Je kon erop wachten. Na het démasqué van Diederik Stapel en Roos Vonk met hun ronkende persbericht over de vermeende (en naar achteraf bleek verzonnen) hufterigheid van de vleesetende medemens, blijken ook andere onderzoeksresultaten achteraf minder spijkerhard dan aanvankelijk aangekondigd.
Zo besteedt vandaag de Volkskrant aandacht aan een bepaald niet minne beschuldiging van prof. Walter Willett, die WUR Wageningen beticht van het verdraaien van de resultaten van een onderzoek waaraan hijzelf meewerkte. Al eerder had WUR Wageningen behoorlijk wat water bij de melk gedaan door de kop “Melk goed tegen hart- en vaatziekten” af te zwakken naar “Melk lijkt goed tegen hart- en vaatziekten” en de subkop “Joris Driepinter had toch gelijk” te schrappen. Overigens grappig en wrang dat genoemde Joris nog wel in de URL staat.
Links en rechts hoorde ik al opmerken dat het “toch wel érg jammer” was dat er nu zo sceptisch werd gekeken naar wetenschappelijke research, maar daar wil ik het vanaf deze plek toch even hartgrondig mee oneens zijn. Zoals ik al eerder schreef, is het daarentegen hoog tijd dat er eens wat kritischer wordt gekeken naar onderzoeksresultaten en vooral naar de persberichten waarmee die werekdkundig worden gemaakt. Dat geldt vooral in disciplines die vooralsnog boterzacht zijn, zoals de voedingswetenschap en de psychologie. Beide kennen zoveel variabelen dat uiterste voorzichtigheid is geboden bij het toeschrijven van waarnemingen aan specifieke factoren. Die voorzichtigheid is met name in persberichten vaak veel te ver weg.
WUR Wageningen staat overigens nog steeds achter de (weliswaar dus reeds afgezwakte) conclusie van het onderzoek. Woordvoerder Simon Vink vindt volgens EVMI dat Willett maar een ingezonden brief moet sturen aan het American Journal of Clinical Nutrition dat de studie publiceerde. Kennelijk mag hij dus, in tegenstelling tot de PR-mensen van WUR Wageningen, niet de publiekspers opzoeken. Een bizarre opvatting.
Geheel los van dit alles hoorde ik over de consumptie van melk overigens enige tijd geleden nog een puntige opmerking van Yneke Vocking die ik u niet wil onthouden: “Waarom hebben al die mensen die beweren dat melk alleen goed is voor kalfjes eigenlijk geen enkele moeite met het eten van kaas?”.
Reacties (4)
Mensen die zeggen dat melk alleen goed is voor kalfjes zijn in mijn ervaring meestal veganisten, die dus ook geen kaas eten.
Melk was toch slecht voor elk? http://www.arduenn.com/?comment=279 Of loop ik achter in de controverse-wedloop? (Enkele links in die post zijn overigens gestorven aan ouderdom.)
Veel melk, in het bijzonder het “insuline”IGF-1 bestanddeel, lijkt de kans op prostaatkanker te vergroten.
IGF-1 is gelijk in koe en mens (heel opmerkelijk)
Yneke Vocking moet terug naar school. Begrijpt kennelijk niet dat het stofje in melk dat de problemen veroorzaakt – lactose ofwel melksuiker – in kaas en yoghurt wordt omgezet naar iets dat de meeste mensen wel kunnen verteren, namelijk melkzuur.
Des te ouder de kaas, des te minder lactose er in zit en des te meer voordeel je er uit krijgt.
Mensen die wel melk kunnen verdragen, maken nog een enzym aan dat het melkzuur kan verteren. Dit zijn redelijk vreemde mensen want alle overige organismen die dat enzym aanmaken zijn pasgeboren exemplaren van zoogdieren; baby’s en kalfjes dus.
Iemand die deze elementaire fout maakt, mag geen voedsel advies geven.