Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag weer een stuk van filosoof en jurist Ron Ritzen.
“Slechts 1.25% van alle delicten wordt bestraft” en “Wie na geweld aangifte doet, wordt dubbel gepakt“: twee vette koppen die niet zouden misstaan in de Telegraaf, maar die regelrecht uit de krant komen die zichzelf regelmatig op de borst klopt vanwege haar onovertroffen kwaliteit. NRC dus.
De koppen kwamen uit de mond van Paul Andersson Toussaint, die acht jaar lang vaste freelancemedewerker van M, het magazine van het NRC, was. Zijn meest recente boodschap is ontluisterend, althans zo lijkt het.
De boodschap was helder. De werkelijkheid voor veel gewone Nederlanders is dat er nauwelijks iets met hun aangifte bij de politie wordt gedaan. Deze geeft niet thuis, behandelt het slachtoffer als de echte crimineel of hoort met zichtbare tegenzin de verhalen van belaagden aan. Andersson Toussaint hoorde er tientallen verhalen over in zijn omgeving. Verhalen over mensen die werden bedreigd, soms met een vuurwapen of een samoeraizwaard, of geterroriseerd door buren. “Sommigen lukte het om aangifte te doen, maar nooit werd door justitie ingegrepen.” Hij weet uit eigen journalistiek onderzoek “dat in bepaalde wijken in Amsterdam het vertrouwen in de politie en justitie volledig is verdwenen en vrijwel niemand meer aangifte doet van bedreiging, geweld of diefstal.”
Andersson Toussaint onderbouwt zijn anecdotes ook met harde cijfers. Zo luidde de voormalig procureur-generaal Docters van Leeuwen al ruim vijf jaar geleden de noodklok. Hij rekende “toen voor dat per jaar acht miljoen delicten plaatsvinden in ons klunzenkoninkrijk. Met 95 procent gebeurt niets. Het laagste percentage in Europa. In slechts 1,25 procent van de gevallen wordt er wat gedaan. En daarvan leidt maar een deel tot een veroordeling.”
Ook wetenschappelijk onderzoek laat ontluisterende cijfers zien: “Uit een omvangrijk wetenschappelijk onderzoek, The burden of crime in the EU, bleek in 2007 dat veel voorkomende criminaliteit als geweld, overvallen, bedreiging en inbraak in Nederland ruim boven het gemiddelde in de Europese Unie ligt. Nederland staat op de vierde plaats, na het Verenigd Koninkrijk, Ierland en Estland. Geweldpleging (assault) lag in Nederland maar liefst 50 procent hoger dan het EU-gemiddelde en was het afgelopen decennium juist toegenomen.”
Monica de Boer, bijzonder hoogleraar vergelijkende bestuurskunde/Internationalisering van de politiefunctie (VU), werd eveneens aangehaald: aangiftecijfers zeggen volgens haar net zoveel over de kwaliteit van de politie als weerberichten over de invloed van het KNMI op het weer. Zij wees op recent Brits onderzoek, waaruit bleek dat 250 strafbare feiten gemiddeld tot één veroordeling leiden.
De conclusie is duidelijk: het aantal geweldsdelicten ligt hoog en met aangiftes wordt bar weinig gedaan.
Maar klopt het verhaal ook? Voor zover zijn bronnen te controleren zijn, neemt Andersson Toussaint namelijk een loopje met de feiten. Zo beweert hij dat uit het onderzoek The burden of crime in the EU uit 2007 blijkt, dat “veel voorkomende criminaliteit als geweld, overvallen, bedreiging en inbraak in Nederland ruim boven het gemiddelde in de Europese Unie ligt.” Maar dat staat niet in het rapport. Qua inbraak zit Nederland niet boven, maar juist onder het EU-gemiddelde. Voor berovingen en overvallen geldt dat Nederland zelfs ver onder het EU-gemiddelde zit. Sterker nog, Nederland behoort wat dit aspect betreft tot de veiligste landen.
Qua geweld en bedreiging scoort Nederland met 4% inderdaad hoog, want het EU-gemiddelde is 3%. Maar ook hier past een kanttekening. Zo vinden Italianen dat corruptie in hun land niet of nauwelijks voorkomt. Italië behoort tot de minst corrupte landen en ze laten de Denen, die net onder het EU-gemiddelde zitten, ver achter zich. Maar de rangorde van Transparcy International in 2005 laat toch echt een heel ander beeld zien. Italië is ook in 2004 naar Europese maatstaven behoorlijk corrupt en kan zich meten met landen als Zuid-Korea en Tunesië. En Denemarken? Dat behoort al jaren tot de minst corrupte landen. Maar de Denen en Italianen zien dat kennelijk anders.
Wie Nederland wil laten scoren als onveilig land, moet zich ook realiseren dat met het aantal ‘hate crimes’ Nederland bovengemiddeld scoort. Nederland is koploper als het om fietsendiefstal gaat: ruim twee keer zoveel als het EU-gemiddelde. Dat telt dus ook mee in de rangorde.
