Nieuwe feiten over het doodschieten van de twee Palestijnse jongens op Yom al-Nakba

Toch nog maar even terugkomen op de dood van Nadim Nuwara en Mohammed Abu Thaher. Dat waren de twee jongens van 16 en 17 jaar die op 15 mei, Yom al-Nakba, werden doodgeschoten bij Beitunia, tijdens – of eigenlijk in de marge van – een demonstratie en confrontaties met de Israëlische troepen.

De zaak heeft veel aandacht gekregen, omdat bewakingscamera’s van het gebouw waarvoor de jongens werden gedood, registreerden dat ze werden neergeschoten op een moment dat er volstrekt geen confrontatie met de Israëli’s meer plaatsvond en dat de jongens op geen enkele manier militairen of wie dan ook bedreigden. Het was te verwachten dat de pers dit zou oppikken – en zijn tenslotte steeds vaker berichten dat trigger happy militairen jonge Palestijnen doden (denk bijvoorbeeld aan het recente Amnesty-rapport dat 22 gevallen beschrijft).

En zo was het ook evenzeer te verwachten dat Israël in alle toonaarden zou ontkennen dat het schuld heeft aan de dood van Nadim en Mohammed. Israël gebruikt op alle mogelijke manieren geweld tegen Palestijnen. Geweld dat erg vaak volkomen ongerechtvaardigd is, maar niettemin op alle mogelijke manieren wordt toegedekt. Er is namelijk niets dat de Israëli’s zo haten als neergezet worden als daders en geweldplegers, in plaats van afstammelingen van Holocaustslachtoffers die worden achtervolgd door Palestijnse en Arabische ’terreur’.

Vandaar.

Ik kom in de eerste plaat terug op de zaak omdat er een paar nieuwe feiten zijn.

• De Israelische mensenrechtenorganisatie B’tselem heeft – naar aanleiding van opmerkingen van Israëlische en pro-Israëlische zijde dat de de video-opnamen duidelijk vervalst zijn, de volledige tapes van – ik meen elf uur – online gezet, zodat iedereen zelf kan nagaan of er met de opnamen is geknoeid.
• De Israëlische soldaat die in een video van CNN werd geregistreerd terwijl hij in de richting van de Palestijnse jongens vuurde, precies op het moment dat één van de jongens neerviel, kan onmogelijk degene zijn geweest die een dodelijk schot loste. Zoals het Israelische leger ook al opmerkte, was het geweer dat hij in de opname hanteerde (hoewel in de opname nauwelijks zichtbaar), uitgerust met een verlengstuk om zogenoemde ‘rubberkogels’ af te vuren. En rubberkogels (stalen cilinders, overtrokken met rubber) kunnen onmogelijk door een lichaam heengaan, zoals dat wel kan met scherpe munitie. En zoals dat bij Nadim en Mohammed ook het geval was.
• Zowel de Electronic Initifada als blogger Ben Ehrenreich (die voor The Los Angeles Review of Books een verslag schreef) hebben bovendien getuigen gevonden die niet alleen bevestigen dat tenminste vier schoten met scherpe munitie zijn gelost, maar ook dat de eenheid van de grenspolitie die in de CNN-opname is te zien niet de schoten kan hebben gelost die de jongens troffen. Zij hadden hen eenvoudig niet in hun schootsveld.
  
  De schoten waren daarentegen vermoedelijk afkomstig van een militaire eenheid die zich op de parkeerplaats van de Ofer-gevangenis bevond, op een afstand van zo’n 200 meter. Die had – zoal een situatieschets in de Britse krant The Guardian laat zien – wel degelijk zich op de jongens. Ehrenreichs vier getuigen, jongens en mannen die – wat niet zo moeilijk is – uit ervaring het verschil in geluid van een schot met scherpe munitie en met een rubberkogel goed van elkaar kunnen onderscheiden, hadden ook een militaire commandant gezien met een verrekijker die aanwijzingen aan scherpschutters gaf.

