De een verzamelt kunst als hobby, de ander voor de museale waarde, of als belegging. Naast musea zijn er wereldwijd talrijke verzamelaars die op de kunstmarkt opereren. In Den Haag/Scheveningen zijn deze zomer twee van die collecties te zien.
Uit de AKZO Nobel Art Foundation, hangt ‘True Colors’ nu in het Kunstmuseum. En uit de collectie van kunstverzamelaar Max Vorst ‘bevolken’ sculpturen de grote zaal van Beelden aan Zee in de tentoonstelling ‘If not now, when?’. Voor Kunst op Zondag ging ik een dagje naar de Hofstad en het strand.
True Colors, zaalimpressie van de grote zaal Kunstmuseum Den Haag © foto Wilma Lankhorst.
True Colors
Hoeveel betekenissen heeft kleur? En wat doen kunstenaars daarmee?
In de expositie True Colors zie je vele hoogtepunten uit de hedendaagse kunst die de dialoog aangaan met iconen uit de moderne kunst. Hier is onderzocht hoe in het werk van Charley Toorop (Katwijk, 1891-1955), Donald Judd (USA, 1928-1994) en Bridget Riley (VK, 1931) samen met hedendaagse kunstenaars Zanele Muholi (ZA,1972), Rafaël Rozendaal (USA, 1980) en Louise Giovanelli (VK, 1983) de betekenis van kleur in relatie tot vorm, identiteit en samenleving te zien is.
In True Colors zie je werk van zo’n zestig Nederlandse en internationale kunstenaars.
True Colors, zelfportret Charley Toorop (l), What if woman rules the world? (2016) © Yael Bartana © foto Wilma Lankhorst.
What if women ruled the world?
Op hun site lees je wat de drijfveren zijn in het AKZO Nobel collectief beleid: ‘De AkzoNobel Kunstcollectie bevat hedendaagse kunstwerken uit verschillende disciplines van opkomende kunstenaars en jong talent. De collectie is opgebouwd op basis van thema’s als ‘Kleur en Onderzoek’, ‘Individu en Samenleving’ en ‘Ruimte’. Het is echt een feest van kleur in het Kunstmuseum. De grootste indruk maakte op mij de presentatie in de centrale zaal. Hierin staat het leven van de vrouw in al haar aspecten centraal. Naast een zelfportret van Charley Toorop hangt de neon installatie van Yael Bartana What if Women rulled the world? (2016). Via een zwart-wit foto van de Zuid-Afrikaanse Zanale Muholi, kijk ik naar een geschilderd zelfportret van de Duitse kunstenaar Paula Modersohn-Becker (DE, 1876-1907). Achter me hangen drie foto’s van Islamitische vrouwen gemaakt door de de Iraanse kunstenaar Shirin Neshat (Iran, 1957) Kijk eens dieper in Offered Eyes (1993) van en ontdek haar boodschap. Van de Chinees-Nederlandse Evelyn Taocheng Wang (CN, 1981) hangt hier een grijs-roze jasje Sensitive Attitude (2019) met daarin een tekst over ‘the draem of the red chamber’.
Sfeerbeeld True Colors in het Kunstmuseum Den Haag © foto Wilma Lankhorst.
True Colors is tot en met 29 september 2024 te zien in het Kunstmuseum in Den Haag.
Kijk hier voor de details. Museumkaart geldig.
If not now, when? zaalimpressie in Beelden aan Zee, links installatie Titti Doris @Sarah Lucas © foto Wilma Lankhorst.
If not now, when?
De Nederlandse kunstverzamelaar Max Vorst heeft zijn eerste kapitaal samen met zijn broer Philippe verdiend door New York Pizza naar ons land te halen. Na de verkoop hiervan ging hij over tot vastgoed. Een deel van de lucratieve opbrengsten van zijn werk heeft geïnvesteerd in de aankoop van kunst. Hij heeft een sterke voorkeur voor sculpturen en installaties. 75 Objecten uit zijn verzameling zijn nu te zien Museum Beelden aan Zee. Je stapt de ruimte in op twee witte gehakte laarzen (Jubilee, 2017) van Sarah Lucas (Londen, 1962). Ook met dit werk maakt Lucas gebruik om via een alledaags voorwerp seksuele energie op te roepen. Naast deze betonnen laarzen zijn er nog drie andere weken van Lucas te zien waaronder Titti Doris (2017). Dit werk heeft Lucas gemaakt met panty, een van haar favoriete materialen.
“Jeder braucht mindestens ein Fenster.”
Iedereen heeft recht op een perspectief –
Isa Genzken
sfeerbeeld If not now, when? in Beelden aan Zee © foto Wilma Lankhorst.
Ai Weiwei, Isa Genzken en Igshaan Adams
Het aanbod hier is zeer gevarieerd. Van de keramische cola cola vaas (2007) en de Marble Helmet (2010) van Ai Weiwei (1957) tot het kleine, intieme bronzen beeld I held your heart (2017) van Tracey Emin (VK, 1963). De Amerikaanse kunstenaar Kara Walker (US, 1969) laat in Replacement Parts (2011) zien dat machtsstructuren doordrenkt zijn van racisme en seksisme. Als je je omdraait zie je Limm III (2013) van de Engelse kunstenaar Anthony Gormley. Hij houdt zich sterk bezig met de emotionele aspecten van het zijn. “Mijn sculpturen gaan over gevoel, over een verzoening van de uniciteit, en eenzaamheid van ieder mensen in geboorte en dood”, aldus Gromley. Isa Genzken (DE, 1948) neemt je mee op vakantie. Untiteld (2014) toont twee vliegtuigpanelen met ramen en een reflecterend wandobject. Via dit venster wordt mijn blik getrokken naar twee grote wandkleden van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Igshaan Adams (Kaapstad,1982). Hij weeft onder andere met gerecyclede restmaterialen en verwerkt daarin glazen kralen (beats). Deze beats worden in Afrika veel gebruikt voor het maken van sieraden en versieringen op kleding.
De titel ‘if not now, when?’ verwijst naar een uitspraak van Rabbi Hillel:
“If I am not for myself, who will be for me?
And when I am for myself, what am I? And if not now, when?”
If not now, when? Is nog tot en met 8 september 2024 te zien Museum Beelden aan Zee.
Kijk hier voor de details. Museumkaart geldig.
© tekst en foto’s Wilma Lankhorst
© gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toestemming van de genoemde musea, verzamelaars en de genoemde kunstenaars.
Reacties (1)
Lang geleden namen mijn ouders me mee naar het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden. Daar lag tussen allerlei parafernalia een gemummificeerd kindje in een vitrine, niet meer dan een zwart vel over een skeletje gespannen, met een gat ter hoogte van de lever. Het heeft de kleine beugwant slapeloze nachten bezorgd, en nu ik boven deze KoZ die foto van dat Black Sculpture zie, komt dat gegriezel weer terug.