REPORTAGE - He zomermaanden zijn voor velen heerlijke vakantiemaanden. Wat dacht je van een dagje Brabant met een bezoek aan Tilburg? Voor Kunst op Zondag wil ik graag drie zomerse cultuur tips met je delen. In museum De Pont hangt een mysterieuze mist rondom het werk van Laure Prouvost. Het Textielmuseum vraagt in de groepstentoonstelling ‘Makers on Materials‘ om aandacht voor vijf natuurlijke materialen in de kunst. In de groene oase van de Oude Warande kun je de beeldententoonstelling ‘Lustwarande – Arbos‘ verkennen. Tussen het groen ontdek je hier hedendaagse sculpturen van nationale en internationale kunstenaars in hout.
Maria Schnyder interviewt Laure Prouvost in de Pont Tilburg © foto Wilma Lankhorst.
De Pont Museum: In the Mist of it all
De volledige titel van de solotentoonstelling van de Franse kunstenaar Laure Prouvost (Lille, 1978) is In the Mist of it all, above front tears. Met je hoofd in de mist lopen is ook wat je hier ervaart. In de grote zaal hangt een grote dikke witte wolk en daaronder bewegen zich bijzondere vogels tussen de bezoekers. Prouvost was voor de voorbereiding van haar expositie in het Nationaal Museum in Oslo, stond ze letterlijk met haar hoofd in de wolken. Dit idee inspireerde haar voor de grote wolk in De Pont. In de fantasiewereld van Prouvost wonen fantasie dieren zoals de vogels die we hier zien. Sierlijke glazen vogels op het Venetiaanse eiland Murano geblazen. Plukjes wit strand, twee vissen die een fontein maken door water naar elkaar over te spugen. Twee ‘zomerhoeden’ waarin je je moet onderdompelen om de dansers in de tuin van De Pont te zien. Als je mijn inleiding misschien warrig vindt, nodig ik je uit om hier de site van Laure Prouvost te openen voor nog meer fantasie.
Pak de hoed van Laure Prouvost en ontdek de dansers in de tuin van de Pont © foto Wilma Lankhorst.
‘In the Mist of it all, above front tears’ van Laure Prouvost is nog tot en met 18 augustus 2024 te ontdekken in Museum De Pont in Tilburg. Kijk hier voor de details. MK is geldig.
Textielmuseum, impressie van Makers of Materials © foto Wilma Lankhorst.
Textielmuseum: Makers on Materials
Op een zo’n vijf minuten lopen van De Pont ligt het Textielmuseum. Net als De Pont is het Textielmuseum nauw verbonden met de textielgeschiedenis van Tilburg. Je bent te gast in een voormalige textielfabriek en dat zie je en ruik je. Naast het TextielLab worden hier jaarlijks verschillende tentoonstellingen georganiseerd. Deze zomer staan zeven kunstenaars centraal die allemaal één specifiek materiaal hebben onderzocht en daar mee aan de slag zijn gegaan. Christien Meindertsma (vlas); Thierry Oussou (katoen); Rosana Escobar (fique); Caroline Bach (rubber); Asli Hatipoglu (zijde) en duo Marjo van Schaik en Dasha Tsapenko (wol). Via deze link kom je op een website waarop verschillende video’s staan met de hier genoemde kunstenaars.
Textielmuseum impressie van het TextielLab © collage Wilma Lankhorst.
De wollendekenfabriek
Vóór de komst van het dekbed, sliepen de meesten van ons tijdens koude nachten onder een wollendeken. Aabe staat sinds 1811 voor kwaliteitsdekens. Hoe deze wollendekens tussen 1900 en 1940 in ons land werden gemaakt kun je zien op de begane grond van de voormalige textielfabriek. In de museumwinkel zijn allerlei producten te koop die hier in het TextielLab zijn gemaakt of door kunstenaars die er een tentoonstelling hebben of hadden.
‘Makers on Materials’ is tot en met 3 November 2024 te verkennen in het Textielmuseum in Tilburg. Kijk hier voor de details. Museumkaart geldig.
Peace and Dignity (2024) © Milda Lembertaite © foto Wilma Lankhorst.