Maar intussen is het verhaal van de schutter die CNN registreerde wel degelijk interessant. Er blijkt uit de berichtgeving in Haaretz dat hij behoorde tot een ‘verbindingseenheid’ en geen bevoegdheid had om te schieten. Hij zou gewoon voor de lol hebben gevraagd om ook even op die Palestijnen te mogen mikken, en daarom is hij nu voor straf geschorst. Het geeft een aardig doorkijkje naar de mentaliteit aan het Israëlische ‘front’.

Nog veel interessanter is dat blogger Richard Silverstein boven water kreeg dat de betreffende soldaat bij de afdeling van de militaire woordvoering hoort en bij de rellen aanwezig was omdat die afdeling ook altijd video-opnamen van confrontaties met Palestijnen maakt. (Om raddraaiers te identificeren en later aan de tand te kunnen voelen?) De legervoorlichting heeft dus een eigen tape. Maar volgens een van Silversteins ‘deep throats‘ in Israël (die het vaak maar niet altijd bij het rechte eind hebben) wordt die tape ‘for obvious reasons‘ niet openbaar gemaakt.

Dan: de kogel. De familie van Nadim Nuwara vond deze vier dagen na zijn dood in de schooltas die hij op zijn rug had, tussen bebloede schriften. Patrick O. Strickland, die het stuk op Electronic Intifada schreef, vond een ballistisch expert (die helaas anoniem wilde blijven) die verklaarde dat het een 5.56mm M193 kogel is. Volgens de website van Israeli Military Industries (IMI) wordt dit type kogel gebruikt door het Israëlische leger.

Het Israëlische leger houdt intussen een ‘operationeel onderzoek’, terwijl de militaire politie eveneens een eigen strafrechtelijk onderzoek doet. Haaretz meldde twee dagen geleden dat het leger ‘geen idee heeft’ wat de twee jongens heeft gedood, want het leger houdt vol dat alleen met rubberkogels is geschoten.

Er zijn geen meldingen dat het leger ook Palestijnse getuigen heeft gehoord. Dat doet het leger in dit soort zaken eigenlijk nooit. Onduidelijk is ook of het leger de overlijdensverklaringen van de Palestijnse artsen heeft gezien. In de verklaring betreffende Nadim is te zien dat hij overleed aan een massale inwendige bloeding en shock nadat een kogel hem in de borst had getroffen en via de rug had verlaten, daarbij de lever vernielend. De kans dat het leger deze verklaring als bewijsmateriaal gebruikt, is waarschijnlijk nihil. Het betreft namelijk Palestijnse artsen. En zoals uit vergelijkbare gevallen blijkt, wordt hun informatie nooit als betrouwbaar gezien.

Wel heeft het leger de Palestijnse Autoriteit gevraagd de kogel te leveren die Nadim heeft gedood, maar die heeft geweigerd hem af te staan. I refused to give them the bullet, zei Nadim’s vader Siam. We want to move forward according to international human rights law and the Palestinian Authority does not have the means to undertake the investigation our son deserves. De familie beraadt zich op stappen bij een internationaal forum.

En dan nog een paar woorden over de hasbara-machine. Die draait op volle toeren. In ons land vinden we de Israël-gelovige Ratna Pelle, die op haar blog een hele reeks redenen opnoemt waarom het allemaal niet klopt, variërend van dat de jongens niet dood zijn en een toneelstuk hebben opgevoerd, tot dat ze misschien wel door Palestijnen zelf zijn doodgeschoten, en nog overwegingen daar tussenin.

Hans Moll, ex-journalist van de Amsterdamse stadsredactie van NRC Handelsblad en schrijver van een uitermate slecht boek, waarin hij zijn eigen krant zwart maakte, attendeerde me op de commentaren van de ultra-rechtse zionistische internetkrant The Algemeiner. Daarin wordt bijvoorbeeld Elihu Stone geciteerd, een advocaat die zich eerder met de zaak Al-Durra zou hebben bemoeid. The victim, who was said to have been shot in the chest with standard M-16 5.56 mm rounds, pitches forward, laat de krant hem zeggen, en dat would have been the opposite of a natural reaction from such a powerful strike from that direction.