Andersson Toussaints verhaal wordt nog vreemder. In het door hem aangehaalde rapport is namelijk ook onderzocht hoe tevreden burgers zijn over de politie. Hier scoort Nederland op het niveau van Groot-Brittannië, net boven het EU-gemiddelde. En dat is merkwaardig. Van alle delicten wordt in Nederland 1.25% bestraft; in Groot-Brittannië is dit slechts 0.2%. Dat enorme verschil is niet terug te vinden in de (on)tevredenheid.
Bovendien is Nederland, anders dan Andersson Toussaint suggereert, koploper als het gaat om het melden van inbraak. Maar ook dat gegeven past helemaal niet in het betoog van Andersson Toussaint en zien we dus ook niet terug.
Interessant is ook waarom mensen geen aangifte doen. Is dat vanwege het feit dat ze worden ontmoedigd door het lakse justitiële apparaat, zoals Andersson Toussaint suggereert? Zelf zeggen de burgers van niet. Dat de politie niet coöperatief was (police wouldn’t do anything), wordt slechts door 11% genoemd. Andere redenen waren dat men het gewoon niet serieus genoeg vond om aangifte te doen (42%) of dat men het zelf had opgelost (24%). Of men wist het eigenlijk gewoon niet meer (22%).
Nog een saillant detail: het rapport mag dan wel in 2007 verschenen zijn, maar het had de auteur gesierd als hij had vermeld dat de onderzochte cijfers maar tot 2004 – en in een enkel geval tot 2005 – liepen.
Ook goochelt de auteur op een vreemde manier met andere cijfers. Zo haalt hij Docters van Leeuwen aan die al in een interview in 2004 beweerde dat er 100.000 zaken voor de rechter. Maar wie de cijfers van het CBS erop naslaat, ziet iets heel anders. In 2003 kwamen er volgens het CBS bij de rechter in eerste aanleg 135.600 kantonstrafzaken en 134.600 rechtbankstrafzaken. Pakweg 170.000 meer dan Docters van Leeuwen zag.
Andersson Toussaint haalde een interview aan met Monica de Boer in het NRC (17 januari 2009), maar ook haar citeert hij buitengewoon eenzijdig. Aangiftecijfers zeggen inderdaad niet veel, zij ze, maar ze zei vervolgens nog veel meer.
In een reactie op de Utrechtse hoofdcommissaris die stelde dat de aangiftebereidheid onder de bevolking hetzelfde is gebleven, reageerde De Boer met scepsis: “Kennelijk is het totale volume aangiftes er gelijk gebleven. Mij viel juist op dat Utrecht méér aangiften van de burgers wil. De politie moet veel moeite doen om de burger zo ver te krijgen dat hij misdaad meldt. Nu wordt aangifte per internet aanbevolen, om die meldingen maar te laten komen.” Terwijl Andersson Toussaint beweert dat politie bij aangifte niet vooruit te branden is, komt De Boer met een volstrekt tegengestelde bewering.
Ook over slachtofferenquêtes wist De Boer iets interessants te melden: “Ik ben ook wel eens gebeld. Is uw fiets ooit gestolen, moest u lang wachten op de politie, werd uw klacht goed afgehandeld? Het zijn momentopnames van je veiligheidsbeleving binnen je eigen kleine wijk.” Het onderzoek waarop Toussaint Andersson zich baseert zijn nu juist slachtofferenquêtes, maar deze kanttekening in het interview paste kennelijk niet in zijn verhaal.
De conclusie is dan ook dat Andersson Toussaint goochelt met cijfers, alleen die gegevens uit een onderzoek gebruikt die zijn opvattingen bevestigen en buitengewoon eenzijdig citeert. Kortom, een merkwaardig artikel, maar naar de maatstaven van het NRC kennelijk uitstekend.
Een paar maanden eerder sloeg Andersson Toussaint in het NRC ook al de plank mis. Hij beschuldigde Utrechtse criminologen van het wegmasseren van cijfers. De wetenschappers onderzochten ‘delictprofielen’ en wilden weten welk soort misdaden door welke groep jongens werden begaan. Door vermogensdelicten met geweld domweg niet als geweld te definiëren, belazerden de onderzoekers de boel.
Die aantijging was volstrekt onjuist. De onderzoekers hanteerden een gangbare indeling, die ook het CBS gebruikt: namelijk geweldsdelicten en vermogensdelicten (met en zonder geweld). Niets nieuws onder de zon. Maar Andersson Toussaint bracht het nieuws alsof hij hoogstpersoonlijk een complot had blootgelegd.
NRC organiseerde vervolgens het verdere verloop van de reputatieschade door op de site een zogenaamde expertdiscussie te organiseren. Dat bleek zijn effect niet te missen. Op een enkele uitzondering na spraken de reageerders op de site van het NRC schande over de bevooroordeelde wetenschappers. Dat het NRC de kluit belazerde, viel kennelijk niemand op. De reageerders waren geen van allen experts.
Maar kennelijk heeft het NRC de smaak te pakken en mocht Andersson Toussaint het kunstje herhalen. De criminologen werden ingewisseld voor nieuwe pispaaltjes: de politie. Who’s Next?
