[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag Alexander Pleijter, als wetenschappelijk docent op het gebied van ?journalistiek en nieuwe media? verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen. Dit artikel verscheen eerder op zijn eigen weblog.[/i] “Het is een rare paradox”, vertel Jan-Albert Hootsen aan de telefoon. “Mexico is een van de veiligste landen van Latijns Amerika, met een van de laagste moordcijfers. Maar voor journalisten is het totaal anders. Voor hen is Mexico na Somalië en Irak het gevaarlijkste land om te werken.” Hootsen zegt zelf weinig te merken van het geweld tegen journalisten. ?Ik woon in Mexico City en daar is het veilig. Ik kan gewoon werken. Ik ben nu in het noorden en hier is het wèl gevaarlijk, want hier zijn de drugsbendes actief die zorgen voor dood en verderf.” Dat de schrik er daar in zit merkte hij zelf. “Er wonen twee neven van mijn vriendin in de buurt, maar ze willen niet dat ik op bezoek kom. Ze geven les en hebben kinderen van drugsdealers in hun klas. Ze zijn doodsbang dat ze aangevallen worden als ze met een journalist worden gezien die misschien schrijft over de durgskartels.? Zelfcensuur De vele moorden, martelingen en verdwijningen zorgen ervoor dat steeds minder Mexicaanse media het nog aandurven om te berichten over de drugskartels. ?Dat zijn er inmiddels nog maar één of twee. Verschillende kranten hebben op hun voorpagina aangekondigd dat ze niet meer publiceren over drugshandel, in de hoop dat hun journalisten dan niet lastig gevallen zullen worden door drugsbendes.? ?Het tast de persvrijheid enorm aan?, verzucht Hootsen. ?Ik vind het buitengewoon zorgwekkend. Drugskartel infiltreren in de politiek en dat kunnen journalisten niet aan de kaak stellen. De Mexicaanse democratie is nog maar jong en wordt nu al de kop ingedrukt.? Geen onderzoeksjournalistiek Hij heeft niet het idee zelf gevaar te lopen. ?Buitenlandse journalisten worden niet aangevallen, volgens mij is dat pas een keer gebeurt. Je moet natuurlijk wel goed weten waarmee je bezig bent.? Betekent dat dan dat hij niet over drugsbendes schrijft? ?Ik probeer er wel over te schrijven, maar onderzoeksjournalistiek kan ik niet doen. Als freelancer heb ik geen hoofdredacteur achter me staan die voor me op de bres zou kunnen springen.?. Op zijn blog besteedt hij regelmatig aandacht aan de gevaarlijke situatie voor journalisten in Mexico. ?Bloggen vind ik sowieso belangrijk voor correspondenten. Naast mijn werk voor media wil ik lezers een beeld geven van hoe ik als journalist werk.? Tot zijn spijt verwijzen kranten niet naar zijn blog. ?Bij mijn artikelen op internetsites komt meestal wel een link naar mijn blog. Maar kranten doen dat niet. Ik wil dat in toekomst wel afdwingen.? [i]Op zijn blog schrijft Hootsen in de rubriek Verslagen Pers over de problemen van journalisten in Mexico.[/i]
Openingsceremonie Olympische Winterspelen – Om half negen de voorbeschouwing, om 3 uur ’s nachts de openingsceremonie
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
9 Februari jl. heeft het Kabinet in een brief aan de TK gereageerd op het rapport van de commissie-Davids, betreffende de besluitvorming rond de politieke steun die Nederland heeft verleend aan de Amerikaans/Britse inval in dat land in 2003. Hachje gered, zo laat het zich aanzien, maar het Kabinet heeft zich ook enigszins klemgezet en zich beleidsruimte ontnomen.
De commissie heeft geconstateerd dat er sprake was van een ontoereikende volkenrechtelijk mandaat voor deze inval, hetgeen het Kabinet in genoemde brief (het duurde wel even) bevestigt: “(…) aanvaardt het kabinet dat voor een dergelijk optreden een adequater volkenrechtelijk mandaat nodig zou zijn geweest“.
