“In elk westers museum, in elke permanente collectie van elke grote galerie in het westen, hangen oorlogsschilderijen”, schrijft de Canadese kunstenares Magda Wojtyra onder deze foto op haar Flickr-account.
Giuseppe Cesari – De overwinning van Tullus Hostilius op de troepen van Veii en Fidenae (1601)
Het schilderij is gemaakt door de Italiaanse kunstenaar Giuseppe Cesari (1568 – 1640). Afgebeeld is de waanzin die Tullus Hostilius, de derde koning van Rome, losliet op de Romeinse steden Veii en Fidenae. Het verhaal gaat dat die Tullus aanstuurde op een oorlog om zijn ‘macht en glorie’ te bewijzen. Hij was in zijn 32-jarige regeerperiode (672–640 voor Christus) sowieso een oorlogszuchtig type.
Magda Wojtyra ziet oorlog dan ook niet anders dan:
De destructieve logische conclusie van privébezit en waanvoorstellingen van een geïndividualiseerd ego, van laffe angst, gevierde hebzucht en onderdrukte lust.
De stelling van Magda Wojtyra (in elk westers museum hangen oorlogsschilderijen) klopt voor zover het om musea voor oude(re) kunst gaat. Daar sterft het van de veldslagen en massamoorden. Soms als heldhaftigheid, vaker als bloedige confrontaties.
Oudheid en middeleeuwen staan er bol van. Je zou zeggen: de wereld is er sindsdien een stuk op vooruit gegaan. Tot de Eerste en Tweede Wereldoorlog alweer (nog steeds?) tot ellende van onvoorstelbare proporties leidden.
Otto Dix (1891 – 1969) – Tryptiek De Oorlog (1929 – 1932)
Otto Dix (1891 – 1969) – detail De Oorlog (1929 – 1932)
Rex Woods (1903 – 1987) – The Vision of the Crosses (1935)
Salvador Dalí – The Face of War (1940)|
Konden we maar zeggen dat de wereld is er daarna een stuk op vooruit is gegaan. Te veel beelden bewijzen het tegendeel. Te weinig tegengif?
De afbeelding boven dit stukje: “The Art of War”, een muurschildering van Gerry Swanson, a.k.a. silentswanart.
Reacties (1)
De waanzin van de oorlog is een onuitroeibaar kwaad.
Het levert in ieder geval kunst op.