Reacties (37)
Heb het ook gelezen. Vond het een vreemd verhaal, journalistiek gebasseerd op eigen ervaring en verhalen van kennissen.
Overigens lees ik in het door jou en Toussaint aangehaalde rapport wel:
“Risks of being assaulted were found to be highest in the United Kingdom, Ireland the Netherlands, (..)”
“In 2004 levels of crime were most elevated in Ireland, the United Kingdom, Estonia, The Netherlands and (..)”
En verder zie ik ook dan NL op 4 staat in de grafiek ‘risico om slachtoffer te worden’. Maar inderdaad – zoals je hierboven meldt – ondergemiddeld scoort op inbraak.
Beschrijving NL, tot slot: “In the EU context The Netherlands has remained a high crime country, though not for all types of crime. Exposure to drugs-related problems seems to have decreased. The prevalence of hate crimes is comparatively high.”
Enfin, ik vrees dat de cijfers wat duiding behoeven.
IMO heeft Toussaint een stukje geschreven wat de spijker aardig op de kop raakt. En dat doe ik op basis van m’n eigen ervaringen met de politie, en die van vrienden en collega’s. Dat haalt het natuurlijk niet met de opgeleukte statistieken die jij aanhaalt, dat klopt. Allemaal N=1 gevallen, ook al zijn ’t er twintig.
Ik durf wel een stapje verder te gaan dan toussaint: ons zo hooggeprezen recht is maar een stapje verwijderd van de middeleeuwen, en justitie en politie leven nog ergens in 1950 qua middelen en gedachtengang.
@perik: grappig, een journalist mag wel op eigen ervaring en verhalen van kennissen buitenlandreportages schrijven (pak ’t magazine-gedeelte d’r maar bij), of persberichten, maar zodra het gaat over de politie mag dat opeens niet, en moet de klassieke lijn van het overschrijven van persberichten worden gevolgd?
@1: op het punt van ‘geweld & bedreiging’ scoort Nederland inderdaad hoog, maar dat staat ook in mijn stukje. De cijfers behoeven inderdaad duiding. Vandaar mijn voorbeeld van Italië en Denemarken.
@2: de opgeleukte stastieken zijn die statistieken die Andersson Toussaint zelf aanhaalt. Het is een beetje goedkoop om alleen die cijfertjes aan te halen die handig zijn. En dat is precies wat Andersson Toussaint doet.
“Maar klopt het verhaal ook?”
Je geeft het antwoord even verderop:
“Van alle delicten wordt in Nederland 1.25% bestraft”
Typisch gevalletje van de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Ron Ritzen beschuldigt Andersson Toussaint er van met cijfers te goochelen, eenzijdig te citeren en selectief gegevens te gebruiken. In dit artikel doet Ritzen zelf echter niks anders om Toussaint onderuit te halen. En dan te bedenken dat Ritzen heeft een weblog op drogredenen.nl heeft. Pfffff, wat een hypocriet!
@6: Je geeft geen argumenten.
1.25% is wel erg laag en dat cijfer klopt dus?
Journalistiek anno 2009: vorm een mening en zoek er passende cijfers bij…
Toch niet de Ritzen die het onderwijs in Nederland zo ongelooflijk heeft verbeterd?
Makkelijker is het bericht gewoon over te nemen:
http://www.welingelichtekringen.nl/vrijwel-niemand-doet-aangifte-in-nederland.html
@8: Nee, waarschijnlijk klopt dat cijfer niet. Andersson Toussaint baseert zich op een getal van Docters van Leeuwen, dat niet juist is. Het aantal zaken dat bij de rechter komt was in 2003 niet 100.000, maar 270.000. Die ‘270.000’ bestaat pakweg voor de helft uit kantonstrafzaken. Laten we die buiten beschouwing (want het gaat voornamelijk om verkeersovertredingen), dan blijven er zo’n 135.000 over voor de rechtbank. Dat is al een derde hoger dan waar Docters van Leeuwen het over had. Dat is hem in zoverre niet aan te rekenen, omdat de cijfers van 2003 ten tijde van het interview nog niet bekend waren. (Het geeft wel aan dat hij de ontwikkelingen niet goed meer kon inschatten, maar hij was toen al 6 jaar bij het OM. Hij werkte daar drie jaar nadat hij na een rel met Sorgdrager door haar werd ontslagen.)
Andersson Toussaint beschikt wel over die cijfers van 2003 van het CBS, maar negeert deze.
Verder zijn het verhaal moeilijk te controleren. Hoe betrouwbaar is de bewering dat 4 à 5 procent van alle gevallen door de rechter wordt behandeld? En dat er 8 miljoen delicten waren?
Het SCP gaat in elk geval uit van 4.6 miljoen delicten in 2004. In 1,3 miljoen gevallen werd aangifte gedaan. In 2008 werd de burger met 5,2 miljoen delicten geconfronteerd. Volgens het SCP werd 35% van de misdrijven bij de politie gemeld. Van die meldingen wordt in 52% van de gevallen een proces-verbaal opgemaakt als het om geweldsdelicten gaat; 81% als het om vermogensdelicten gaat (vanwege de verzekering, die een bewijs eist) en 67% als het om vernielingen gaat. De rechter veroordeelt in 92% van de gevallen.