In deze brief wordt ook een opmerking gemaakt voor situaties “waarin geen overeenstemming kan worden bereikt over een resolutie in de Veiligheidsraad, maar waarbij in de internationale gemeenschap een breed gedragen gevoelen bestaat dat militair optreden legitiem is.” Daarover wordt het volgende geschreven: “De manier waarop dit kabinet in de toekomst met dit soort situaties wil omgaan, is vastgelegd in de brief van 22 juni 2007. Zoals daarin staat, kunnen zich situaties voordoen waarin geen overeenstemming kan worden bereikt over een resolutie in de Veiligheidsraad, maar waarbij in de internationale gemeenschap een breed gedragen gevoelen bestaat dat militair optreden legitiem is. In de brief wordt beschreven dat deze situaties zich kunnen voordoen in geval van een (dreigende) humanitaire ramp, met inbegrip van genocide, ingeval van evacuatie van eigen onderdanen, en op verzoek van het desbetreffende land. Zoals bekend is zelfverdediging ook een volkenrechtelijk gelegitimeerde grondslag.”
De vraag is: ‘gaat dit werken’; voldoet een dergelijke aanpak? Ik betwijfel dat.
Aan deze benadering van het Kabinet ligt klaarblijkelijk de veronderstelling ten grondslag dat over het algemeen een zekere internationale overeenstemming bestaat over het Volkenrecht en de toepassing daarvan. Echter onze internationale (rechts-)orde is in toenemend mate onderhevig aan erosie en verliest steeds meer draagvlak. Iran daagt – met de voortzetting van haar verrijkingsactiviteiten (naar eigen zeggen voor vreedzame doeleinden) – voortdurend de internationale gemeenschap uit en voelt zich daarbij gesterkt door verschillende landen. Uit de discussies over nieuwe sancties tegen Iran blijkt dat bijvoorbeeld China en Brazilië die sancties niet zo nodig achten. Niet de eerste-de-besten. China kan in de Veiligheidsraad eenvoudig een veto uitspreken. Dat is lastig en kan tot een ‘bekende’ patstelling leiden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Het is een misvatting dat grote kapitalistische bedrijven een product opleggen aan machteloze consumenten. Er is sprake van een constante wisselwerking. Consumenten incorporeren producten die wereldwijd verkocht worden in hun dagelijks leven. Er is geen één op één relatie tussen reclame, film of straatbeeld. Iedereen gebruikt en geeft betekenis aan het product voor zijn eigen doeleinden. Ook dat is globalisering.” (Antropoloog Tryfon Bampilis, Griek en whiskyliefhebber)
Een leuk idee natuurlijk voor producenten, die globalisering van producten. Maar hoe zouden andere Grieken, en vooral kleine vaak arme Griekse boeren – hierover denken? Die haten de superieure producten uit Nederland in de Griekse schappen. Hun eigen inferieure lapjes rund- en lamsvlees, hun inferieure kaas, yoghurt en eieren raken ze in eigen land aan de straatstenen niet kwijt, want tegen superieure producten uit Nederland staan ze vrij machteloos.
Volgens economoom Alfred Kleinknecht is Griekenland het slachtoffer van een agressief exportbeleid van Nederland en Duitsland. De problemen in Griekenland zijn onze eigen schuld, aldus Kleinknecht. Nederland is medeverantwoordelijk voor het Griekse handelstekort. Sinds de invoering van de euro kan Griekenland ook niet meer concurreren met goede en goedkope producten uit het rijke Noorden. De oplossing is volgens Kleinknecht echter simpel. Stel twee eurozones in: een noordelijke en een zuidelijke. Wijzelf stellen voor om dan ook meteen maar een derde eurozone in te stellen: voor de (voormalige) oostbloklanden. Probleem opgelost!
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Vergeten uit te checken met OV-chipkaart grootste zorg
Maar als je vergeet in te checken krijg je een boete. Als je vergeet uit te checken moet je alleen de langst rit betalen….
Met dank aan pedro voor de tip.
Duikers vallen Google Street View auto aan
Ja, stoor ze dan ook niet!
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
