Kunst op Zondag | XL Kunst

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke eerste zondag van de maand een bijdrage van Krina van der Drift van Kunstdwalingen.

Op een rustige zondagochtend togen we weer eens naar de Kunsthal in Rotterdam. Dit keer vooral om de tentoonstelling Black Album White Cube ( A journey into art and music) te zien en ook even de tentoonstelling  “Extra Large” wandkleden mee te pakken. Mijn gezelschap had niet veel zin in die wandkleden en eerlijk gezegd sprak het onderwerp wandkleden mij nou ook niet heel erg aan, maar ja, je bent er dan toch…. En wat dan heel vaak gebeurt; je wordt volkomen verrast! Je komt voor die ene tentoonstelling (waar je misschien een klein beetje meer van had verwacht), maar je doet een mooie ontdekking met de andere tentoonstelling. Prachtige, hele grote handgeweven wandkleden met ontwerpen van wereldberoemde kunstenaars als Picasso, Le Corbusier, Miró en vele anderen; eerlijk gezegd wist ik van het bestaan niet af. De tentoonstelling belicht een periode van honderd jaar, van direct na de Eerste Wereldoorlog tot nu.

Bovenstaand wandkleed van Louis Anquetin is een onderdeel van een vierdelige serie met als thema de Grote Oorlog, die op dat moment nog aan de gang was. Een heel groot werk vol met symbolen en mythologische toespelingen. Het is een beetje veel bij elkaar, maar als je de tijd neemt zie je prachtige details. Het medaillon in het midden is een eerbetoon aan de vrouwen die tijdens de moeilijke oorlogsjaren een cruciale rol speelden. Anqeutin was een Franse kunstschilder die bevriend was met van Gogh, Gauguin en Picasso.

De meeste werken zijn gemaakt in het historisch instituut “Manifacture des Gobelins” in Parijs, zo ook dit enorme kleed van Pierre Marcel Béronneau uit 1930. Béronneau was een Franse schilder die zich vooral bekwaamde in sierlijke scènes en hypnotische figuren uit de mythologie en de exotische geschiedenis. Dit kleed beeldt het verhaal van Salomé uit het Nieuwe Testament. Koning Herodes, de vader van Salomé, is verrukt over haar dansen en belooft haar alles te geven wat ze wenst. Haar moeder,  koningin Herodias, fluistert haar in om het hoofd van Johannes de Doper te eisen. Ze is woedend op hem, omdat hij het tweede huwelijk van de koning met haar afkeurde.

Een heel ander en natuurlijk veel jonger kleed is dit van Gérard Schlosser “Ca sent bon” uit 1987. Niet direct een werk wat ik in mijn huiskamer zou willen, maar toch zeker heel bijzonder. Schlosser is een Franse schilder en beeldhouwer die fotografie en film als uitgangspunt neemt, wat hier duidelijk te zien is. Ongelooflijk dat dit in wol zo scherp tot zijn recht komt. Echt een verrassende tentoonstelling dus met in totaal 60 wandkleden in alle mogelijke stijlen. Deze tentoonstelling is nog te zien tot 3 januari 2021.

Natuurlijk ging ik ook naar de tentoonstelling “Black Album White Cube” in een andere zaal in de Kunsthal. Een tentoonstelling over wat er gebeurt als de werelden van hedendaagse kunst en popmuziek bij elkaar komen. Werk van vijfendertig internationaal bekende kunstenaars komt bij elkaar. Wat er voor mij echt uitsprong was deze video-installatie “Apex” van Arthur Jafa. Op het ritme van de technotrack “Minus” van Robert Hood monteerde hij honderden iconische beelden uit de popcultuur vanuit een Afro-Amerikaans perspectief. Prachtige beelden met een snelle, harde beat, waar je echt een poosje voor moet gaan zitten. Je mag, vanwege corona, maar met 2 personen tegelijk naar binnen, wat de beleving nog intenser maakt. ik had uren kunnen blijven zitten. Je raakt in een soort trance en is dan ook niet geschikt voor mensen met migraine of epilepsie.

Dan nog het verhaal van “Black Album White Cube” de titel van deze tentoonstelling. Dat gaat over “The Black Album” (1987), een album van Prince wat hij een week voor de release weigerde uit te brengen omdat hij het als “evil” beschouwde. Een half miljoen albums werd vernietigd, maar natuurlijk waren er toch wat slimme mensen die een aantal exemplaren achterover drukten. In 2017 werd een exemplaar verkocht voor een recordbedrag van 42.298 dollar. Dan zet je dat album in een glazen box en is het ineens een kunstwerk! Ik vind het een leuk verhaal, maar vraag me wel af; is het niet een collectors item in plaats van een kunstwerk of ligt dat heel dicht bij elkaar? Leuke tentoonstelling met veel “belevingselementen”. Nog te zien tot 10 januari 2021 in de Kunsthal.

Als je dan buiten naar de parkeergarage loopt en net zoals wij een piepklein omweggetje maakt door de tuin van Museum Boijmans van Beuningen zie je dit plaatje; het Depot Boijmans van Beuningen in volle glorie! Ik heb de bouw in verschillende stadia gezien, maar nu trof het me echt. De weerspiegeling van de omgeving en eigenlijk een soort skyline van Rotterdam, waardoor het gebouw zelf bijna verdwijnt, geniaal! Het Depot is het eerste depot ter wereld wat permanent toegankelijk wordt voor publiek en waar je zelfstandig of met een gids kunt rondstruinen tussen 151.000 kunstwerken. Het gaat volgend jaar open en ik kan niet wachten!