OPINIE - Ik mag graag het nieuws een beetje volgen. Maar er is iets raars gebeurd met de journalistiek de laatste jaren. Even los van kwalijke ontwikkelingen als fake news en framing en clickbait, vind ik dat de kwaliteit van de gewone verslaggeving in het algemeen behoorlijk is gedaald. Ik ben altijd op zoek naar informatie, niet zozeer in de zin van wat er nu weer net gebeurd is, maar voorbij de waan van de dag: achtergrondartikelen, analyses en goede verhalen over dingen waar je eigenlijk zelden over nadenkt. Een perfect voorbeeld van het laatste en tevens één van de beste verhalen die ik in 2016 las, is deze uit de New York Times. Journalistiek van de allerbovenste plank. Een (behoorlijke) longread, maar de moeite waard. Een genot om te lezen, echt.
Maar dat is een buitenlandse krant! Ja, sorry mensen, maar de vaderlandse journalistiek is echt niet meer wat het ooit was. In een aantal opzichten. Ik geloof bijvoorbeeld niet dat ik de laatste vijftien jaar nog een krant heb gelezen, die foutloos Nederlands bevatte. Of een tijdschrift. Of een boek. Een tikfoutje, alla, dan kan gebeuren, maar kromme zinnen, contaminaties, pleonasmen, d’s en t’s op de verkeerde plekken, die ipv dat en vice versa en ga zo maar door. Taalpuristisch gezeur? Hee, dit zijn broodschrijvers, goed (nou ja, niet altijd) betaalde professionals, vaak ook nog gesuperviseerd door redacteuren, geen hobbybloggers zoals jij en ik. Ze moesten zich kapotschamen.
Maar journalistiek is meer dan fatsoenlijk Nederlands schrijven. Ik wil weten wat er ergens is gebeurd of aan de hand is, niet ‘zou kunnen zijn’ of ‘naar verluidt’ of ‘er schijnt’ en dat soort eufemismen voor ‘ik heb geen flauw idee, maar mijn stukje moet af’. Ook een beetje nuance is fijn. En kennis van zaken. Interesse. Bevlogenheid. Ja maar. Niks ja maar, het bestaat, want al klikkend en scrollend door alle bagger, kom ik elke dag nog best een paar goede stukken tegen. Vaak in een buitenlandse krant, maar soms ook wel in het NRC Handelsblad of De Volkskrant. Voorbeeld? Caroline de Gruyter schrijft enkele keren per week in NRC vanuit Wenen, waar ze correspondent is, over Europa. Nuchter, bedachtzaam, intelligent en ook nog in beschaafd Nederlands. Even proeven? Kan hier.
Europa boeit je niet? Rusland dan? Lees Masha Gessen in de New York Times. Geen extreme standpunten, maar zorgvuldige analyses in onderkoeld proza. Amerika en Trump? Volg Sarah Kendzior, een jonge Amerikaanse journaliste, die, soms vertaald naar het Nederlands, regelmatig in De Correspondent verschijnt. Echt prachtig vond ik daarin deze van vlak na de verkiezing van Trump vorig jaar.
Ander voorbeeld? Op Jalta.nl kwam ik een fraai artikel van Marcel Canoy tegen. Jalta? Ja, ik grasduin overal rond, links en rechts is me om het even. Ik hoef het er niet mee eens te zijn, als het maar goed gebracht wordt. Alleen GeenStijl mijd ik, de naam zegt het al. Canoy dus, geen journalist doch hoogleraar (is zijn roeping misgelopen, lijkt mij) schreef een mooi stuk over globalisering. Goed opgebouwd, zorgvuldig taalgebruik, zeer informatief en heel geestig afgerond.
[Oorspronkelijk verschenen op Beter Leesvoer.]
Reacties (10)
Jammer dat jouw smaak niet meer zo bediend wordt.
Zelf ben ik een stuk tevredener. Bijvoorbeeld door het grote aantal artikelen over wetenschap die ons telkens weer een stukje verder doen ronddraaien.
Ik hoef het er niet mee eens te zijn, als het maar goed gebracht wordt.
Tering!
En dan staan we nog raar te kijken dat al die prachtig geschreven bullshit overal opborrelt en de inhoudelijkheid ver te zoeken raakt. Simpelweg omdat heren met hete aardappels in de keel vinden dat het niet voldoet aan hun (de?) culturele standaard.
“Ach kerl, die Baudet schrijft zuulke leuke stukjes, die gaat nog ver komen.”
Fact free, maar wel mooi geschreven.
Kunst om de kunst, maakt niet uit waar het over gaat, als het maar kunst is. Is dit omdat het zondag is?
@2: Het is verstandig om ook onwelgevallige opinies te lezen, anders kom je in een bubbel te zitten. Ik schrijf in mijn stuk dat ook nuance en kennis van zaken van belang zijn. Dus geen factfree geroeptoeter zoals meneer Roos.
Baudet zegt ook wel eens wat zinnigs, al geef ik toe dat dat vrij zeldzaam is. En zijn Latijn versta ik niet. :-)
Ah, angst voor de bubbel. Het onderscheidend, nuancerend vermogen waar je beroep op doet vereist wel goede opleiding. En dat ontbreekt tegenwoordig lijkt het. Jouw houding is die van de witte man op leeftijd, die het allemaal zo goed weet en dus alles denkt te kunnen lezen om zo oordelend boven de partijen te staan. Helikopterview was zeker management-speak in jouw wereld?
Ik twijfel zeer.
Maar meer nog – en dat irriteert me werkelijk – is je eis dat het goed gebracht wordt. Misschien moet je ook eens een minder geschreven maar inhoudelijk stuk lezen. Die stijl-eis drijft je de verkeerde kant op, nl die van flauwekul. Retorica.
@4: Beste Hans, kijk even op mijn bio op mijn site. Ik pas helaas niet in je plaatje. Jouw reactie en vele andere stukken bekijk ik alleen inhoudelijk, maar van een professionele journalist verwacht ik meer. Schrijven s een vak. Als je dat vak wil beoefenen, moet je wel een beetje je best doen. Ik koop ook geen wankele tafel van een meubelmaker.
Dat komt puur door bezuinigingen op het redacteren en de haast met het online plaatsen van artikelen. Als je originele manuscripten van hele grote schrijvers en journalisten leest staan ze vaak vol met fouten.
@5 je leest links en rechts maar wel verrekte eenzijdig als U begrijpt wat ik bedoel.
Leuk als je van kring gesprekken houdt.
@7
[SOS (Signalering Onjuist Spatiegebruik)]kringgesprekken[/SOS]
@ 8, ach ja mierenneuker., ook een jiddisch woord.
@9: Jiddisch is met een hoofdletter