Helaas voor Stone betreft het hier Mohammed Abu Thaher en die werd in de rug geschoten.

The Algemeiner haalt ook de blogger Elder of Ziyon aan, een oude bekende als we het hebben over hasbara-mensen die zich achter hun pseudoniem verschuilen. Hij is iemand die Israël nog zou verdedigen als het de Derde Wereldoorlog zou beginnen. Elder of Zion zegt dat:

The medical reports for both youths claimed that the bullets ripped through their bodies and exited out the other side. We have seen no blood on any of the still photos anywhere near the entrance or exit wounds.

But the video shows that the ground where they were supposedly shot through has no bloodstains at all.

Truly amazing.

Niet zo ‘amazing‘ als we ons realiseren dat beide jongens heel snel na te zijn neergeschoten, werden weggedragen, dat Nadim een schooltas op zijn rug had die het bloed opving en dat Mohammed door zijn hart werd geschoten dat al vrij snel ophield met kloppen (en dat de exit wound van de kogel in zijn borst zat, de kant van hem die boven lag toen hij neerviel).

Dan de Israëlische ballistische expert die zei dat de kogel die door Siam Nuwara werd getoond, niet de kogel had kunnen zijn die Nadim had gedood, want… The ballistics expert said the bullet showed none of the physical characteristics that would have supported the narrative that it entered human bone and then books in the teenagers backpack. Hij zegt dus dat de kogel geen kenmerken vertoont van een kogel die door menselijk bot zou zijn heengegaan en door boeken. En, jammer voor hem, dat kan kloppen. De kogel ging alleen door zacht weefsel en werd door Nadims blocnote gestopt.

Zo kunnen we doorgaan. En het kan nog erger. Ter illustratie van tot hoever de Israël-getrouwen gaan als het erom gaat om Israël tot elke prijs schoon te wassen, geeft ik hier, tot besluit, woordelijk een deel weer van een gesprek voor CNN van de vroegere Israëlische ambassadeur in Washington, Michael Oren (hij is van huis uit historicus, is nu een speciale medewerker van CNN en is ooit woordvoerder van het Israëlische leger geweest) met CNN’s Wolf Blitzer:

BLITZER: They are two boys. Two teenage boys are dead.

OREN: Indeed. We don’t know that for certain. The pictures are very disturbing. But–

BLITZER: You don’t know these two boys are dead?

OREN: We don’t know anything right now. These pictures were taken four days ago. They were released only in the last 24 hours. There were two hours of film that were taken, only two minutes were released of these films. The many, many inconsistencies, you see two young people who were supposedly shot, one to the chest, one through the back but they both fall in the same way. They fall forward which is inconsistent with what we know about combat deaths….

BLITZER: So you hear those reports, very disturbing information. But what I hear you suggesting, it’s possible you think that this whole thing was staged? Is that what you’re suggesting?

OREN: We don’t know. We don’t know. And the Israeli military has a way of investigating this thing. If they can get the bullet [shown by Ivan Watson in his report] they can determine whether that bullet came from an Israeli weapon. It can actually determine what weapon it came from. And it can track — even they know what weapons are fired, live ammunition…

If clearly if they [the Israeli soldiers] were not imminent and present danger, and it turns out that live fire was used then soldiers will be held accountable for that put on trial. But again looking at those pictures and Israeli investigators will look at them very closely, again, the way the bodies fall, the fact that there’s no blood, someone who was hit in the back and a bullet has an exit wound, there is a tremendous amount of bleeding. There’s no bleeding in the picture. There are many, many inconsistencies.

You see a Palestinian young man who’s supposedly throwing a rock at Israeli forces. You’re told that that’s the same Palestinian young men. And later he’s wearing different clothes, Wolf. You’ve got to ask some very serious questions.

BLITZER: All right.

OREN: I’ve had a lot of experience with this.