LUSTWARANADE : Arbos, hout in hedendaagse sculpturen
Lustwarande het platvorm voor hedendaagse beeldende kunst in Tilburg organiseert jaarlijks een internationale beeldenexposities in park De Oude Warande. Het thema voor de editie is ARBOS (latijn voor bomen), hout in hedendaagse sculpturen. Hout speelde eeuwenlang een belangrijke rol in de kunst. Door de groeiende belangstelling voor het Antropocene gedachtegoed is er nu weer een groeiende belangstelling voor het gebruik van hout. In de voorgaande exposities van Lustwarande waren altijd wel een of twee sculpturen van hout te zien. In deze 14de editie zie je alleen maar werken van hout, tussen het groen in de Oude Warande.
Momentary Constellation in Becoming © Gerbrand Burger © foto Wilma Lankhorst.
Tien deelnemers
De selectiecommissie van Lustwarande presenteert deze zomer tien kunstwerken van zowel nationale als internationale kunstenaars. Als ik het werk van Gerbrand Burger (NL, 1976) zie, krijg ik het gevoel dat ik naar een eerbetoon aan de eikenmeubels uit Oisterwijk sta te kijken. Momentary Constellation in Becoming (1) is een installatie waarin Burger de grenzen opzoekt tussen kunst, design, esthetiek en functionaliteit en tussen natuur en cultuur. Dit parkdeel verder verkennend zoek ik op locatie 8 naar het werk van de Braziliaanse kunstenaar Henrique Oliveira (1973). Dit keer niet op de grond, maar hoog in de bomen. De Pau-Caroço (8) lijken op twee overrijpe vijgen. In het routeboekje worden ze beschreven dat ze doen denken aan hybride lichaamsdelen, afkomstig uit een schemergebied tussen het planten- en dierenrijk. Er lijkt minder te raden bij de Three Graces (9) van Maria Roosen (1957). Het klassieke beeld van de drie gratiën (MR noemt ze Louise, Jeanne en Simone) vormde de inspiratiebron voor de Three Graces. Roosen werkt veel met de thema’s lichamelijkheid, vruchtbaarheid, groei, liefde en dood. Wie de Three Graces in het groen ontdekt, legt vrijwel direct de link met het mannelijk geslachtsorgaan. Maar de rechtopstaande uitstulpingen lijken ook op paddestoelen.
In Bed (2021) © Tom Claassen © foto Wilma Lankhorst.
Het eindigt In Bed
Het routeboekje geeft bij elke sculptuur een introductie, daarom is het fijn om het boekje bij de entree te kopen. Wij neem altijd onze fiets mee zodat we op een ontspannen manier de kunstwerken tussen het groen kunnen verkennen. Dit keer vraagt het wel om extra stuurmanskunst omdat regelmatig grote waterplassen de doortocht moeilijker maken. Mijn advies zorg voor goede wandelschoenen. Op het einde van de tocht ontdek ik op een open veldje een zittende figuur. Tom Claassen (1964) noemde deze sculptuur In Bed (2). Een meer dan levensgrote figuur zit op een (klein) bed, de figuur lijkt in gedachten verzonken. Wie ben ik? Wat ben ik? Mijn hoofd zit ook vol gedachten van wat ik allemaal heb ervaren. In het midden van het park vind je een klein terras (Grotto) daar is het goed toeven met een kop gember thee en een tosti.
De beeldententoonstelling ARBOS is tot en met 6 oktober 2024 te zien in park De Oude Warande in Tilburg. Hier vind je alle details.
© tekst en foto’s Wilma Lankhorst
© gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toezegging van de genoemde musea, artiesten en alle bruikleengevers.
Reacties (3)
De site van Laure Prouvost is hinderlijk. Mijn mailadres voor een wachtwoord? Ik dach’t niet.
Gelijk heb je. Je kunt natuurlijk dan nog wel de links aanklikken waar geen wachtwoord bij nodig is. Weet je overigens wat er dan allemaal van je opgeslagen wordt?
Mocht je na een paar links naar Vimeo-filmpjes zijn afgehaakt: voor jou en alle anderen een extra service – nogmaals de tekst met nu alleen de links waar niet om je wachtwoord wordt gevraagd.
