Asscher en Pechtold kunnen nu het verschil maken

De VVD kiest voor ‘optimisme’. Dat is alleen niet zo handig als dit ten koste gaat van de feiten – en ons economisch herstel.

De standpunten van de VVD hebben geen geweldige relatie met de werkelijkheid. Zo hebben we eindeloos naar Ruttes mantra mogen luisteren dat strenge bezuinigingen zullen leiden tot een stijgend consumentenvertrouwen en uiteindelijk tot economisch herstel. De realiteit hiervan is op zijn minst twijfelachtig te noemen (zie ook hier). Verder kregen we te horen dat de rijksbegroting moet worden begrepen als een huishoudboekje: er mag niet meer worden uitgegeven dan dat er binnenkomt. Ondanks hun luidkeels beleden bewondering voor het ondernemerschap hebben Rutte cum suis blijkbaar nooit van het fenomeen investering gehoord (zelfs negatieve rentes op staatsobligaties veranderen hieraan niets). Tenslotte is er nog de rotsvaste, maar wederom zeer twijfelachtige opvatting dat de overheidsfinanciën bij de VVD in betere handen zijn dan bij de zogenaamde ‘socialisten’.

Zodoende is het niet verwonderlijk dat een blad als Elsevier, dat het beleid van de VVD van harte ondersteunt, zo nu en dan een beeld van de werkelijkheid schetst dat ongeveer net zo betrouwbaar is als de berichtgeving in de aloude Pravda. Betekent dit dat de VVD inmiddels net zo ideologisch is geworden als klein links gedurende de jaren zeventig? Op het eerste gezicht lijkt dat inderdaad het geval. Zoals het zich aftekenende fiasco van de wietpas bewijst, is het voeren van pragmatisch beleid bepaald niet de sterkste kant van de VVD. Hier staat tegenover dat de rode boekjes dan wel strekkende meters proza à la Marx, Lenin en Trotsky ontbreken. Bij de meeste VVD’ers bestaat niet eens de pretentie van intellectuele diepgang. Wat is er dan wel aan de hand?