Migratie werd aangekondigd als het belangrijkste onderwerp van de EU-top. Het migratiepact van afgelopen mei moet alweer worden open gebroken omdat de meeste EU-leiders nog hogere muren rond Fort Europa eisen. Er wordt onder andere gedacht aan wachtkamers voor asielzoekers buiten Europa, deportatie van uitgeprocedeerden naar Afrikaanse landen, en weigering van asielzoekers die via Belarus Polen en Litouwen binnenkomen. De lidstaten zijn zoals eerder ernstig verdeeld over alle mogelijke maatregelen. De Europese Commissie bereikte tot nu toe alleen succes met het opentrekken van de beurs voor versterking van het Fort en afkoopsommen voor de opvang. De resultaten van de deze maatregelen laten nog op zich wachten. Maar hoe urgent zijn ze eigenlijk in verhouding tot wat er aan de grenzen van dit continent gebeurt? De verdeeldheid van de EU inzake migratie is groot, maar als het om een standpunt over Israël/Gaza/Libanon gaat lijkt er helemaal geen schijn van een kans dat de regerigsleiders tot overeenstemming komen. Spanje en Ierland willen een opschorting van de vrijhandelsovereenkomst met Israël. De Spaanse premier Pedro Sanchez heeft dat begin deze week nog eens herhaald. De Ierse premier Simon Harris zei woensdag dat Ierland "niet zal wachten" op een besluit van de Europese Unie en dat het binnen enkele weken een procedure zal starten om de handel met Israël in producten afkomstig uit de bezette Westelijke Jordaanoever eenzijdig op te schorten. Harris meent dat de uitspraak van het Internationaal Hof van Justitie (ICJ) van 19 juli duidelijk genoeg is. De bezetting door Israël van de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, is onwettig, evenals het daarmee gepaard gaande nederzettingenregime, annexatie en gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Eerder dit jaar deed het ICJ al enkele dwingende uitspraken over de genocide in Gaza in een nog lopende door Zuid-Afrika aangespannen procedure. Israël negeert echter alle internationaalrechtelijke uitspraken. 'Onze vriend' De EU is volstrekt machteloos. EU-buitenlandchef Josep Borrell is er uiteindelijk in geslaagd de 27 lidstaten te verenigen op een uitspraak over de aanval van Israël op VN-troepen in Libanon waar Europese landen soldaten voor hebben geleverd ("These attacks must stop immediately"). Maar over Gaza hebben de EU-landen nog steeds geen unanieme verklaring afgegeven. En sancties zijn dus buitengewoon onwaarschijnlijk. De belangrijkste dwarsliggers zijn Duitsland, Oostenrijk en Hongarije. Duitsland gaat gewooon door met wapenleveranties aan Israël. Tussen het begin van dit jaar en augustus voerde Duitsland voor 14,4 miljoen euro aan wapens uit naar Israël. Sindsdien is de export meer dan verdubbeld tot 31 miljoen. De Oostenrijkse minister van Buitenlandse Zaken Schallenberg zei over het optreden van Israël tegen Unifil, waarvoor het land 120 soldaten levert: '"We hebben contact opgenomen met onze Israëlische vriend om ons standpunt duidelijk te maken." Ook de Nederlandse minister Veldkamp heeft contact opgenomen met zijn Israëlische collega Katz (die onlangs VN secretaris-generaal Guterres als persona non grata de toegang tot het land ontzegde). Over het Israëlische optreden in Libanon zei Veldkamp: 'Ik heb aangegeven dat dit onacceptabel is. Ze moeten ermee stoppen en het moet zo snel mogelijk worden onderzocht,' zei Veldkamp, eraan toevoegend dat hij ook de aanval van Hezbollah op een bejaardentehuis nabij Tel Aviv veroordeelde, waar Holocaustoverlevenden van Nederlandse afkomst wonen. In Finland, dat 200 Unifil-soldaten levert, zei de minister van Defensie Antti Häkkänen dat er mogelijk opzet in het spel was. Zijn collega van Buitenlandse Zaken Elina Valtonen sloot sancties niet uit. De EU legde eerder dit jaar sancties op aan Israëlische kolonisten, maar Valtonen merkte op dat een verlenging ook gevolgen zou kunnen hebben voor de politieke besluitvormers van het land. Eerder drong ook Josep Borrell al aan op sancties tegen enkele ministers van de Israëlische regering vanwege hun haatzaaiende uitspraken die zouden aanzetten tot oorlogsmisdaden. Associatieverdrag Finland heeft net als Ierland en enkele andere landen aangedrongen op een