Kortom, het SCP gaat uit van andere getallen, waarmee het ongelijk van Andersson Toussaint nog niet vaststaat. Maar vooralsnog zie ik geen reden om de cijfers van het SCP en het CBS te wantrouwen.
@10: maakt dat wat uit? Ik ben niet Jo, maar Ron Ritzen. En ja, wel familie.
@12 Dan Ron, vraagje. Je schreef: (..) De rechter veroordeelt in 92% van de gevallen.
In 92% van welke gevallen?
@3 Gronk.
POLITIE DOET NIKS!
“In mijn leven is mijn fiets al zeker een keer of tien gestolen. Ook de fietsen van mijn kinderen en mijn vriendin zijn vaak gestolen. Soms doe ik aangifte maar nog nooit heb ik een fiets teruggekregen. Volgens een Europees Rapport is Nederland topper op het gebied van fietsendiefstal. En de politie doet niets. Het loopt de spuigaten uit, potdomme.”
Zo, weer een artikeltje voor het NRC klaar.
“De conclusie is dan ook dat Andersson Toussaint goochelt met cijfers, alleen die gegevens uit een onderzoek gebruikt die zijn opvattingen bevestigen en buitengewoon eenzijdig citeert. Kortom…”
…hij gedraagt zich als de meeste andere journalisten. Begrijp het dan: cijfers zijn tegenwoordig alleen nog een manier om je eigen gelijk te illustreren. En dan vooral voor anderen dan degene die die cijfers geproduceerd hebben.
@7: Het is me te veel werk om alle onjuistheden en kromme redeneringen in het artikel te benoemen maar een goed voorbeeld is deze alinea:
“Interessant is ook waarom mensen geen aangifte doen. Is dat vanwege het feit dat ze worden ontmoedigd door het lakse justitiële apparaat, zoals Andersson Toussaint suggereert? Zelf zeggen de burgers van niet. Dat de politie niet coöperatief was (police wouldn’t do anything), wordt slechts door 11% genoemd. Andere redenen waren dat men het gewoon niet serieus genoeg vond om aangifte te doen (42%) of dat men het zelf had opgelost (24%). Of men wist het eigenlijk gewoon niet meer (22%).”
Jouw conclusie dat de burgers zelf zeggen dat ze niet (of slechts 11%) worden ontmoedigd door het lakse justitiële apparaat is nogal uit de lucht gegrepen. De aangehaalde cijfers geven daar geen uitsluitsel over.
Zie http://www.europeansafetyobservatory.eu/downloads/EUICS%20-%20The%20Burden%20of%20Crime%20in%20the%20EU.pdf tabel op pagina 71 en verder.
Als je die alinea goed leest en vergelijkt met de bron van de cijfers snap ik niet hoe iemand jou serieus kan nemen als je Toussaint beschuldigd van het spelen met cijfers, eenzijdig citeren en drogredeneringen.
@perik,15: Ik bedoel het soort gevallen van ‘hond van kantinedame bijt je in je benen, het kost je anderhalve dag om daar aangifte van te doen, bij aangifte doen wordt je zelf behandeld als degene die het probleem veroorzaakt heeft, en als klapper op de vuurpijl mag je *zelf* de NAW-gegevens van de eigenaar aanleveren omdat ze dit soort dingen zien als ‘een verzekeringszaak”.
Ook een leuke: Bareigenaar slaat lastige klant met ’n fles op z’n kop, halve cafe opgeroepen als getuige, leggen allemaal nietszeggende verklaringen af, bareigenaar staat na 3 dagen voorrarrest weer op straat. Juridisch helemaal correct, maar voor de lastige klant toch ietwat lullig.
Dito voor agressieve buurmannen die na een aangifte de laklaag van je auto even onderhanden nemen. Tsja, verzekeringszaak, he?
En wat ik al zei, allemaal N=1. Moet ook wel, want van dit soort dingen zijn geen statistiekjes. De politie vraagt niet aan mensen die aangifte doen of ze tevreden zijn over het verloop en de duur van het geheel, en of er dingen beter kunnen.
D’r valt best nog het nodige te verbeteren aan ’t beleid dat de politie krijgt opgelegd, en de manier waarop de politie dat uitvoert. En dat kun je wel gaan downplayen met officieel erkende statistiekjes (haha), maar waarom?
@hugo: toppertje: die tabel is een tabel over ‘all countries’. Niet voor nederland alleen. En hoewel ’t voor de cijfers relatief weinig uitmaakt vind ik ’t klunzig om de data uit het *totaal* te nemen, terwijl Toussaint het voornamelijk heeft over geweldszaken.
@18 Ik snap je. Het punt is dat je als journalist een zekere afstand dient te nemen tot je onderwerp, zeker als je hoogdravende conclusies wilt trekken.
