COLUMN - De afgelopen week verbleef ik in Korea. In Seoul, om precies te zijn. Het was mijn eerste bezoek aan het land. Ik verkeerde in het gezelschap van enkele ambtenaren en een kolonel. In de taxi van het vliegveld naar het hotel, werd energiek geroddeld over de ambtenaren die niet mee waren. Regelmatig stokte het gesprek omdat men afgeleid was door de hoogbouw die zich uitstrekte langs de rivieroevers en tussen de groene heuvels.
Meer dan tien miljoen mensen wonen hier. Toch deed de stad verrassend ruim en ontspannen aan. En schoon. Ergens in de taxirit merkte ik op dat ik nergens graffiti zag. Ook de dagen erna kwam ik geen letter tegen. De straat was verschoond van kauwgom en lege colablikjes.
Op het metroperron stelden reizigers stelden zich op in twee rijen, als een soort erehaag voor de uitstappende passagiers. In de metro stonden jongeren spontaan hun plaats af aan oudere reizigers. Als ze de ouderen zagen staan, tenminste. Veel mensen, jong en oud, waren verdiept in hun smartphone of tablet.
Dat registreerde ik allemaal nauwgezet, of ik wilde of niet. Als brave burgerman zoek ik voortdurend naar tekenen van verval, van het ontrafelen van de sociale orde. In de seculiere religie van de middenklasse wordt de rol van de duivel vervuld door de medemens die zich niet aan de regels houdt. Ik wil deze kerk niet aanhangen, laat staan verkondigen, maar een kenmerk van het ware geloof is dat de wil niet ter zake doet.
De verlossing komt ook van de medemens, van hen die zichzelf in de hand houden en wegcijferen. Nederlanders zijn er niet zo goed in. Als we het al doen, vinden we dat we een schouderklopje verdiend hebben. Dat zegt genoeg. De bewoners van Seoul, daarentegen, bezorgden me een moeilijk te beteugelen optimisme over de menselijke beschaving.
Mijn beeld was natuurlijk een illusie, een staaltje oriëntalisme dat vroeg of laat ontmaskerd zou worden. Na een paar dagen kwam ik wijken waar ook wat zwerfafval op straat lag. In de metro zag ik hoe een kleine oude vrouw de rij negeerde en voordrong bij het instappen. In de metrocoupé stond ze binnensmonds te schelden. Toen de volle metro in beweging was gekomen, viel ze uit tegen een bepukkelde scholier die niet meteen was opgestaan om haar een zitplaats aan te bieden. De jongen stond meteen op en liet daarbij zijn wiskundehuiswerk vallen. De anderen mensen in de coupé staarden onaangedaan voor zich uit. Toen de vrouw plaats had genomen, keek ze een poosje boos om haar heen. Ze zag me kijken en dat kwam me op een vuile blik te staan.
Ergens kwam het als een opluchting dat de idylle verstoord werd. Je kunt niet het paradijs aanschouwen en daar geen consequenties aan verbinden. Ik hou niet van consequenties. Ze zijn tijdrovend en je weet nooit waar ze toe leiden.
De laatste dagen van het verblijf zag ik meer passagiers voordringen. Ook botsten er regelmatig mensen tegen elkaar. Niemand reageerde daar op. De Koreanen waren wellicht niet beter dan wij, ze waren in ieder geval stoïcijnser. Niet voor de eerste keer moest ik een populistische conclusie trekken: mijn geloof is een achterlijk geloof.
Reacties (11)
“Ergens in de taxirit merkte ik op dat ik nergens graffiti zag. Ook de dagen erna kwam ik geen letter tegen. De straat was verschoond van kauwgom en lege colablikjes.”
Misschien duurt het even eer de dictatuur uit de mensen (en het staatsapparaat) is (Korea is pas een jaar of 25 min of meer een democratie). In Ashgabat zul je ook geen kauwgom of graffiti tegenkomen.
Aaah een Oba-chan! Hebben ze die nu ook in Zuid Korea? In Japan kan je er gek van worden, vaak tussen de 50 en 70 jaar oud :). Ze rammen en beuken en schreeuwen gelijk als ook maar iemand eventjes verkeerd naar ze kijkt.