bijeenkomst van de Associatieraad van de EU en Israël over de humanitaire situatie in Gaza. Maar Israël weigerde afgelopen zomer een ad hoc bijeenkomst van de raad. Wel wilde het land een reguliere bijeenkomst onder leiding van huidige EU-voorzitter Hongarije. Daar is het tot nu toe ook nog niet van gekomen. Borrell hoopt dat hij op het einde van zijn periode als EU-buitenlandchef de lidstaten nog een keer kan spreken over deze kwestie. Hij zei maandag dat er "genoeg bewijs" was om een discussie te rechtvaardigen over de naleving door Israël van zijn verplichtingen onder de EU-deal. "Niet alleen om te vragen naar — maar om te beoordelen of" het humanitaire recht wordt gerespecteerd, zei hij. Josep Borrell, Simon Harris en Pedro Sanchez zijn er ondanks de voortdurende verschrikkingen van de oorlog in Israël/Palestina/Libanon niet in geslaagd een doorbraak te forceren. De EU is ooit begonnen als een vredesproject. Nu komen de leiders van de lidstaten niet veel verder dan obligate verklaringen van medeleven met de oorlogsslachtoffers en vrijblijvende oproepen tot een staakt-het-vuren. Men zegt dat de nog altijd bestaande schuldgevoelens over de holocaust met name voor Duitsland een reden zijn om koste wat kost Israël te blijven steunen. Hoeveel schuld neemt de EU nu op zich door aan de kant te blijven staan, toe te kijken en Israël alle vrijheid te geven een nieuwe genocide te plegen?
Met Crime of the Century (1974) beleefde de symfonische rockgroep Supertramp hun doorbraak. We herkennen natuurlijk allemaal hits als ‘Dreamer’ en ‘School’.
Toch staan er meer prima nummers op het album, zoals het lied waaraan de plaat haar naam te danken heeft.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het Amerikaanse ministerie voor Justitie klaagt diverse politiebureaus aan wegens discriminatie. De toelatingsexamens zouden vrouwen en zwarte Amerikanen onrechtmatig benadelen. Critici vrezen echter dat de standaarden hierdoor omlaag worden bijgesteld.
De regering Biden heeft diversiteit hoog in het vaandel staan. ‘Equity’ is daarbij het toverwoord. Equity mikt net als equality op gelijkberechtiging en gelijke kansen, maar legt net even andere accenten: het wegnemen van barrières, het herstellen van historisch onrecht, en het gelijkmaken van het speelveld. Dat klinkt natuurlijk allemaal redelijk en nobel, maar in de praktijk leest men het welslagen van dit streven af aan een gelijkheid van uitkomsten.
Vraag is of dat ook mogelijk is zonder dat de kwaliteit in het geding komt. Je kunt wel willen dat kansarme jongeren ook de mogelijkheid hebben om dokter of ingenieur te worden, maar als je de exameneisen gestaag naar beneden bijstelt omdat bepaalde etnische groepen om allerlei redenen kwalitatief minder onderwijs krijgen, leidt dat tot brokken.
Desalniettemin gaat het Amerikaanse Ministerie van Justitie voortvarend te werk bij het bestrijden van vermeend onrecht op de arbeidsmarkt. Zo heeft ze de afgelopen tijd politiebureaus in verscheidene steden blafbrieven gestuurd, omdat hun toelatingsexamens zouden discrimineren. De meeste afdelingen geven dan toe. Gemeenten hebben geen zin in kostbare juridische procedures.
ANALYSE - van dr. Gerrit Dijkstra en Prof. dr. Frits van der Meer
Er is in de loop der jaren door de stapeling van regelingen een bestuurlijke spaghetti ontstaan (een term gemunt door de Nationale ombudsman) voor de afhandeling van schades van aardbevingen ten aanzien van het Groningerveld. Dit heeft geleid tot een ongelijke behandeling van gedupeerden.
Zo hebben de gedupeerden met de meeste schade veelal de geringste bedragen aan schadevergoeding ontvangen. Ongelijk omdat degenen die zich als eerste meldden door de NAM (lees Shell/Exxon Mobile) een bescheiden bedrag van enkele duizenden Euro’s ontvingen, maar wel een vaststellingsovereenkomst dienden te ondertekenden waarbij zij aangaven dat hiermee de schade afgehandeld was. Naarmate de regelingen veel soepeler werden, het aardbevingsgebied ruimer werd gedefinieerd en de schadeafhandeling door de overheid werd overgenomen (IMG) dienden zich ook gedupeerden aan (of die beweerden dat te zijn) die tot enkele tienduizenden Euro’s schadevergoeding ontvingen. Een wrange constatering.