Ik bedoel: ik voel altijd een zekere weerzin opkomen bij de aanblik van politie-agenten. Ik vind het ongemanierde autoritaire quotahorken. Tegelijkertijd ben ik er ook wel blij mee dat ik ze – eventueel – kan bellen als er een lastige klant is. (En dan zijn ze er snel..)
Geen van beide ‘ervaringen’ rechtvaardigt een algemeen oordeel. Hooguit is het een begin om eens verder te graven. Ik deel het ‘gevoel’ dat Toussaint beschrijft, maar ik had liever gezien dat hij zijn huiswerk beter had gedaan. En terecht rekent Ritzen hem daarop af.
@perik: Het punt is dat je als journalist een zekere afstand dient te nemen tot je onderwerp
Dus Toussaint had niet moeten vermelden dat-ie zelf inelkaargeslagen was? Hij had zich niet moeten ‘verlagen’ tot anekdotische argumenten, ondanks dat dat het enige is wat z’n punt kan onderbouwen? Want in de officiele statistieken zul je dit soort dingen nooit terugvinden. Niet zozeer omdat die dingen gefalsificeerd zijn, maar omdat ze totaal niet mappen op de intensiteit van de gevoelens die er leven bij geweldsslachtoffers.
Daarnaast vind ik de manier waarop Ritzen hier Toussaint daarop ‘afrekent’ een dieptepunt. Ritzen leeft in een andere wereld: de wereld waarin geweldsmisdrijven alleen maar cijfertjes zijn, en er nooit iets echt gebeurd. Als je iemands ervaringen gaat platslaan en ontkennen met uit z’n verband getrokken statistieken (ja, de cijfertjes uit het kopje ‘assault and threaths’ kun je echt vergelijken met een kloppartij waarvan je weken in het ziekenhuis ligt), dan is dat IMNSHO gewoon hufterig.
Als Ritzen Toussaint een weerwoord had willen geven, dan had-ie iets moeten zeggen als ‘ondanks alle moderne techniek en antiterrorismewetgeving is het nog steeds knap lastig om 3 mannen met een vaag signalement op te pakken. Zelfs al hadden we heel amsterdam volgehangen met camera’s, want die camera’s leveren ook niet de beste beelden. Zo’n buurtonderzoek levert zelden iets op, en daarom is d’r niet voor gekozen om dat op te zetten. En ja, dat soort dingen moet de politie beter uitleggen.’
@gronk. Misschien moeten we even de twee discussies uit elkaar halen.
Allereerst: heeft Toussaint goed journalistiek werk geleverd? Ik vind van niet, Toussaint had meer bronnen mogen raadplegen en had niet moeten cherrypicken met de cijfers.
Tweeds: gaat Ritzen met zijn cijfers voorbij aan de werkelijkheid? Dat zou kunnen. Maar daar gaat zijn verhaal in eerste instantie niet over. Hij reageert op Toussaint en wil de door hem gebruikte cijfers weerleggen, en dat is prima.
Hier is nog een aardige link voor meneer Ritzen: een lezenswaardig artikel uit 2002 in Trouw dat onder andere een langere tijdspanne omvat m.b.t de criminaliteitscijfers:
“In de afgelopen veertig jaar is misdaad in Nederland uitgegroeid tot een probleem van enorme omvang. Het totaal aantal geregistreerde misdrijven steeg met 1000%, van 132.000 in 1960 tot 1,3 miljoen in 1999. Het aantal geregistreerde misdrijven per 100.000 inwoners tussen 12 en 79 jaar steeg van 1500 in 1960 naar net onder de 10.000 in 1999. Het werkelijk aantal in 2000 gepleegde misdrijven wordt door het Centraal Bureau voor de Statistiek overigens geschat op 4,8 miljoen. [..] Van de geschatte 4,8 miljoen in 2000 gepleegde misdrijven eindigde slechts een kleine drie procent in een veroordeling.”
http://www.trouw.nl/krantenarchief/2002/01/12/2144754/Stop_de_misdaad.html?all=true
In plaats van het belachelijk maken van de journalist Touissant kan Ritzen zich beter eens afvragen hoe deze explosie van criminaliteit heeft kunnen plaatsvinden. Let wel, dan gaat het dus over een verZESvoudiging van de criminaliteitscijfers in Nederland per hoofd van de bevolking sinds 1960.
Waarom word ik trouwens al jaren doodgegooid met alle berichtgeving rondom Kopenhagen en het terugbrengen van onze CO2-uitstoot naar het niveau van twintig jaar geleden, maar hoor ik nooit eens een politicus de ambitie of de noodzaak uitspreken om criminaliteit in Nederland terug te brengen naar het niveau van bijvoorbeeld 1980? Deze hele ontwikkeling wordt in de nationale media feitelijk doodgezwegen. Hooguit hoor je dat in vergelijking met vorig jaar het aantal inbraken bijvoorbeeld met 5% is af- of toegenomen. Maar over die verzesvoudiging sinds 1960 gaat het nooit. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Of wil men simpelweg geen slapende honden wakker maken?
@23 (..) afvragen hoe deze explosie van criminaliteit heeft kunnen plaatsvinden.