We were out there in the IT HEAT HIT , the tow-wot of us reflecting as we wondered around in the darkness of a miss translated text. The wanderer went to the hairdresser, on his way to the storage he got lost in communication, The cameras themselves ended up drunk. When all had vanished After, After long after Before before, we ate a croissant, smoked a cigarette with butter, it was everything we expected, we knew these days it was all just Magic electronics.
So we left the entrance with all its hard drives and entered a large empty room where we could hear this voice and a few performances, there was a Whale some sun and many more voices. Lost here we Followed some signs.
The shadows in the windows touching you gave us a sense of being cared for as we walked around these empty feel less walls. We knew we had to go deeper, deeper with you. A few vegetables fell from the sky to prove we were not on our own. In front of you appeared a few Reliques of the past, They were not just images any more. On our way south there was a few stories of reflections to guide us and swallow all the goodness of these worlds words and the video, of birds eating raspberries, where cactus grew in the depth of the ground. Where people were meeting in a room far to our right, some were talking about how to make money religiously some in Monolog about their existence there subsistence , wanting to be more as there knew well: we are only pixels.
The artist was lost in grand ma’s dream the abandoned artist studio got improved since grand dad has been lost in the tunnels of histories, grand dad is a conceptual artist who’s last piece was to dig a tunnel to africa without the authority knowing about it, all for the love of “wantee” during their tea parties as there is no more love among the artists only a few vegetables falling from the sky as signs. So now grandma is planing to open a visitor centre for grand dad – here donation are welcomed- with a tea slide for grand ma, looking for Grandad! HELP!.
To show him how much we missed him grand ma has made tapestries and we cleaned the floor and put some new carpet to hide the dust of the past if it was only that. We knew we could all turn into all that is here, Leave this place stop leeking our hight phones and computers, we will go far, far away, away to Lick leek leak from Lick in the past of this apocalyptic glamour of condensed life. There we melted into each other and Deep See did surround us, feel the DEEP SEE BLUE surrounding you. Closer, closer, warmer in the belly of the Four For See Beauties…
Aa last we’ve arrived in paradise! There we occupie para dit. Touched by the tentaculees of the big smoking mother, diving in to the deep dark see of ink, connecting all senses, we found ourselves looking at.. Grandma hanging in the sky with two cockatoo too…
From up there she might clearly sea where to go and show us the way through her extremities. We got lost and we ended up at the Re-dit-en-un-in-learning center, after a long time without seeing anyone. After being confined for a long time we decided to escape Above the claouds, as we were late for the The long waited, weighted gathering with grandma friends.
There was this pigeon singing a very Dirty song and we’re still not sure who invited him…He charmed all of us with his chants so we jumped on his wings to get her and we flew above front tears to go visit his nest full of feathers and soft cushions and many boobs all over the ceiling.
Grandma was so happy and now Grandad has to bring her there every sunday on his plane…she is up there higher above it all watching the world, looking at ll her friends holding eachother, telling walking stories from the past to the future softly shaping traces with soil piles and listening to whispers like shadow does. Everyday at sunset they take a big full breath of fresh air flowing up from the sea and sing a beautiful hommage that goes like this: You, My, Omma, Mama…
And if you want to follow us we are here right now, Come this way!
Biography
Bedankt Cokema. Het probleem is niet zo zeer de tracking of het e-mailadres, er zijn genoeg mogelijkheden om zand in die machine te gooien waar dat nodig is. Dit is een landing page van een kunstenaar die niets laat zien van de kunst vervolgens wil dat je handelingen gaat verrichten waar je waarschijnlijk op moet gaan wachten en dan moet je maar hopen dat je niet in één of andere meta rickroll terecht komt. Pffft. Dit is het internet, ik verwacht een portfolio en informatie waar ik je werk kan zien en contact gegevens voor geïnteresseerden. Als je pagina niet in een paar honderd milliseconden laadt en laat zien wat je doet verlies ik al snel interesse, helemaal als je onnodige barrières gaat creëren. Ga je eigen tijd maar verkloten denk ik dan, jij bent niet belangrijk genoeg voor de mijne.