Dit is de tweede gastbijdrage van Jochem Meijer. In het Italiaanse plaatsje Coccaglio kregen rond kerst zo’n 500 immigranten van wie de verblijfsvergunning mogelijk was verlopen bezoek aan huis van de politie: operatie ‘Bianco Natale’, ofwel: witte kerst. “Mensen hebben op ons gestemd om een en ander op te ruimen,” aldus Agostino Pederali, wethouder Sociale Zaken van het dorp. De vergelijking met een razzia is opzichtig. In een land in verlicht geacht Europa. Half november berichte het Parool hierover, en kort voor kerst eindigde de Nederlandse aandacht met een kort stukje in het NRC. Het nieuwtje werd niet of nauwelijks opgepikt door Nederlandse media, en als dat wel gebeurde werd het geschetst als een lokale kwestie. Aan de ene kant is dat is opmerkelijk. Want zo lokaal en betekenisloos was het nu ook weer niet. De partij achter het bovengenoemde voorstel is namelijk Lega Nord, de partij die samen met Berlusconi’s PDL de regering vormt en die ervoor pleit het christelijk kruis op de Italiaanse vlag te plaatsen, en wiens oprichter Umberto Bossi Afrikaanse immigranten stelselmatig bingo-bingos noemt. Het voorstel van de Lega Nord-wethouder kreeg bovendien regeringsbrede steun. En dat leidde weer tot veel ophef en discussie in het Italiaanse parlement, en tot demonstraties in Rome en tegenacties als ‘gekleurde kerst’.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Er is heel veel mis in de wereld, en bij de meeste problemen is het moeilijk om naar een enkel individu te wijzen, dat er schuld aan heeft. Er zijn echter een aantal mensen die veel op hun kerfstok hebben, en multi-miljardair George Soros is hier één van. Zoals blijkt uit dit artikel in de New Statesman speelt hij al vele decennia een zeer schimmige rol in Oost-Europa, waar hij sinds het begin van de jaren tachtig systematisch legitieme en democratische regeringen heeft ondermijnd, vanuit een filosofie die sterk aan het Amerikaans-kapitalistische imperialisme verwant is.
Een iets recenter voorbeeld is Iran, waar de legitieme, democratisch gekozen regering probeert te overleven onder bedreiging van buitenlandse agitatoren. Recentelijk heeft de regering een lijst openbaar gemaakt van de buitenlandse organisaties die Iran het meest beschadigen. Het hoeft geen verbazing te wekken dat George Soros’ Open Society Foundation bovenaan de lijst staat.
Maar Soros is niet alleen een bedreiging voor de democratische regeringen van niet-westerse landen. In het westen zelf is hij misschien nog wel een grotere bedreiging. Bill O’Reilly waarschuwde een paar jaar geleden al dat Soros met geld tot op het hoogste niveau de Amerikaanse politiek probeert te beinvloeden, tot in het Witte Huis aan toe, hierbij voortgedreven door zijn haat voor Amerika. Met alle mogelijke vuile trucs probeert Soros de Verenigde Staten te doordringen van zijn gevaarlijke, extremistische standpunten, en gevaarlijke, onverantwoordelijke politici aan de macht te brengen. Uit recente ontwikkelingen blijkt dat ook de waarschuwingen van O’Reilly Soros niet hebben weten te stuiten. Wie weet hem wel te stoppen?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Berlin Block Tetris from Sergej Hein on Vimeo.
Sergej Hein, Berlin Block Tetris, 2009
“The idea is based on a kind of parody of the former Socialist building style. They used to build whole cities where each house was designed identically to create cheap housing for workers. These ‘blocks’ were so similar that in Soviet times, you could easily wake up at a friends place in another city and still feel like you are in your flat. Even the furniture was the same.”
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.