COLUMN - Een paar maanden geleden rolden de brieven in de bus: Amsterdammers die via de Wet Maatschappelijke Ondersteuning een gesloten buitenwagen in bruikleen hebben, moeten op herkeuring om te bezien of zij nog wel in aanmerking kwamen voor de voorziening die hen is verstrekt. In gewone-mensentaal: onze Canta was in het geding.
De paniek sloeg meteen toe. We waren immers allemaal al gekeurd, te weten: voordat we onze Canta toegewezen kregen. Zo’n ding krijg je niet makkelijk en vooral: niet voor niets. Je moet belazerd lopen, niet met bus of tram kunnen reizen, collectief vervoer moet niet geschikt voor je wezen, en een scootmobiel moet ontoereikend zijn. Pas dan kun je een Canta in bruikleen krijgen.
Inmiddels zijn er 350 mensen voor die herkeuring opgeroepen en 180 daarvan zijn daadwerkelijk gekeurd. 70 van de herkeurden kregen te horen dat ze hun vervoermiddel moeten inleveren. Een medisch onderzoek kwam er niet aan te pas; de beslissing leek al vast te staan voordat er ook maar een woord was gezegd. Joop van 82, die als kind polio kreeg en die zich amper kan voortbewegen en totaal niet tegen de kou kan, kan volgens de betreffende ambtenaar voortaan gerust uit de voeten met een scootmobiel.
Onder de mensen die nu hun benewagen moeten inleveren, zitten zelfs mensen die in 2015 of daarna nog gekeurd zijn en toen een Canta kregen toegewezen.
Niemand snapt het beleid van wethouder Eric van der Burg. De gemeentelijke ombudsman: “We starten een onderzoek omdat de brieven geen deugdelijke motivering hebben. Ze zijn te standaard. Geen goede uitleg van de situatie en we kunnen niet zien of de medische situatie van mensen voldoende meegewogen is.”
D66, de PvdA en de SP zijn al evenzeer verbaasd. “Ik vind hem erg streng,” meldde PvdA-raadslid Maarten Poorter. “En ik begrijp niet zo goed waarom hij dit doet. Er is geen noodzaak, er is geen bezuiniging. Dat is ook uit vragen gebleken. En toch is hij heel streng op het gebruik van die Canta’s.”
Geen noodzaak, geen bezuiniging die moet worden doorgevoerd. Maar de helft van ons moet wél hun benenwagen inleveren.
Zal ik u vertellen waarvoor ik mijn Canta gebruik? Voor alles dat meer dan twintig meter verderop is. Voor mijn boodschappen. Voor bezoek aan vrienden, de bibliotheek, de bioscoop, het café. Voor mijn werk, voor vergaderingen, voor het bezoek aan debatten, voor ziekenhuisbezoek, voor mijn vrijwilligerswerk, voor een uitje naar Artis of de Hortus. Om een boek of een broek te kopen. Aan een scootmobiel heb ik niets: zodra ik koud word kan ik amper nog lopen en laat ik alles uit mijn handen vallen. Ik moet dan een paar uur met kleren en al in bed om weer normaal te kunnen functioneren.
Gisteravond vergaderde de gemeenteraad over het beleid van wethouder Van der Burg. Hopelijk zou de raad zijn beleid teniet doen: want onze Canta afpakken komt erop neer dat ons voor de tweede keer de benen worden afgenomen.
Na een dag werken en vrijwel zeker middenin een ms-aanval kon ik het niet opbrengen om naar de raadsvergadering te gaan. Bernadet Colasse ging wel, en zij meldde op Facebook het volgende:
Ben net thuis,zit aan de koffie,ik heb wel wat hoop,grote opkomst,alle aanwezige raadsleden behalve vvd vinden dat het allemaal te slecht,voor te veel mensen wordt,de raad gaat een plan/voorstel maken,10/5 wordt dit besproken,de inname wordt opgeschort tot alles is uitgewerkt,van den Burg,gaf in eerste instantie geen mm toe,maar begon toch te draaien.ik denk dat AT5 morgen wel weer een item heeft.
Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.
Reacties (27)
Benenwagen, dat is toch te voet? Dus een Canta is geen benewagen. Ik kan er natuurlijk naast zitten…..
Alhoewel, een Canta, zit daar niet zo”n gat in de bodem :p
Tja, de rest van de mensen betaalt toch ook voor hun eigen auto of scooter?
Er moet ergens een grens liggen tussen wat de gemeente betaalt en wat je zelf betaalt, en dit meteen naar het extreme trekken helpt je standpunt niet echt, Karin.
Wat is er mis met periodiek heroverwegen of bepaalde, door de maatschappij betaalde, voorzieningen nog nodig zijn of aangepast moeten worden?
Opinie lijkt me hier een toepasselijker thema dan het vermelde ‘politiek’.
Neem dan een normale auto (elektrisch, dus meteen een stuk schoner dan die stink brommobiel)
Maar waarom moet dat ding op benzine? Die dingen kunnen toch wel op een Electrische motor, die twee takt motor tussen mensen door op een voetpad? Is toch volslagen idioot en niet lief voor je medemens. Ben helemaal niet voor het afpakken van vervoer, maar deze “Cantas” en 45 kilometer bakken zijn me al jaren een doorn in het oog.
