moderne jodendom en het christendom beschrijft, inclusief de religieuze (sub)stromingen die het niet hebben gered, geeft het ook een heel aardig inkijkje – vanuit provinciaal perspectief – van de geleidelijke expansie van het Romeinse Rijk.
Ook niet onbelangrijk: je hoeft (volgens mij) geen historicus of oudheidkundige te zijn om het te kunnen volgen.
Gefeliciteerd, hoe ouder soms wijzer.
Nou, in elk geval gefeliciteerd met de verjaardag en het boek. Een goede vakantie en veel lekker eten gewenst en vooral een Abraham bespaard. Kunnen we het niet eens over die traditie hebben ipv over zwarte piet? Is het niet anti-semitisch of zo of juist te pro-semitisch? In elk geval is het niet -seculier. En Abraham wilde zijn zoon slachten. Dan ben je toch slecht. Alles bij elkaar ben je dan al een heel eind. Die Abraham moet toch af te schaffen zijn. Toch?
Ik had volgens mij al gegoogled naar je boek, en ik vroeg en vraag me daarbij steeds weer af: waarom die titel? Waarom “Israel verdeeld”? Ik kan me een aantal redenen voor, maar ook een aantal redenen tegen bedenken. Een aantal (van beide kanten) hebben te maken met de huidige situatie aldaar, andere met het volk Israël dat verdeeld raakt. Had je misschien nog een bepaalde gedachte bij die titel?
Ik bedoel, er zijn ook andere titels mogelijk, die mogelijk minder gespannen opgevat kunnen worden.
“Pentadox”
“De scheur in de tempel”
“De erfenis van de tempel”
“Gescheiden wegen”
“De uitverkoren volkeren”