SuperFreakonomics zelf meest freaky

De meesten van u kennen het boek Freakonomics uit 2005 nog wel. Steven Levitt en Stephen Dubner gaven hierin antwoord op ongewone vragen als: is een zwembad in de tuin voor kinderen gevaarlijker dan een vuurwapen? Of, wat hebben schoolmeesters met sumo-worstelaars en de Ku Klux Klan met vastgoedmakelaars gemeen? Verfrissend en vermakelijk leesvoer dat de VPRO inspireerde tot het onderzoeksprogramma Jansen & Janssen waarin twee jonge honden public investigators (royaal geplugd door Sargasso) zich stortten op vergelijkbare vraagstukken. Vol verwachting klopte ons hart toen het vervolg van Freakonomics werd aangekondigd: SuperFreakonomics: Global Cooling, Patriotic Prostitutes, and Why Suicide Bombers Should Buy Life Insurance. Maar al voor dat het boek afgelopen dinsdag uitkwam did the shit hit the fan.... De eerst nog zo ontwapenende Steven Levitt en Stephen Dubner hebben zich deze keer vergaloppeerd aan serieuze klimaatontkenning en flirten openlijk met megariskante geoengineeringsexperimenten (3x woordwaarde). De Brits-Amerikaanse blogosfeer barst bijkans uit haar voegen van verontwaardiging. Econoom Paul Krugman distantieert zich van het omstreden hoofdstuk in SuperFreakonomics. Expertbloggers maken gehakt van iedere alinea en een enkele reaguurder kan er de lol nog wel van inzien: "Economists misrepresenting science while trying to provide climate solutions. Now that sounds like comedy... or not?"

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Foutje, bedankt!

Gisteren verscheen er op de site van Trouw een aardig artikel over hybride auto’s en dat deze minder zuinig zouden rijden dan bepaalde auto’s met dieselmotoren. De reden? De hybride auto’s zijn vooral leasebakken en die worden vaker dan gemiddeld op de snelweg gebruikt. En daar staat dan weer de relatief onzuinige benzinemotor te draaien, waardoor het milieuvoordeel van de elektromotor als sneeuw voor de zon verdwijnt.

Een interessante stelling, en ik zette het linkje apart om er vanochtend eens goed naar te kijken. Misschien zat er een artikeltje in, bijvoorbeeld in combinatie met de discussie over rekeningrijden. Maar toen ik het stuk vanochtend wilde herlezen, was het verwijderd. Google vindt het artikel nog wel, maar het artikel zelf is rücksichtslos van de site van Trouw afgegooid.

Journalisten hebben daar wel vaker een handje van. Als een artikel niet klopt, dan verwijder je die toch gewoon? Probleem opgelost, nietwaar? Nee, fout. Je creëert er juist een aantal nieuwe problemen mee. Allereerst, het artikel is al gelezen. Door het nu weg te halen verwar je lezers. Waarom is het artikel weggehaald? Bleek er verkeerd geciteerd? Stond er foute informatie in het stuk? Of was het gewoon domweg een foutje?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Contracten met de industrie

“Uitmuntendheid in het sluiten van contracten met de industrie.”

Osterhaus’ ViroClinics krijgt de door de overheid gefinancierde NGI Valorisation Award voor net datgene waarvoor hij onder vuur lag. Het spoeddebat dat de PVV (gesteund door zowel de SP als de VVD) over die vermeende belangenverstrengeling had aangevraagd is inmiddels al twee keer uitgesteld.

Quote du Jour | Persen

“Europe should be setting an example as regards civil liberties. How can you condemn human rights violations abroad if you do not behave irreproachably at home? The Obama effect, which has enabled the United States to recover 20 places in the index, is not enough to reassure us.”

Het is alweer even geleden dat een artikel met de woorden: journaliste en Tsjetsjenië ook ‘vermoord’ moest bevatten: maar laat dat de pret niet drukken: in Europa gaat het bergaf met de persvrijheid. Reporters Zonder grenzen hebben hun jaarlijkse grimmige Persvrijheidlijst gepubliceerd, de 8ste alweer. Frankrijk daalt stevig – het Sarkozy-effect wellicht, Berlusconistan schommelt altijd al rond plek 40 a 50 ondanks het achternaflitsen van rechters, en de US doen het Obamaprima. Oja, prinske Willem-Alexander heeft bevolen dat de Nederlandse pers vrij is zoveel hij maar wil, dus Nederland zit gezellig in de top tien.
Men kan zich overigens de vraag stellen of het oude idee van de boze Staat die censureert (het NoordKorea-model) het niet langzamerhand moet gaan afleggen tegen het zelfcensuur van een heel andere orde, iets wat men de Murdochtrine zou kunnen noemen. Adverteerdersglijmiddel, paparazzipulp, welnessdiarrhee, … De notie dat een journalist kritisch is en zoveel mogelijk aan het licht probeert te brengen lijkt helaas niet meer zo vanzelfsprekend.

Vorige Volgende