In Noorwegen zijn de meeste van deze karretjes elektrisch maar in Nederland willen ze er gewoon niet aan om een of andere reden. De Shell en de NAM hebben de Nederlander succesvol geïndoctrineerd blijkt wel.
@3
Op zich is daar niks mis mee. Wel is even helder nadenken van belang. Karin Spaink geeft aan dat ze ms heeft. Je hoeft geen dokter te zijn, om op afstand al te weten dat de invaliditeit van Karin Spaink in de toekomst alleen maar toeneemt.
Ze kan nu nog 20 meter lopen. Dat zal niet beter worden. Voor haar is het genoemde vervoermiddel noodzakelijk om überhaupt te kunnen bestaan. De enige andere optie is een verzorgingshuis. Maar het beleid is al jaren om mensen langer op zichzelf te laten wonen. Op zich is dat goed beleid, maar geef de mensen dan ook wél de gelegenheid om zelfstandig te functioneren.
Je kan de mindervaliden in twee groepen verdelen.
1. Zij die kans hebben op revalidatie.
2. Zij die dat niet hebben.
De laatste groep hoeft helemaal niet herkeurd te worden. Tenzij men in het verleden nalatig is geweest.
Participatie, anticipatie.
vraag ergens een lening aan,crowdfunden,stop met roken,whatever.koop er een.
zie de mogelijkheden niet de onmacht.
waar is toch die V O C mentaliteit.,weg met die klaagcultuur.
Dan staan er straks een paar honderd Canta’s in een depot te verroesten. Te wachten totdat een kunstenaar of geinponem ze hip maakt.
Hoewel niemand vrijwillig voor een Canta kiest, hebben ze nu al genoeg cultwaarde en met ze van de mensen afpakken berokken je meer leed dan dat je bezuinigt.
En de luchtkwaliteit verbeter je echt niet door een paar marginale voertuigen te weren.
Doe liever iets tegen die ratelende rolkoffers.
@8 nee, er worden dan geen nieuwe aangeschaft voor andere behoeftigen. cultwaarde? En wat is het probleem ze te “afpakken” van mensen die ze niet nodig hebben of evengoed bediend zijn met een voor de maatschappij voordeliger alternatief zodat de middelen meer mensen ten goede komen?
@6: Nu heb ik helaas de nodige rompslomp mogen meemaken wat keuringen betreft maar gemeentes kunnen zeer moeilijk doen. Wilde mijn toendertijd zieke grootvader perse bij een ‘onafhankelijke specialist’ (a 180 euro) hebben terwijl onze huisarts ook bereid was om kennisgeving af te geven voor een verlenging van de invalidekaart.
Toen bleek dat mijn grootvader al een aantal jaar niet meer in staat was om te rijden was dat ook nog reden om geen verlenging toe te kennen, ongeacht het feit dat een kaart nog wel nodig was (voor medische bezoeken bijvoorbeeld). Uiteindelijk hebben we met een advocaat moeten dreigen en hebben we een hoop onnodige zorgen erbij gehad in die tijd.
Het nare met dit soort maatregelen is dat er een apparatsjik wordt opgezet met alle goede bedoelingen die het tegenovergestelde effect heeft omdat in basis het systeem is opgezet op basis van wantrouwen, een belichaming tegen misbruik van het systeem in plaats van de dienstverlenende houding die mensen in de zorg nodig hebben..
@10 een systeem dat opgezet is naar vertrouwen levert nog meer problemen op vermoed ik :)
balanceren, het is een kunst.
De keuringsarts zei tijdens de keuring van mijn vrouw na haar herseninfarct, 2 weken na de geboorte van ons jongste kind: “een scootmobiel moet u niet willen”. Nadat we (met knarsende tanden) uitgelegd hadden dat de zorg voor 2 kleine kinderen etc gebaat zou zijn bij een veilig vervoermiddel, werd de aanvraag ter plekke alsnog goedgekeurd. Hierna gaf de arts doodleuk aan altijd eerst “nee” te zeggen zodat ze kon inschatten of iemand echt behoefte aan een scootmobiel had.
Ik heb haar duidelijk gemaakt dat dit af zou moeten hangen van de fysieke gesteldheid (en dat zij was ingehuurd om dat te bepalen), en niet de mondigheid van een “patient”.
Voor degenen hierboven die vinden dat iemand dat maar gewoon zelf moet betalen, er is een inkomensafhankelijke bijdrage (via de WMO). Ik weet niet of dit ook in bovenliggend geval geldt. Daarnaast is het dus de vraag of een (her)keuring inhoudelijk goed gebeurt, maar zo te horen is er sprake van willekeur.
@7: Waarom zouden we die VOC-mentaliteit beperken tot zorghulpmiddelen? Operatie nodig? Leen wat geld, start een crowdfunding, whatever. Koop er één!