Helemaal gelijk. Ik vrees alleen dat dat uitmondt in een stevig debat tussen ‘law&orders’ en ‘sociaal-economische nivelleerders’. Kunnen we allemaal weer linksrechts fijn onze verbale loopgraven warm gaan houden. De argumenten wederzijds kan ik ook al voorspellen.
Niks mis mee dus, maar ik vrees de uitkomst.
@24: …gelardeerd met een statistieksausje waar je van alles in kunt lezen (en bewijzen), afhankelijk van je achtergrond.
@25 :-) Precies. En dat uiteraard afhankelijk van je mening die dag.
@23& 24 Ik vrees alleen dat dat uitmondt in een stevig debat tussen ‘law&orders’ en ’sociaal-economische nivelleerders’.
Kan ik me iets bij voorstellen, maar ik zie zelf liever dat die discussie dan maar weer eens gevoerd wordt dan dat de hele ontwikkeling doodgezwegen blijft.
Overigens hebben de law&order types tot dusverre de discussie nog nooit in hun voordeel kunnen beslissen. Er overheerst bij het merendeel van de beleidsmakers nog steeds het idee dat criminaliteit inderdaad slechts door armoede e.d. wordt ingegeven en zodoende ook door nivellering kan worden opgelost.
Als je het mij vraagt heeft is de houdbaarheid van die laatste dominante benadering zijn failliet al lange tijd voorbij, te meer omdat deze benadering de explosieve toename van de criminaliteit op zijn minst niet heeft kunnen terugdringen (en misschien zelfs heeft verergerd). Terwijl een werkelijk zero-tolerance, law&order beleid hier nooit van de grond gekomen is, en dus eigenlijk nog echt geprobeerd zou moeten gaan worden.
Daar is echter wel meer voor nodig dan alleen wat hervormingen bij het politie-apparaat. Dan zul je ook bij het OM en de rechterlijke macht een aantal fundamentele veranderingen moeten doorvoeren. De ambtelijke top van deze instituties zal zich daartegen met hand en tand verzetten. De status quo is voor hen moreel rechtvaardig en daarom verkieslijker.
@27 Karel. Aardige voorzet. Het zal je wellicht niet verbazen dat ik meer geloof in ‘de andere’ richting.
Overigens: het zou best kunnen hoor dat je met een ‘law&order’-aanpak de criminaliteit ernstig terug kunt dringen, of in ieder geval uit het oog kunt houden. Voorbeelden genoeg van dat soort maatschappijen.
Punt is dat de economische en maatschappelijke kosten daarvan hoog zijn. Je privacy gaat er aan, iedereen is verdacht, het justitie-apparaat gaat enorm veel kosten, er ontstaat een groep tweede-kanslozen (namelijk zij met een strafblad) en je krijgt te maken met een zeer autoritaire overheid. Wat mij betreft: dan maar liever af en toe een fiets kwijt.
Een geheel genivelleerde samenleving overigens – ook prima crimi-aanpakker – is ook niet mijn ding. Maar dat criminaliteit veelal voortkomt uit de armste sociale klassen, lijkt toch aan te geven dat je het daar moet zoeken. Er zit voor mij wel wat logica in. En dan is de vraag uiteraard: opleiden of opsluiten. Ik ben meer voor opleiden. Enfin, hier gaan we nu al niet uitkomen, vrees ik.
Overigens ben ik er ook wel voor om bij ‘kleine criminaliteit’ eens vaker te kijken naar alternatieve rechtsvormen. Met name restorative justice vind ik erg interessant, omdat je daarmee zowel het slachtoffer recht doet als de dader een tweede kans geeft.
Kortom, er zijn imho meer opties dan alleen ‘law&order’ of ‘nivelleren’. Maar ja, dan zal er ergens iemand uit zijn stelling moeten komen.
@14 Perik: Het gaat om dan 92% van de zaken die het OM aandraagt.
@21 Gronk: “Daarnaast vind ik de manier waarop Ritzen hier Toussaint daarop ‘afrekent’ een dieptepunt. Ritzen leeft in een andere wereld: de wereld waarin geweldsmisdrijven alleen maar cijfertjes zijn, en er nooit iets echt gebeurd.” Vreemde kritiek. Wat weet jij van mij? Maar los daarvan: het is enkel een persoonlijke aanval. Met inhoudelijke kritiek heeft dit niets van doen.
@21 Gronk: “Als je iemands ervaringen gaat platslaan en ontkennen met uit z’n verband getrokken statistieken (ja, de cijfertjes uit het kopje ‘assault and threaths’ kun je echt vergelijken met een kloppartij waarvan je weken in het ziekenhuis ligt), dan is dat IMNSHO gewoon hufterig.” Dit verwijt is onbegrijpelijk. Toussaint komt met cijfers en ik geef aan waarom die cijfers niet kloppen. Dat heeft niets met platslaan van ervaringen te maken. Je hanteert bovendien een zieligheidsargument (“…weken in het ziekenhuis…”), dat inhoudelijke geen enkele betekenis heeft.