Ongelijk ook met andere gasvelden die niet in het kerngebied liggen. Wat houdt die bestuurlijke spaghetti in? Je kunt een claim leggen bij een overheidsinstantie (het Instituut Mijnbouwschade Groningen: IMG). Ben je het niet eens met een besluit van het IMG kun naar de bestuursrechter die laagdrempelig is. En niet te vergeten, er geldt ook de omgekeerde bewijslast. Het IMG moet aantonen dat schades niet het gevolg zijn van de gaswinning en niet andersom.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tina Boleti begon in Londen te knutselen met elektronische muziek tijdens de COVID-lockdown van 2020, “om haar demonen uit te werpen”.
Haar debuut-EP Metropolis (2021) stond vol duistere elektronische muziek, hierop volgde al gauw de plaat Crime Seen (2022). En nu is daar Wasted Reflektions, waarop Boleti experimenteert met meer melodische zang.
RECENSIE - Afgezien van het feit dat we een regering hebben die bezig is om ons, net als alle geesteswetenschappers, het werk zo goed als onmogelijk te maken, zijn het gouden tijden voor de taalwetenschap. In de politiek telt de daad niet meer, het woord regeert: de grootste partij van Nederland kent geen concrete wapenfeiten, enkel grote woorden over anderen.
Hoe word je zo populair met niets anders dan beledigingen, halve waarheden en onzin? Ook dit fenomeen valt natuurlijk binnen het domein van de taalwetenschap.
Drie Leidse taalkundigen publiceerden deze week een boek over de kracht van taal in het openbare leven, met een bijzondere invalshoek: de verdedigingsstrategieën van politici en andere publieke figuren na controversiële uitspraken. Van ‘Dat heb ik nooit gezegd’, via ‘Het is uit de context gehaald’ en ‘Ik was dronken’ tot ‘Moet je horen wie het zegt!’
Het boek imponeert alleen al door de overvloed aan voorbeelden. Het telt 320 pagina’s, waarin de voorbeelden over elkaar heen buitelen: van Akwasi, die op de Dam riep dat hij ‘een Zwarte Piet hoogstpersoonlijk op zijn gezicht zou slaan’ en later verklaarde dat dit geen oproep tot geweld kon zijn omdat Zwarte Piet niet bestaat, tot PVV-Kamerlid Raymond de Roon, die over Recep Erdoǧan zei: ‘Nu komt de islamitische aap uit de mouw’ en vervolgens stelde dat hij slechts een bestaande uitdrukking gebruikte.
RECENSIE - Tim ’s Jongers heeft een boek geschreven waarin hij, zoals de titel al verklapt, dingen over armoede vertelt en waarbij hij zich specifiek richt tot het niet arme deel van de bevolking. Voor degenen die ’s Jongers niet kennen: hij is een Belgisch wetenschapper en publicist, die in Nederland onderzoek deed naar armoede bij onder andere de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving. Hij is bekend bij het grote publiek als columnist bij onder andere De Volkskrant en De Correspondent, en door zijn eerdere boek Beledigende Broccoli. Momenteel is hij directeur van de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de PvdA.
Om te beginnen bij het begin: ’s Jongers heeft een uitermate leesbaar boek geschreven. Hoewel het onderwerp zwaar en bij tijd en wijlen schrijnend is, is de schrijfstijl dermate vlot dat je blijft lezen. ’s Jongers is zelf opgegroeid in armoede. Hij maakt van dat gegeven zeker geen ‘armoede peepshow’, zoals hij het zelf verwoordt (p13), maar zet het sporadisch en (daardoor?) zeer effectief in om zaken te illustreren. Het deed me een beetje denken aan de boeken van Geert Mak, die bij het beschrijven van grote lijnen in de geschiedenis ze door middel van een anekdote tot leven brengt.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Herrie, maar lekkere herrie, zo zou ik The Velveteers omschrijven. Ze hebben goed naar hun voorgangers in de jaren ’70 en ’90 geluisterd, zo te horen.
Geven ze zelf ook toe, maar de Velveteers willen niet klinken als een band uit het verleden. “Ons doel is altijd geweest om te klinken als een mix van alles”.
Jonathan Bree is een singer-songwriter uit Nieuw-Zeeland die per ongeluk doorbrak met dit nummer, dat inmiddels 35 miljoen weergaven op Youtube heeft.
Voor het concept van Spandex maskers en een jaren ’60-sfeer lijkt de regisseur leentjebuur te hebben gespeeld bij Sia’s Cheap Thrills.
Ik heb er hier al wel eens eerder op gewezen, maar Juliette Lewis is niet enkel een verdienstelijk actrice. Ze kan ook nog een overtuigend potje rocken.