@13 het zou zomaar kunnen werken. spaar er voor is nog een factor die je vergeet.
/wacht geduldig op chronisch zieken argument.
@9: Het probleem is dat ze nu blijkbaar worden afgepakt van mensen die echt niet zonder kunnen, nog los van de vraag of ze later wel of niet terecht komen bij anderen die ze mogelijk nog harder nodig hebben.
Het is ook niet dat de betreffende patiënten allemaal dezelfde inwisselbare Canta hebben, het merendeel van die dingen schijnt wel degelijk op maat te worden gemaakt. Mag ook wel voor die prijs.
@&: Zo zuur en bremzout heb ik die worsten van de Hema nog nooit gegeten.
Jemig wat een boel reacties hier in de trend van “als je invalide bent is het toch je eigen schuld en betaal je er zelf maar voor”. Hier op Sargasso. Het verval van onze samen-leving. Waardeloos. Probeer je met je botte kop eens in te leven als je levenslijn bedreigd wordt als invalide. En dan ook nog een schop na krijgen van al die toetsenbord ridders die zeggen dat je dan natuurlijk een auto gaat kopen. Harteloos.
@16 dat heeft niemand hier gezegd. er is slechts (wellicht muv de worst) gesproken over in hoeverre de maatschappij moet bijdragen aan persoonlijk leed. Het is niet onredelijk grenzen te stellen aan de verplichte samenhorigheid.
sidenote: canta en amsterdam. cantahoofdstad van de wereld -> lieve celine -> baby die in sporttas van het ijveer in het water wordt gesmeten. dat spookt dan wel weer door mijn hoofd.
hm ik zie net dat17 een beetje ongelukkig geformuleerd is. het moet uiteraard niet bijdragen aan het leed zijn. :p
Wethouder Eric van der Burg is een VVD-er en is evenals Edith (schippersvrouw op de boot van Charon) verzot op het mollen van de zorg.
;-)
@3:
Op zich niets, maar dan moet het niet door imbecielen gebeuren en zeker niet bij mensen die een ongeneeslijke aandoening hebben.
@19 niet door imbecielen bij normale zieken en zeker niet bij ongeneeslijke zieken……
ik heb een flauw vermoeden dat aan je voorwaarden altijd al voldaan wordt
Zal best, wat ik typte was de mening van de hedendaagse maatschappij/politiek/burger, je past je aan of je doet het niet.
Ik ben geen toetsenbord ridder, ik heb een moeder van 85 die ik verzorg en ik wil ook meer handjes aan bed of een gewone pannekoek voor haar.
Daar is al lang geen sprake meer van een Canta.
Ik doneer puur de feiten waar je mee moet leven en net als ik weten we allemaal dat we de amerikaanse kant op stuiteren qua sociale voorzieningen en ja Bismarck reken maar van yes dat er crowdfunds gaan komen of al bestaan.
@16 ik ben chronisch ziek, invalide genoeg om niet te kunnen werken maar wel geschikt als full time verzorger dankzij Rutte etc..
Wij vangen dat hier op door noaberschap, het amsterdamse woord voor participatie.
Karin is Amsterdam,need i say more? voor aandacht moet ze al het net op.
Het verval? zuur , bremzout. jep. realiteit. yep.
tractorbanden onder alle overbodige amsterdamse cantas (desnoods via crowdfunding) en hop naar Twente met die meuk.
/sorry hema kon dat even niet laten.
@21: Als de norm verspringen is en je kunt niet eens kruipen, gaat dat aanpassen een beetje moeilijk hè?
Maar je noaberschapt maar een eind weg, veel succes ermee als straks ook dat niet meer op te brengen is.
De bottom line is dat je dat arrogante slag bestuursimbecielen op tijd in hun hok terug moet duwen, en als ze daarbij in een rolstoel eindigen, dan moet dat maar. Daar leren ze van, moet je maar denken.
Er zijn dingen die je gewoon niet doet en een kreupele laten hoogspringen is daar een van.
@20:
Je moest eens weten wie er bij de gemeentes beslissen over toewijzingen van hulpmiddelen, huishoudelijke hulp en e.d.
De ombudsman heeft het er druk mee.
@23, jij denkt, ik doe.
Ga iets opzetten voor Karin, help haar i.p.v. toetsenbordbetrokkenheid en nutteloos schelden op bestuur gekozen door het domme volk.
Wat kost zo’n ding 10k? jaarlijkse kosten/onderhoud 1?
1000 facebookvriendjes, linkedinrelaties ,twittervolgers, dat moet toch te regelen zijn binnen een week of zijn dat geen echte vrienden?
Dit is wel heel erg Amsterdam People Problems. Kan dit niet gewoon op de website van Het Parool geplaatst worden instead?
@25: Ik zou al gauw moe worden als ik elke dag zou worden overstelpt met aanvragen voor canta’s, trapliften, thuiszorg of blinde-geleide-honden.
Graag laat ik de afweging over aan mensen die zulke aanvragen beoordelen volgens zo objectief mogelijke criteria. En dan wil ik meebetalen via de inkomstenbelasting.