Na mijn bericht van gisteren heb ik wat uitzoekwerk gedaan. Enige toelichting lijkt me op zijn plaats.
Waarom twee onderzoeken?
Het ministerie van VWS wilde weten hoeveel kinderen er mishandeld worden. Dat is moeilijk te onderzoeken, en daarom is gekozen voor twee opzetten. De groep uit Leiden ondervroeg volwassenen ?uit het veld? ? leerkrachten, huisartsen, etc (hier). De onderzoekers van de VU vroegen aan middelbare scholieren of ze wel eens mishandeld waren (hier).
De schattingen lopen nu 50% uiteen. Wat heeft het ministerie dan nog aan die cijfers?
Nou, gezien de verschillen in opzet en definities is het een godswonder dat de schattingen slechts 50% verschillen. De Leidse schatting ( 107.200 in 2005) is door de opzet een ondergrens: er zijn natuurlijk kinderen die mishandeld worden, maar niet bij de professionals bekend zijn. Daar staat tegenover dat professionals betrouwbaarder zijn dan kinderen. De uitslagen van de studies zou je als complementair moeten zien.
Maar hoeveel kinderen worden er nou mishandeld in Nederland?
Dat hangt af van je definitie van mishandeling. De twee onderzoeken gebruiken verschillende definities. Ook omdat je vormen van mishandeling hebt waar je kinderen wel naar kunt vragen, maar die niet zo snel gesignaleerd zullen worden.
Als papa mama het ziekenhuis in slaat, is dat volgens de Amsterdammers ook een vorm van kindermishandeling. Maar volgens het Leidse onderzoek niet.
Nou, oké, ernstige mishandeling: dagenlang opsluiten, kapot slaan, incest.
Volgens eerdere schattingen waren dat er zo?n 50.000, en dat cijfer is blijven staan. De groep die niet zo erg wordt mishandeld, maar waar wel iets mis is, blijkt nu veel groter te zijn.
Gisteren schreef je dat Nederlandse kinderen twee keer zo vaak mishandeld worden als Amerikaanse?
Ja. Dat was te kort door de bocht, zie ik nu. Ook in de VS lopen de schattingen uiteen. Van 1% tot 60% van alle kinderen, afhankelijk van de methode en definitie. Het percentage zware mishandeling lijkt ruwweg vergelijkbaar te zijn.
Ja, maar, Nederlanders zijn toch veel aardiger dan Amerikanen? Zijn het soms de allochtonen die onze cijfers vertekenen?
Nee. Dat lijkt eerst wel zo: kinderen in allochtone gezinnen hebben drie keer zoveel kans om mishandeld te worden dan die uit Hollandse gezinnen. Maar dat is een vertekend beeld: lage opleiding, grote gezinnen en werkloosheid zijn veel grotere risicofactoren, en die komen in deze groep relatief veel voor. Als je dat allemaal verrekent, is de bijdrage van allochtoonheid slechts een factor 1,2 in plaats van drie.
Het is dus een probleem van iedereen. Wat kan ik doen?
Houd op met je kinderen te mishandelen. Ik snap dat de verleiding groot is, maar het is strafbaar. Als je vermoedt dat een kind dat je kent mishandeld wordt, kun je dat 24/7 melden bij het Advies- en meldpunt kinderbescherming.
Reacties (10)
Met wie is dit interview gehouden?
Volgens mij is het een auto-interview. In ieder geval wel verhelderend, het laat zien dat het probleem kindermishandeling zich niet makkelijk in definities (en ook niet in observaties), laat vangen.
auto-interview?
Nee, helemaal geen interview.
Auto-interview, als in zelfinterview.
zo lees ik het ook
Dus eigenlijk is alles nu nog even onduidelijk als het hiervoor was?
@7: het is duidelijk dat het een moeilijk probleem is en blijft. Dat het aantal slachtoffers niet duidelijk is zal ook wel zo blijven, zeker als de definities veranderen conform de normen in de maatschappij.
@7: nee. Het probleem is beter in kaart gebracht dan eerst, toen uitsluitend een extrapolatie van Amerikaanse cijfers gebruikt werd.
Ook zijn de risicofactoren voor kindermishandeling in Nederland beter geanalyseerd. Er was al bekend dat lage opleiding, werkeloosheid etc een risico was, maar nu is ook bekend hoeveel groter de kans daardoor wordt.
“Wat kan ik doen?” Een kind uit een groot gezin adopteren, opleiden en een baan geven, zou ik zeggen (maar niet doen).