@21 Gronk: “Als Ritzen Toussaint een weerwoord had willen geven, dan…..” Weer onjuist. Toussaint beweert iets en ik reageer inhoudelijk (ik wel…) op die beweringen. Maar Perik heeft dat punt heel helder uitgelegd.
@21 Gronk: “Hij had zich niet moeten ‘verlagen’ tot anekdotische argumenten, ondanks dat dat het enige is wat z’n punt kan onderbouwen?” Hè??? Het enige dat z’n punt kan onderbouwen? Heb jij zijn stuk eigenlijk wel gelezen? Toussaint onderbouwt zijn stuk wel degelijk en verwijst onder meer naar het rapport dat juist niet uitgaat van officiële statistieken, maar van ervaringen van mensen. Alleen, zijn weergave deugt niet.
@17: Hugo, met evenveel gemak kan ik – net als jij dus – zeggen dat het me te veel werk om alle onjuistheden en kromme redeneringen in je reactie te benoemen. Kortom, een flauw trucje dat ook ik kan opvoeren.
Ik ben het wel met je eens dat ik had moeten vermelden dat cijfers over het niet-reageren niet specifiek betrekking hadden op de Nederlandse situatie. Klopt.
Op basis van jouw paar opmerkingen snap jij niet hoe iemand mij serieus kan nemen als ik Toussaint beschuldigd van het spelen met cijfers, eenzijdig citeren en drogredeneringen.
Maar zullen we nu eens in plaats van jouw algemeenheden even heel concreet worden over de harde feiten? Wil jij hier serieus beweren dat Toussaint gelijk heeft dat in het door hem geciteerde rapport staat dat het percentage inbraken in Nederland ruim boven het gemiddelde in de Europese Unie? En wil jij serieus beweren dat dit ook geldt voor berovingen? En wil jij ook staande houden dat er in Nederland rond 2003 acht miljoen delicten plaatsvonden? Wil je beweren dat er (in 2003) in Nederland 100.000 zaken voor de rechter komen?
En nu even niet wegduiken in algemeenheden, maar gewoon een inhoudelijk antwoord ;-)
@ron: als je een seven-achtige discussie wilt over cijfertjes en statistiekjes, dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Dat soort discussies zijn IMHO zinloos, omdat de aanwezige statistieken te vatbaar zijn voor cherrypicken, plus dat ze heel vaak niet meten wat je wilt weten, dat ze te geaggregeerd zijn (bv. het op een hoop gooien van ‘assault’ en ’threats’.), en dat je te maken hebt met veranderende definities en veranderd aangiftegedrag (en aangifteopneem-beleid).
En dat vind ik jammer, want een discussie in de stijl van ‘Toussaint gebruikt de verkeerde cijfers’ gaat helemaal voorbij aan het punt wat Toussaint eigenlijk wil maken (en wat jij hier probeert te bagatelliseren):
*dat de politie beleidsmatig nogal wat steken laat vallen als het gaat om op het opnemen van aangiftes (ik ben niet geinteresseerd in de NAW-gegevens van degene die mij inelkaargemept heeft, maar degene die dat gedaan heeft heeft er meer belang bij om mijn NAW-gegevens te hebben — en ja, dat is een ontzettende kan wormen).
* dat de politie qua IT nog in het jaar nul staat — waarom kan ik niet een vantevoren opgestelde verklaring inleveren, die in de aangifte laten copypasten en daar doorheenlopen met een agent?
* dat de politie *echt* nog eens wat moet doen aan de sociale vaardigheden van degenen die aangiftes opnemen. Het is een ding om kritisch te zijn, maar zeg dat dan voor je een aangifte opneemt, en doe niet alsof het allemaal werk is waar je helemaal geen zin in hebt.
Etcetera. De discussie over ‘boehoehoe, journalistieke wanvertoning van toussaint’ kan me gestolen worden. Als je die perse toch wilt voeren, dan kan ik PVV’ers niet anders dan gelijk geven, hoezeer me dat ook tegen de borst stuit: dat de intellectuele verrotting bij juristen zo ver is doorgeslagen dat ze reddeloos verloren zijn.
@gronk: als je het gebruik van statistiek echt zo zinloos vindt, dan had je je reactie in eerste instantie bij het stuk van Toussaint moeten posten. Hij is degene die met statistieken op de proppen komt. Je verontwaardiging is dus behoorlijk selectief.
Dat de discussie je gestolen kan worden, blijkt inderdaad uit je reacties. Feit blijft dat door artikelen als die van Toussaint onjuistheden worden gegenereerd. In Welingelichte Kringen konden we n.a.v. zijn artikel lezen dat er in Nederland jaarlijks acht miljoen delicten worden gepleegd. Zo gaan getallen dus hun eigen leven leiden.