Het nare is dat ze zelf voor ouderen geen respect hebben, want ze gaan nogal tekeer tegen iemand van 80, omdat die op hun niest of omdat die eventjes tegen ze leunt bij het optrekken van de tram of metro. Die 80 jarigen zijn dan weer de “anti thesis” van de Oba-chan en durven haast niks. Vaak tijdens dit schelden kijken ze wat bedroeft om zich heen of staren ze wat voor zich uit. Niemand die wat durft te doen, want zo’n “oud wijf” van 50 tot 70 heeft een longen waar je u tegen zegt en weet de politie donders snel te vinden. Helemaal als westerling moet je niks doen, want je word zo opgepakt.
Maar ik wist niet dat dit “fenomeen” zich ook al in Zuid Korea voordeed, best wel interessant :).
@2 Niemand die wat durft te doen, want zo’n “oud wijf” van 50 tot 70 heeft een longen waar je u tegen zegt en weet de politie donders snel te vinden. Helemaal als westerling moet je niks doen, want je word zo opgepakt.
Opgepakt voor wat?
@3: driving while white.
Ik wou zeggen: het lijkt Tokio wel. #schoon #veilig #beschaafd #>10miljoen
Het valt me op dat als Nederlanders het over Azië ze hebben dat ze dat altijd op een ontzettend oppervlakkige manier doen, ze kijken enkel naar oppervlakkige beleefdheden en irritaties. Wat er werkelijk omgaat in deze samenlevingen wordt genegeerd.
@5
Aan de oppervlakte.
@6 Wat er werkelijk omgaat is de prijs van de rijst, het begin van het regenseizoen, de nieuwste liefde van de nieuwste soapacteur en het schoolrapport van zoon- of dochterlief.
Of over welk Azië heb jij het? Okinawa, Bangladesh, Tibet, of Zijdaarmetdiespleetogen?
@7
Alles ten oosten van India.
@3: Jij of ik kunnen vaak geen Japans (Ik althans heel matig, een paar woordjes, is het wel mee gezegd), zij gaat naar de Politie en geeft heel gebeten aan dat je haar hebt betast of dat ze denkt dat je iets hebt bestolen. De politie pakt je dan aan, terwijl zij maar schreeuwt. Jij weet bij god niet wat er aan de hand is, en kan je niet verdedigen, de Politie spreekt geen woord Engels op een paar woordjes na… nou ja je ziet het probleem wel opdoemen ;). Daar sta je dan met je Japans naar Nederlands boekje voor de toerist ;), je weet wel die oh zo bekende pocket versie ;).
Dit is mij gelukkig niet overkomen, maar als je weet dat veel Japanse mannen met hun handen altijd de stang in de metro krampachtig vasthouden zodat ze niet beschuldigt kunnen worden van betasting (En ja dat was een heel groot probleem in Japan, zowel de betasting als het vals beschuldigen), dan kan je wel extrapoleren hoe dat met jou afloopt ;). Geen enkele toerist wil zijn vakantie doorbrengen in een cel, ook niet in Japan ;).
Zijn nogal wat beschrijvingen van “Oba Chans” daden te vinden op het net als je even zoekt ;). Dit zijn hele gehaaide tantes hehe. Vond het ook heel grappig om ze in het echt te zien, zijn net onze babyboomers… maar dan 10 keer zo zuur, 100 keer zo gehaaid en 1000 keer zo slim :). Je word dan gewoon blij van een Henk Krol als je zo eentje mee maakt :D. Als dat het minste is waar we in Nederland mee om moeten leren gaan, dan hebben we nog niks te klagen :D.
@6: Inderdaad, maar ik vind het leuk dat de overeenkomsten tussen Japan en Zuid Korea zo groot zijn in dit soort dingetjes :P. Ook wel logisch, maar dat moet je een Japanner of Zuid Koreaan op straat niet zeggen hehe :D.
Japanners zijn ook niet zo beleefd als de meeste mensen denken in de wereld, dat is maar een heel dun laagje vernis :D.
@6:
Als prof Shepherd van de VN het over Nederland heeft roept dit mens dat dit het laatste jaar is dat Sinterklaas wordt gevierd.
Geen idee van Nederlandse cultuur.