Het is ook wel erg gemakkelijk om de statistiek met één klap van tafel te vegen. Ongetwijfeld wordt er misbruik van statistiek gemaakt, maar dat geldt ook voor wetenschap in het algemeen. Om daar nu de conclusie uit te trekken dat cijfers betrekken in een discussie duiden op intellectuele verrotting (tsjonge jonge…gronk, kan het een beetje zakelijker) vind ik – met alle respect – aperte nonsens. Ooit van Lucia de B. gehoord? En van de weigering van de bij die zaak betrokken juristen om eens te goed luisteren naar echte statistici? Uitgerekend in die kringen zul jij veel gehoor vinden met je aversie tegen cijfers. Als er iets is wat juristen zouden moeten leren, is dat er naast een juridische argumentatie ook een empirische argumentatie bestaat. Helaas roepen die net als jij dat die discussie hen gestolen kan worden.
@ron: je haalt statistiek en kansrekening door elkaar. Statistiek is gewoon turven. Waarbij de enige ‘kansrekening’ erin kan zitten hoeveel je moet ophogen voor datgene wat je niet hebt waargenomen.
Daarnaast vind ik ’t voor een stukjesposter een zwaktebod om iets te posten als ‘Dat de discussie je gestolen kan worden, blijkt inderdaad uit je reacties’. Gezien m’n reacties en de lengte daarvan kan ‘de discussie’ me niet gestolen worden. Alleen: de discussie die *jij* wilt voeren, over cijfertjes en wel-of-niet-de juiste definitie en ander gekommaneuk op de vierkante millimeter, die kan me inderdaad gestolen worden.
Terug naar het verhaal van Toussaint: hij begint met een aantal anekdotes waaruit blijkt dat de afhandeling van aangiften en de nazorg daarvan onder de maat is. Vervolgens probeert-ie met wat gammele statistieken aan te tonen dat als je zijn anekdotes oppompt tot heel nederland, dat ’t bar gesteld is met ’t recht in nederland. Jij schrijft daar een lang verhaal over wat erop neer komt dat de manier waarop Toussaint statistiek gebruikt niet deugt. Daarnaast vind je Toussaint een prutser (want al eerder lopen kneuzen met statistiek) en een telegraafjournalist. Fine.
Maar dat betekent niet dat Toussaint geen punt heeft met de strekking van z’n verhaal dat aangifte doen geen pretje is, en dat er beleidsmatig bij de politie nog wel eens het een en ander wordt afgekneusd.
En dat is wat ik bedoel met intellectuele verrotting: als je niet in de gaten hebt dat er op dat gebied iets niet lekker zit, en je gaat vervolgens met allerlei statistiekjes doen alsof er niets aan de hand is, dan ben je IMHO fout bezig.
@Gronk: een (goed) punt maken doet men alleen op basis van een (complete) set van cijfers, anders verzandt de discussie in een welles / nietes spelletje. Verder is het prima als een schrijver emoties en persoonlijke anektodes kwijt wil, maar dat is een ander soort bijdrage en gaat dus bij voorkeur niet samen.
@Ron: knap dat je op al de reacties serieus probeert in te gaan.
@sander: daarom zie je dan ook dat rond de klimaatopwarmingsdiscussie (een verhaal wat bij uitstek in cijfers te meten valt) er ook helemaal geen welles/nietes discussie wordt gevoerd.
Denken dat *alleen* cijfers overtuigende argumenten zijn is IMNSHO een vorm van bestuursautisme.
@32 gronk: “Vervolgens probeert-ie (Toussaint, dus) met wat gammele statistieken aan te tonen dat als je zijn anekdotes oppompt tot heel Nederland, dat ‘t bar gesteld is met ‘t recht in Nederland. Jij schrijft daar een lang verhaal over wat erop neer komt dat de manier waarop Toussaint statistiek gebruikt niet deugt.” Klopt, mee eens.
“Daarnaast vind je Toussaint een prutser (want al eerder lopen kneuzen met statistiek) en een telegraafjournalist.” Half eens. Ik waardeer het dat hij zijn verhaal onderbouwt, maar ik ben het niet eens mee zijn inhoudelijke onderbouwing.
“Telegraafjournalist”…De koppen passen in de Telegraaf, maar Toussaint schrijft – qua stijl – goed. En er zijn meerdere (ex-)Telegraafjournalisten die zowel stilistisch als inhoudelijk goede stukken schrijven.
De vergelijking met de Telegraaf was bedoeld voor de toch ietwat arrogante houding van het NRC.
“….doen alsof er niets aan de hand is”. Ik geef onder meer rechtspsychologie, i.h.b. justitiële dwalingen. Niet echt een vak waarbij de teneur is dat er niets aan de hand is in Nederland. Maar ik benadruk daarbij wel voortdurend de valkuil van generalisering vanuit een aantal anekdotes.
@33 Sander: dank!
Voor wat het waard is.
De heer Andersson Toussaint heeft eens een artikel geschreven over de buurt waar ik woon Kralingen-West’ (in NRC) met een foto van de straat waar ik nu op zou kijk als ik de gordijnen niet had gesloten. Artikel vol anekdoten en minstens één citaat van een bewoner die eenvoudig weerlegd had ik kunnen worden als Andersson Toussaint uit zijn doppen had gekeken. Waardoor ik ook gelijk al die andere citaten wantrouwde. Ik herkende me absoluut niet in de beschrijving van de buurt. Toch wel erg opgeklopt allemaal.